BINNEN HET HUWELIJK

President Gordon B. Hinckley heeft verklaard: ‘De kerk legt grote nadruk op de heiligheid van het gezin en leert dat kinderen een zegen van de Heer zijn. Er is geen beginsel waar de heiligen der laatste dagen grotere nadruk op leggen dan de heiligheid van het huwelijksverbond.’² Daar we weten dat gezinsrelaties eeuwig kunnen zijn, zien we in hoe belangrijk het is om op de juiste plek met een rechtschapen persoon te trouwen, en een gezin te stichten waarnaar God zijn geestkinderen kan sturen om in rechtschapenheid te worden opgevoed.

De huwelijksband is een liefdesband waarmee twee mensen worden verenigd in een verbondsrelatie die hen sterkt en hun een hoger doel geeft. In die zin worden man en vrouw door deze band bevrijdt , zodat ze zich in eeuwige zin ten volle kunnen ontwikkelen.

Een dergelijke verbondsrelatie is het fundament van een gezin waarin kinderen welkom zijn en waar zij in liefde en geborgenheid kunnen leren en groeien, zonder bang te hoeven zijn dat ze mishandeld of verlaten worden.

De kerkleiders hebben voortdurend verklaard dat kinderen beter af zijn wanneer ze geboren worden en opgroeien in een gezin met zowel een moeder als een vader. Het Eerste Presidium heeft de volgende verklaring uitgegeven: ‘Als een man en vrouw een buitenechtelijk kind verwekken, moet men er alles aan doen om tot een huwelijk te komen. Als de kans op een succesvol huwelijk onwaarschijnlijk is, dienen ongehuwde ouders aangeraden te worden om het kind voor adoptie af te staan via LDS Social Services, zodat de baby verzegeld kan worden aan tempelwaardige ouders.’³ Als er geen LDS Social Services beschikbaar zijn, raden priesterschapsleiders de ouders aan het kind af te staan voor adoptie via een plaatselijk bevoegd adoptiebureau.

Wetenschappelijk onderzoek naar het gezin onderschrijft het standpunt van de kerk. In een recente publicatie werden kinderen van alleenstaanden of samenwonende ouders vergeleken met kinderen van gehuwde ouders. Hoewel het alleenstaande ouders vaak lukt om zelfstandige, verantwoordelijke kinderen groot te brengen, komt het rapport tot de conclusie dat de kans dat kinderen van gehuwde ouders, procentueel gezien, scheiden of zelf ongehuwd ouder worden, en met armoede te maken krijgen, aanzienlijk kleiner is. Ze halen hogere cijfers op school, leren vaker door, kampen minder vaak met werkeloosheid. Kinderen van gehuwde ouders hebben, gemiddeld, ook een betere lichamelijke en psychische gezondheid. De kans dat ze verslaafd raken aan drugs of alcohol, slachtoffer worden van kindermishandeling, zelfmoord plegen of in de criminaliteit terechtkomen is aanzienlijk kleiner.⁴ Een sterk, liefderijk huwelijk is vaak het mooiste geschenk dat ouders hun kinderen kunnen geven.

Vanwege de druk die op overheden wordt uitgeoefend om het huwelijk tussen twee mannen of twee vrouwen toe te staan, heeft de kerk in juli 2004 een verklaring uitgegeven, waarin zij haar steun uitspreekt voor het huwelijk als de wettige verbintenis tussen een man en een vrouw. Deze stellingname gaat veel verder dan de rechten van de burger. Opkomen voor het huwe- lijk is een kwestie van diepe overtuiging dat dit instituut door God, onze Vader, is ingesteld. Deze overtuiging geeft vorm aan het morele klimaat waarin ouders hun kinderen opvoeden.

Indien overheden veranderingen aanbrengen in het morele klimaat door het huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht toe te staan, zou dat bijdragen tot een toenemende verwarring in de genderidentiteit, vooral voor kinderen, en dat zou het onderscheid tussen goed en kwaad verder vervagen. (Zie Jesaja 5:20.)

Hoewel het huwelijk van wezenlijk belang is voor Gods plan, is het niet de oplossing voor alle problemen die men in het gezin kan tegenkomen. Ouderling Neal A. Maxwell (1926–2004) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘“Als er liefde heerst” zingen we, maar als we dat thuis willen bewerkstelligen, moeten we daar wel doelbewust aan werken, door bijvoorbeeld vaker thuis te zijn om, onder andere, liefde aan onze kinderen te schenken, die ze kunnen opslaan in hun voorraadhuis van gelukkige herinneringen. Het is niet genoeg om dat lied te zingen⁵; het moet vergezeld gaan van een verstandige planning die het gezin ten goede komt, dat vaak het slachtoffer is van onze uithuizigheid.’⁶

Andere doelbewuste stappen die man en vrouw kunnen nemen, zijn: trouw blijven aan elkaar; slechte eigenschappen afleren, zoals de neiging om kritiek te leveren; en elkaar dienen zodat de onderlinge liefde zich zal verdiepen — om er zo voor te zorgen dat ‘als er liefde heerst’ niet slechts een loze kreet is, maar een gegeven dat voor elk gezin is weggelegd.