ما می‌توانیم از طریق او کارهای دشوار را انجام دهیم
وقتی در سختیها، بر پایهٔ ایمان‌مان به سروَر عمل می‌کنیم، ما در پیرویمان رشد می‌کنیم.
منجی، در حین خدمت در این جهان، متوجه مرد کوری شد. پیروان عیسی از او پرسیدند، «ای استاد، به علت گناه چه کسی بود که این مرد، نابینا به دنیا آمد؟ خود او گناهکار بود یا والدینش؟»
پاسخ محکم، با محبت و صمیمی منجی به ما این اطمینان را میدهد که او از مشکلات و درگیریهایمان آگاه است: «نه از گناه خودش بود، و نه از والدینش؛ بلکه تا در وجود او کارهای خدا آشکار گردد.۱
در حالی‌که برخی مشکلات به دلیل نافرمانی عامدانه بوجود میآیند، میدانیم که بسیاری از مشکلات دلایل دیگری دارند. دلیل مشکلات ما هرچه که باشد، آنها میتوانند یک فرصت پر معنی برای رشد باشند.
خانوادۀ ما از سختیها و دشواریهای زندگی مصون نمانده. وقتی بزرگ میشدم، خانوادههای پرجمعیت را تحسین می‌کردم. این خانوادهها به نظرم جذاب میآمدند، مخصوصا وقتی من در نوجوانی کلیسا را به وسیلۀ داییام، سارفو و همسرش در تاکورادی غنا، پیدا کردم.
وقتی من و هانا ازدواج کردیم، آرزوی تحقق برکتهای سرنیایی خود را داشتیم که مطابق آن ما با فرزندان زیادی برکت داده میشدیم. اما، قبل از تولد سومین پسرمان، از نظر پزشکی محرز شد که هانا دیگر قادر به بچه دار شدن نخواهد بود. خوشبختانه، با وجود خطرحیاتی برای خودش و مادرش، کِنِت به سلامت به دنیا آمد، و مادرش بهبود یافت. او دیگر میتوانست در زندگی خانوادگی ما — که شامل شرکت در مراسم کلیسا، دعای جمعی خانوادگی، مطالعه متون مقدس، شب گردهمآیی خانوادگی و فعالیت‌های تفریحی سالم می‌شد، شرکت کند.
هرچند باید توقعاتمان را از یک خانوادۀ پرجمعیت تنظیم می‌کردیم، از به اجرا درآوردن آموزشهای «خانواده: اعلامیهای به جهان» با سه فرزند دلبندمان، لذت می بردیم. پیروی از آن آموزشها رشد ایمانی مرا غنیتر کرد.
همانطورکه اعلامیه بیان می‌کند: «ازدواج بین مرد و زن برای برنامۀ جاویدان او ضروری است. بچّه‌ها مستحق این هستند که در چارچوب پیوند ازدواج متولّد شده و توسّط پدر و مادری که با وفاداری کامل تعهّدات ازدواج را ارج می‌نهند، پرورش یابند».۲ وقتی ما این اصول را به اجرا درمیآوردیم، برکت مییافتیم.
اما، در یکی از روزهای آخر هفتۀ خدمتم بهعنوان رئیس وتد، ما بدترین آزمونی را که والدین ممکن است با آن مواجه شوند، تجربه کردیم. خانوادۀ ما از یکی از فعالیت‌های کلیسایی برگشته بود و برای ناهار جمع شده بودیم. سپس سه پسرمان برای بازی به محوطۀ حیاط رفتند.
همسرم دلشورۀ مکرری داشت. وقتی در حال ظرف شستن بودیم از من خواست تا به بچهها سربزنم. از آنجایی که میتوانستم صدای شور و شعفشان در بازی را بشنوم، حس می‌کردم که در امان هستند.
وقتی هردویمان نهایتاً برای سرزدن به پسرانمان رفتیم، با کمال تاسف، کِنِت ۱۸ ماهه را بیپناه، درسطل آبی، دور از چشمان برادرانش، یافتیم. ما او را به سرعت به بیمارستان رساندیم، اما تمام تلاشها برای زنده نگه داشتن او بیهوده بود.
ما ویران شده بودیم از اینکه فرصت بزرگ کردن فرزند با ارزشمان را در این زندگی میرا نداشتیم. درحالی که ما میدانستیم که کِنِت جزئی از خانوادۀ جاودانۀ ما خواهد بود، از خودم پرسیدم، چرا وقتی که من در حال شکوه بیشتر بخشیدن به گمارشم تلاش می‌کردم، خدا گذاشت این فاجعه اتفاق بیفتد؟ من تازه از انجام وظیفۀ خدمتگزاری به مقدسین، به خانه برگشته بودم. چرا خدا نمیتوانست به خدمتگزاری من نظری بیفکند و پسر و خانوادهمان را از این فاجعه نجات دهد؟ هرچه بیشتر به آن میاندیشیدم، تلختر میشدم.
همسرم هرگز مرا مقصر پاسخ ندادن به الهامش ندانست، اما من یک درسی که زندگیم را عوض کرد، آموختم، و دو قانون گذاشتم که هرگز نباید شکسته شود.
قانون ۱: گوش کن به الهام همسرت و به آن عمل کن.
قانون ۲: اگر به هر دلیلی مطمئن نبودی، به قانون شماره ۱ مراجعه کن.
