Maayo ra ang Tanan Tungod sa mga Pakigsaad sa Templo

Minahal kong mga kaigsoonan, kining sesyon sa kinatibuk-ang komperensiya, alang nako, usa ka sagrado nga panahon. Mapasalamaton ko sa buluhaton nga mamulong sa minilyon nga mga Santos sa Ulahing mga Adlaw ug sa atong mga higala sa tibuok kalibotan. Gihigugma ko kamo, ug nasayod ko nga ang Ginoo nahigugma ninyo.

Sobra na sa 50 ka tuig ang milabay, aduna koy kahigayonan nga nakaserbisyo isip presidente sa Ricks College sa Rexburg, Idaho. Sa buntag sa Hunyo 5, 1976, ang akong asawa, si Kathy, ug ako mibiyahe gikan sa Rexburg ngadto sa Idaho Falls Idaho Temple aron motambong og pagselyo sa suod nga higala. Siyempre, kay adunay upat ka batang lalaki sa among panimalay nianang higayona, ang among pagbiyahe sa templo mahitabo lang pinaagi sa tabang sa maisogon nga tigbantay sa mga bata! Gibilin namo ang among pinangga nga mga anak sa iyang pag-amuma ug gihimo ang mubo, 30 minutos nga pagbiyahe.

Ang among kasinatian sa templo nianang adlawa nindot kaayo, sama sa kanunay. Hinuon, human sa pagtapos sa pagselyo sa templo—ug samtang nangandam kami sa pagpauli—among namatikdan nga daghang worker sa templo ug mga patron mabalak-on nga nag-istoryahanay diha sa pasilyo sa templo. Pipila ka gutlo, ang usa sa mga worker sa templo mipahibalo namo nga ang bag-ong gihimo nga Teton Dam sa silangang bahin sa Idaho nahugno! Sobra sa 80 ka bilyon ka galon (300 ka milyon ka kubiko) sa tubig ang mibuhagay sa dam ug paingon ngadto sa 300 ka milya kwadrado (775 ka kilometro) sa kasilinganan nga mga walog. Daghan sa siyudad sa Rexburg gilunopan sa tubig, nga ang mga balay ug mga sakyanan gianod sa baha. Duha sa tulo ka bahin sa 9,000 ka residente sa kalit lang wala nay panimalay.¹

Sama sa inyong gihunahuna, ang among mga hunahuna ug mga kabalaka nabaling dayon ngadto sa kaluwasan sa among minahal nga mga anak, sa gatosan ka estudyante sa kolehiyo ug mga magtutudlo, ug sa komunidad nga among gihigugma. Anaa ra kami sa wala kaabot og 30 ka milya (50 km) gikan sa panimalay, apan niining panahona, wala pay mga selpon ug mensahe sa text, wala kami laing paagi nga makaistorya dayon ang among mga anak, ni dili kami makabiyahe gikan sa Idaho Falls ngadto sa Rexburg, kay ang tanang karsada gisira.

Ang opsiyon lang namo mao ang pag-istar nianang gabhiona sa lokal nga hotel sa Idaho Falls. Si Kathy ug ako nangluhod sa among gamay nga lawak sa hotel ug mapainubsanong nangamuyo sa Langitnong Amahan alang sa kaluwasan sa among minahal nga mga anak ug sa liboan pa nga hilabihan nga naapektohan sa makalilisang nga panghitabo. Nakahinumdom ko nga si Kathy naglakaw-lakaw sa salog sa sayo sa kabuntagon nga nabalaka sa iyang mga anak. Bisan pa sa akong kaugalingong mga kabalaka, napakalma ra nako ang akong hunahuna ug nakatulog.

Wala madugay human niadto ang akong buotan mahangtorong kapikas mipukaw nako ug miingon, “Hal, naunsa man ka nga natulog ra man ka sa panahon nga sama niini?”

Kini nga mga pulong klaro nga miabot sa akong kasingkasing ug hunahuna. Giingnan nako ang akong asawa: “Kathy, bisan unsa pa ang mahitabo, maayo ra ang tanan tungod sa templo. Mihimo kita og mga pakigsaad ngadto sa Dios ug naselyo isip mahangtoron nga pamilya.”

Nianang higayona, ingon og ang Espiritu sa Ginoo nagmatuod sa among mga kasingkasing ug mga hunahuna sa unsay nasayran na namong duha nga tinuod: ang mga ordinansa sa pagselyo, nga makaplagan lamang diha sa balay sa Ginoo ug mapahigayon pinaagi sa tukmang awtoridad sa pagkapari, mibugkos namo isip bana ug asawa, ug ang among mga anak naselyo na ngari kanamo. Sa pagkatinuod wala nay angay nga kahadlokan, ug mapasalamaton kami nga among nahibaloan sa wala madugay nga ang among mga anak nga lalaki luwas ra.

