Gezinsmiddagen

Toen ik in de kerk was, vertrouwde een van de zusters mij toe dat ze zich eenzaam voelde. Ik was evenals zij weduwe en woonde alleen. Plotseling had ik een idee: waarom zouden we op maandag niet bij elkaar komen en gezinsavond houden? We konden ook andere alleenwonende zusters uitnodigen.

Ik deed navraag en kwam erachter dat er in onze wijk acht vrouwen waren die in aanmerking kwamen. Zes waren weduwe, een was vrijgezel, en van nog een was de man geen lid van de kerk.

Met toestemming van mijn bisschop trof ik maatregelen, zodat we met elkaar ‘gezinsmiddag’ konden houden. (We houden het ’s middags, omdat de meesten van ons niet goed zien en niet in het donker over straat willen.) We komen telkens bij iemand anders thuis en geven een korte les. Misschien wel het belangrijkste wat hier uit voortgekomen is, is de vriendschap die ons als zusters samenbindt.

Wij kijken allemaal reikhalzend uit naar onze ‘gezinsmiddagen’. We vinden het fijn om samen het evangelie te bestuderen en koesteren onze vriendschap, die ons geloof en onze liefde voor de Heer Jezus Christus versterkt.