Twee keer gespaard

Een lichte bries bracht de bladeren aan de aspenbomen in onze tuin in beweging. Ik zat op het trapje buiten te genieten van de warme zon en me te verbazen hoeveel veranderingen in minder dan een jaar in iemands leven kunnen plaatsvinden.

Bijna een jaar daarvoor keek ik niet erg uit naar de algemene conferentie en de vakantie, maar probeerde ik te bedenken hoe ik in het drukke seizoen dat voor me lag voor mijn gezin kon zorgen. Ik zou alle activiteiten en taken rond mijn bestralings- en chemotherapiebehandelingen moeten plannen. Voor mezelf zorgen en tegelijk proberen mijn man en kinderen een normaal leven te laten leiden én mijn kerktaken uit te voeren, was moeilijk. Met de hulp van mijn hemelse Vader doorstond ik echter de kanker en al het andere.

Toen ik klaar was met mijn stille overpeinzingen, stond ik op om de hondenren schoon te maken. Ik pakte de schop en de tuinslang en liet Hush Pup, onze oude hond, uit zijn ren om wat zonlicht op te vangen.

Precies op dat moment kwam mijn man, die in de achtertuin een plankier aan het bouwen was, om de hoek van het huis. Hij glimlachte, pakte zonder iets te zeggen de schop uit mijn handen, en begon me te helpen. Ik was geschokt. Mijn man was aan het proberen het plankier af te maken voordat het weer koud werd. Hij hield nooit midden op de dag op met een project. Ik was dankbaar voor de onverwachte hulp en begon het andere uiteinde van de ren af te spuiten.

Plotseling begon mijn man te schreeuwen. Ik keek op en zag dat hij omringd werd door een zwerm wespen, die hem aanvielen. Een rustgevende stem in mijn hoofd zei: ‘Spuit hem onder.’ Dat deed ik. Ook toen hij op vlucht sloeg, bleef ik de waterstroom op hem richten. Hoewel de wespen door het water werden afgeschrikt, werd hij toch nog zeven keer gestoken.

Toen we zijn linkerarm aan het verzorgen waren, waar de meeste steken zaten, bedacht ik ineens dat ik gespaard was! Ik ben allergisch voor bijen. En vanwege de kanker waren de lymfeklieren uit mijn linkerarm verwijderd. Als ik gestoken was, zou ik niet in staat zijn geweest om het gif van de steken te bestrijden en er zou niemand in de buurt zijn geweest om mij onder te spuiten met water.

Ik kreeg een warm gevoel van liefde. Ik was erg dankbaar voor mijn man, die had geluisterd naar de ingevingen van de Heilige Geest. Mijn leven was voor de tweede keer gespaard.

Pamela M. Moody is lid van de wijk Murray 1 in de ring Murray (Utah).