Tingali kini nga pamahayag gikan ni Presidente Thomas S. Monson labing maayo nga naghulagway sa unsay gibati ni Kathy ug nako nianang dili mahikalimtan nga gabii. “Kon motambong kita sa templo, dunay moabot nato nga matang sa pagkaespirituhanon ug usa ka pagbati sa kalinaw. … Masabtan nato ang tinuod nga kahulogan sa mga pulong sa Manluluwas sa dihang Siya miingon: ‘Kaninyo ibilin ko ang kalinaw, kaninyo ihatag ko ang akong kalinaw. … Kinahanglan dili magkaguol ang inyong kasingkasing, ni magtalaw [Juan 14:27].’”²

Napanalanginan ko nga mobati niana nga kalinaw sa matag higayon nga mosulod ko sa sagrado nga templo. Nakahinumdom ko sa unang adlaw nga ako misulod sa Salt Lake Temple. Batan-on pa ako niadto.

Mihangad ko sa taas nga puting kisami nga maoy nakapahayag kaayo sa lawak nga daw mura og abli nga makita ang panganod. Ug diha nianang higayona, misantop sa akong hunahuna ang klaro nga mga pulong: “Nakaanhi nako niining hayag nga dapit kaniadto.” Apan diha-diha dayon dunay misantop sa akong hunahuna, dili sa akong kaugalingon nga tingog, kini nga mga pulong: “Wala, wala ka pa makaanhi dinhi kaniadto. Nahinumdoman nimo ang usa ka higayon sa wala ka pa matawo. Didto ka sa usa ka sagradong dapit nga sama niini diin ang Ginoo makaadto.”

Mga kaigsoonan, ako mapainubsanong mopamatuod nga kon kita motambong sa templo, kita mapahinumdoman sa mahangtoron nga kinaiyahan sa atong mga espiritu, sa atong relasyon sa Langitnong Amahan ug sa Iyang balaan nga Anak, ug sa atong labing gitinguha nga makabalik sa atong langitnong panimalay.

Sa bag-ohay lang nga mga pakigpulong sa komperensiya, si Presidente Russell M. Nelson mitudlo:

“Ang labing luwas nga dapit sa pagkaespirituwal mao ang pagtuman sulod sa inyong mga pakigsaad sa templo!”

“Ang tanan nga atong gituohan ug ang tanan nga saad nga gihimo sa Dios ngadto sa Iyang mga anak sa pakigsaad anaa sa templo.”³

“Ang matag tawo nga mohimo og mga pakigsaad … diha sa mga templo—ug motuman niini—nakapadugang og agianan ngadto sa gahom ni Jesukristo.”⁴

Siya mitudlo usab nga “sa higayon [nga] kita mohimo og usa ka pakigsaad uban sa Dios, kita mobiya na sa nyutral nga kahimtang hangtod sa kahangtoran. Ang Dios dili mobiya sa Iyang relasyon niadtong kinsa mimugna sa ingon nga bugkos uban Kaniya. Sa pagkatinuod, ang tanan niadtong kinsa mihimo og usa ka pakigsaad sa Dios adunay agianan ngadto sa usa ka espesyal nga matang sa gugma ug kaluoy.”⁵

Pinaagi sa giya sa dinasig nga pagpangulo ni Presidente Nelson, gipaspasan sa Ginoo, ug mopadayon pa nga gipaspasan, sa pagtukod og mga templo sa tibuok kalibotan. Maghatag kini sa tanang anak sa Dios og oportunidad sa pagdawat sa mga ordinansa sa kaluwasan ug kahimayaan ug sa paghimo ug pagtuman sa sagrado nga mga pakigsaad. Ang kasarang sa paghimo og sagrado nga mga pakigsaad dili usa ka higayon nga paningkamot apan tibuok kinabuhi nga sundanan. Ang Ginoo nag-ingon nga nagkinahanglan kini sa atong tibuok nga kasingkasing, gahom, hunahuna, ug kusog.⁶

Ang kanunay nga pag-apil sa mga ordinansa sa templo makamugna og sundanan sa debosyon ngadto sa Ginoo. Kon kamo motuman sa inyong mga pakigsaad sa templo ug mohinumdom niini, kamo nagdapit sa pakig-uban sa Espiritu Santo aron sa paglig-on ug paglimpyo kaninyo.

Kamo dayon makasinati og pagbati sa kahayag ug paglaom nga magpamatuod nga ang mga saad tinuod. Kamo mahibalo nga ang matag pakigsaad ngadto sa Dios usa ka oportunidad sa pagpaduol ngadto Kaniya, nga makamugna dayon og tinguha sa inyong kasingkasing sa pagtuman sa mga pakigsaad sa templo.