گرچه این تجربۀ خُردکنندهای بود، و ما همچنان در سوگ هستیم، بار طاقت فرسای ما، سرانجام سبک شد. ۳ من و همسرم درسهای خاصی از این ضایعه گرفتیم. ما از طریق پیمانهای معبدی، حس وحدت و همبستگی به دست آوردیم؛ ما میدانیم که می‌توانیم کِنِت را در دنیای بعدی طلب کنیم، زیرا او در محافظت پیمان متولد شده بود. ما همچنین تجربۀ لازم برای خدمتگزاری به دیگران و همدلی با آنها را کسب کردیم. من شهادت می‌دهم چنانکه ایمان به سروَر را حفظ کردهایم، تلخی‌مان محو شده است. تجربهٔ ما همچنان دشوار است، اما ما همراه با پولس رسول یاد گرفته‌ایم که ما «به وسیلۀ مسیح که [ما] را تقویت می‌کند، به انجام هر کاری قادر [هستیم].۴
رئیس راسل ام. نلسون آموزش داد، «وقتی زندگی ما بر طرح رستگاری خدا … و عیسی مسیح و مژدۀ او تمرکز دارد، می‌توانیم علی‌رغم هر چه اتفاق می‌افتد — یا نمی‌افتد — در زندگی‌مان احس لذّت بکنیم.» «لذت از او و به خاطر او می‌آید».۵
ما می‌توانیم در سختیها قوی دل باشیم و آکنده از آرامش باشیم. عشقی که ما بخاطر منجی و کفارهاش احساس می‌کنیم، برای ما تبدیل به یک منبع قدرت در سختیهایمان میشود. «هر آنچه که در زندگی غیرمنصفانه (و دشوار) است می‌تواند به واسطۀ کفّارۀ عیسی مسیح تصحیح شود.»۶ او فرمان داد، «در جهان رنج و زحمت خواهید داشت. ولی شجاع باشید، من بر دنیا چیره شده‌ام.»۷ او می‌تواند به ما کمک کند تا پایداری کنیم درهرگونه درد، بیماری، و آزمون که در زندگی میرا با آن مواجه میشویم.
ما داستانهای زیادی از رهبران شریف در نوشتههای مقدس مییابیم، همچون ارمیا، ایوب، جوزف اسمیت، و نیفای، که از مشکلات و چالشهای زندگی میرا مصون نماندند. آنها افراد فناپذیری بودند که اطاعت از سروَر را یاد گرفته بودند حتی در شرایط خشن.۸
در روزهای وحشتناک زندان لیبرتی، جوزف اسمیت گریست: «خدایا، کجایی تو؟ و کجاست خیمه‌ای که مکان پنهانی تو را می‌پوشاند؟»۹ سروَر به جوزف اسمیت یاد داد تا «به خوبی پایداری کند»۱۰ و قول داد که اگر پایداری کند، تمام این چیزها موجب کسب تجربه و سبب خیر برای او خواهد بود.۱۱
با تامّل در تجربیات خودم، متوجه می‌شوم که بهترین درسها را حین سختترین زمانها گرفتم، اوقاتی که آرامشم را از من میگرفت. مشکلاتی که در دوران نوجوانی حین آشنایی با کلیسا به وسیلۀ سمیناری، به عنوان یک نوکیش، و یک مبشر تمام وقت با آنها مواجه بودم، و چالشهایی که در تحصیلاتم با آن روبرو شدم، در هرچه بهتر عمل کردن به گمارشهایم، و در پرورش دادن یک خانواده مرا برای آینده، آماده کردند. هرچه با شادی و ایمان بیشتر به سروَر با شرایط سخت روبرو می‌شوم، به همان اندازه درپیروی رشد می‌کنم.
چیزهای سخت زندگی نباید باعث شگفتی ما شود وقتی که ما وارد آن راه تنگ و باریک شدیم.۱۲ عیسی مسیح «اطاعت را از راه تحمل درد و رنج» آموخت.۱۳ وقتی که پیروش هستیم، مخصوصا در سختیها، می‌توانیم رشد کنیم و شبیه او شویم.
یکی از پیمانهایی که در معبد با سروَر میبندیم، زندگی کردن بر اساس قانون ایثار است. ایثار همواره جزئی از مژدۀ عیسی مسیح بوده است. این یک یادآوری است از ایثار عظیم مسیح که کفارهاش را پیش میآورد، برای همۀ کسانی که در گذشته بر زمین زندگی کردهاند یا در آینده زندگی خواهند کرد.
من میدانم که سروَر همیشه به شکلی خواستههای درست ما را با برکت دادن، پاسخ میدهد. آن فرزندان زیادی که در برکت سرنیایی‌ام به من وعده داده شده بود را به خاطر دارید؟ آن برکت به تحقق پیوست. همسرم و من با صدها مبشر، از بیش از ۲۵ کشور مختلف، در مأموریت ساحل کیپ غنا، خدمت کردیم. آنها درست مثل فرزندان خودمان برای‌مان عزیز هستند.
گواهی من این است که وقتی در سختیها، ایمان خود را به سروَر حفظ می‌کنیم، ما در پیرویمان رشد می‌کنیم. وقتی این کار را انجام می‌دهیم، او ما را با رحمت خود، قوی خواهد کرد و کمک‌مان خواهد کرد تا بارمان را بدوش بکشیم. به نام عیسی مسیح، آمین.