Kita gisaaran, “Tungod sa atong pakigsaad sa Dios, Siya dili gayod kapoyon sa Iyang mga paningkamot sa pagtabang kanato, ug kita dili gayod makabsan sa Iyang maluluy-on nga pailob ngari kanato.”⁷

Pinaagi kini sa mga pakigsaad sa pagselyo diha sa templo nga atong madawat ang kasegurohan sa mahigugmaong mga koneksyon sa pamilya nga magpadayon human sa kamatayon ug molungtad sa kahangtoran. Ang pagtahod sa mga pakigsaad sa kaminyoon ug sa pamilya nga gihimo diha sa mga templo sa Dios mohatag og proteksiyon gikan sa kadaotan sa pagkahakog ug garbo.

Ang padayon nga pag-alimahay sa managsoon moabot lamang pinaagi sa makanunayon nga mga paningkamot sa paggiya sa inyong pamilya sa paagi sa Ginoo. Hatagi ang mga anak og mga oportunidad sa pag-ampo alang sa usag usa. Bantayi dayon ang mga sinugdanan sa panagsungi, ug ilha sa positibong paagi ang mga buhat sa dili hinakog nga pagserbisyo, ilabi na ngadto sa usag usa. Kon ang managsoon mag-ampo alang sa usag usa ug mag-inalagaray sa usag usa, mohumok ang mga kasingkasing ug mobati sila sa usag usa ug ngadto sa ilang mga ginikanan.

Sa usa ka paagi, mao kana ang gihulagway ni Malaquias sa dihang nanagna siya bahin sa pag-abot ni propeta Elijah: “Siya motanom diha sa mga kasingkasing sa mga anak sa mga saad nga gihimo ngadto sa mga amahan, ug ang mga kasingkasing sa mga anak mobati ngadto sa ilang mga amahan. Kon dili pa ingon niini, ang tibuok kalibotan pagalaglagon sa hingpit sa iyang pag-abot.”⁸

Ang mga pagsulay, mga hagit, ug mga kasakit seguradong moabot natong tanan. Walay usa nato nga luwas gikan sa “mga tunok sa unod.”⁹ Apan, kon motambong kita sa templo ug mohinumdom sa atong mga pakigsaad, makaandam kita sa pagdawat og personal nga paggiya gikan sa Ginoo.

Sa dihang si Kathy ug ako naminyo ug naselyo didto sa Logan Utah Temple, si kanhi Elder Spencer W. Kimball ang mipahigayon sa pagselyo namo. Sa pipila ka pulong nga iyang gisulti, siya mihatag niining tambag: “Hal ug Kathy, pagpakabuhi nga kon moabot na ang tawag, sayon ra kamong makabiya.”

Sa sinugdanan, wala kami makasabot kon unsay kahulogan niana nga tambag alang namo, apan gibuhat namo kutob sa among mahimo sa pagpakabuhi sa paagi nga maandam kami nga mobiya aron sa pagserbisyo sa Ginoo kon ang tawag moabot. Human sa among kaminyoon dul-an sa 10 ka tuig, ang wala damha nga tawag miabot gikan sa Komisyoner sa Edukasyon sa Simbahan, si Neal A. Maxwell.

Ang mahigugmaong tambag nga gihatag ni Presidente Kimball didto sa templo nga “sayon ra nga makabiya” natinuod. Si Kathy ug ako nakadawat og tawag sa pagbiya sa daw usa ka malipayon kaayo nga kahimtang sa pamilya didto sa California aron sa pagserbisyo sa usa ka buluhaton ug ngadto sa dapit nga wala koy nahibaloan. Hinuon, ang among pamilya andam nga mobiya tungod kay ang usa ka propeta, didto sa balaan nga templo, usa ka dapit sa pagpadayag, nakakita og usa ka umaabot nga panghitabo diin kami niana nga higayon giandam.

Minahal kong mga kaigsoonan, ako mohatag og pagsaksi nga walay mas importante pa kaysa pagtahod sa mga pakigsaad nga inyong gihimo o himoon diha sa templo. Bisan asa man kamo diha sa dalan sa pakigsaad, ako moawhag ninyo nga mahimong sarang ug mahimong takos sa pagtambong sa templo. Mobisita kanunay kutob sa itugot sa mga kahimtang. Mohimo ug motuman sa mga pakigsaad ngadto sa Dios. Ako makapasalig ninyo sa samang kamatuoran nga akong gisulti ni Kathy sa tungang gabii dul-an sa lima ka dekada na ang milabay didto sa gamay nga lawak sa hotel sa Idaho Falls: “Bisan unsa pa ang mahitabo, maayo ra ang tanan tungod sa mga pakigsaad sa templo.”

Akong ibilin kaninyo ang akong segurado nga pagsaksi nga si Jesus mao ang Kristo. Siya buhi ug nangulo sa Iyang Simbahan. Ang mga templo mao ang mga balay sa Ginoo. Si Presidente Russell M. Nelson mao ang buhing propeta sa Dios dinhi sa yuta. Ako nahigugma kaniya, ug ako nahigugma sa matag usa kaninyo. Sa sagradong ngalan ni Jesukristo, amen.