Ons volmaakte voorbeeld

Ik voel me gezegend dat ik op deze sabbatdag de kans krijg om tot u te spreken. Hoe verschillend onze omstandigheden en ervaringen ook zijn, wij hebben een verlangen om betere mensen te worden met elkaar gemeen. Er zijn misschien enkelen die ten onrechte menen dat ze al goed genoeg zijn, en enkelen die hun pogingen om betere mensen te worden, hebben opgegeven. Maar voor allen is de boodschap van het herstelde evangelie van Jezus Christus dat wij zolang wij leven, kunnen en moeten verwachten beter te worden.

Die verwachting is deels voor ons vastgelegd in een openbaring die we bij monde van de profeet Joseph Smith van God hebben ontvangen. Daarin wordt de dag beschreven waarop wij de Heiland ontmoeten, iets wat ons allen zal overkomen. Er staat wat we moeten doen om ons daarop voor te bereiden, en wat we mogen verwachten.

Dit staat in het boek Moroni: ‘Welnu, mijn geliefde broeders, bidt tot de Vader met alle kracht van uw hart dat gij met die liefde — die Hij heeft geschonken aan allen die ware volgelingen zijn van zijn Zoon Jezus Christus —vervuld zult zijn, opdat gij zonen van God zult worden; opdat wij, wanneer Hij verschijnt, Hem gelijk zullen zijn, want wij zullen Hem zien zoals Hij is; opdat wij die hoop zullen hebben; opdat wij gereinigd zullen worden zoals Hij rein is. Amen.’¹

Dat zou u enig begrip moeten geven van de vraag waarom elke gelovige heilige der laatste dagen optimistisch uitkijkt naar wat voor hem of haar in het verschiet ligt, hoe moeilijk het heden ook mag zijn. Wij geloven dat wij door het levende evangelie van Jezus Christus net als de Heiland kunnen worden, en Hij is volmaakt. Overweging van de eigenschappen van Jezus Christus zou de hoogmoed teniet kunnen doen van elke zelfgenoegzame persoon die denkt dat hij of zij niet beter hoeft te worden. En zelfs de ootmoedigste persoon kan hoop putten uit de uitnodiging om te worden zoals de Heiland.

Hoe die wonderbaarlijke transformatie plaatsvindt, is volgens mij weergegeven in een kinderliedje. Ik herinner me dat ik op een zondag eens keek naar de gezichtjes in een kamer vol kinderen. Ieder kind leunde naar voren, bijna op het puntje van zijn stoel. Ik zag licht in hun ogen en vastberadenheid op hun gezichtjes terwijl ze vol vuur zongen. U hebt het liedje misschien ook wel eens gehoord. Ik hoop dat het ons altijd bij zal blijven. Ik hoop alleen dat ik het lied het gevoel kan meegeven dat die kinderen deden.

Het scheen mij toe dat ze niet alleen zongen, maar dat ze hun vaste voornemen uitspraken. Jezus Christus was hun voorbeeld. Worden zoals Hij was hun vaste doel. En hun enthousiaste gezichtjes en glimmende ogen overtuigden mij dat ze niet twijfelden. Ze verwachtten te slagen. Ze geloofden de instructie van de Heiland dat volmaakt worden geen hoop was, maar een gebod. En ze waren er zeker van dat Hij de weg had bereid.

Die vastberadenheid en dat vertrouwen kunnen en moeten aanwezig zijn in het hart van iedere heilige der laatste dagen. De Heiland heeft door zijn verzoening en zijn voorbeeld de weg bereid. En zelfs de kinderen die dat zongen, wisten hoe het moest.

Liefde is het motiverende beginsel waarmee de Heer ons leidt om te worden zoals Hij, ons volmaakte voorbeeld. Onze levenswijze van uur tot uur moet vervuld zijn van de liefde voor God en voor anderen. Dat is geen verrassing, want de Heer heeft verkondigd dat dat de eerste grote geboden zijn. Het is de liefde voor God die ons ertoe brengt om zijn geboden te onderhouden. En liefde voor anderen ligt ten grondslag aan ons vermogen om Hem te gehoorzamen.

Net zoals Jezus tijdens zijn sterfelijke bediening de mensen een kind als voorbeeld gaf van de reine liefde die zij moeten en kunnen krijgen om te worden zoals Hij, heeft Hij ons het gezin gegeven als voorbeeld van de ideale situatie om te leren hoe wij moeten liefhebben zoals Hij.

Dat komt doordat we in gezinsbanden zowel de grootste vreugde als het grootste verdriet ervaren. Die vreugde krijgen we als we het welzijn van anderen boven het onze stellen. Dat is liefde. En dat verdriet komt vooral door zelfzuchtigheid, wat een gebrek aan liefde is. Het ideaal dat God voor ons in gedachte heeft, is dat wij een gezin stichten op de manier die de meeste kans biedt om ons tot geluk te voeren en weg van verdriet. Een man en een vrouw dienen heilige verbonden aan te gaan die elkaars welzijn en geluk het middelpunt van hun leven maken. Kinderen dienen geboren te worden in een gezin waar de ouders de behoeften van de kinderen net zo belangrijk vinden als hun eigen behoeften. En kinderen dienen hun ouders en elkaar lief te hebben.

Dat is het ideaal van een liefhebbend gezin. Velen van ons hebben thuis deze woorden: ‘Onze familie kan eeuwig samen zijn’. Dichtbij waar ik woon staat een grafsteen van een moeder en een grootmoeder. Haar man en zij waren in Gods tempel voor tijd en eeuwigheid aan elkaar en aan hun nageslacht verzegeld. Op de grafsteen staat de tekst: ‘Geen lege stoelen alsjeblieft.’ Ze vroeg om die tekst omdat ze wist dat het antwoord op de vraag of de familie bij elkaar zou zijn, afhangt van de keuzen die elk familielid doet. Het woord ‘alsjeblieft’ staat erbij omdat God noch zij een ander kan dwingen om voor het geluk te kiezen. En dan is er nog Satan, die de families in dit leven en het hiernamaals geen geluk maar ellende toewenst.

Ik hoop vandaag enkele suggesties te doen die misschien moeilijk lijken, maar die u de zekerheid zouden geven dat u geen lege stoelen in uw familie hoeft te hebben in de toekomende wereld.

Ten eerste geef ik man en vrouw raad. Bid om de liefde die u in staat stelt om het goede in uw partner te zien. Bid om de liefde die zwakheden en vergissingen onbeduidend doet lijken. Bid om de liefde die van uw partners vreugde uw vreugde maakt. Bid om de liefde waardoor u uw partners last en verdriet wilt verlichten.

Ik heb dit in het huwelijk van mijn ouders gezien. Toen mijn moeder de laatste keer ziek was, werd het voor mijn vader steeds belangrijker om het haar gemakkelijk te maken naarmate zij zich ongemakkelijker ging voelen. Hij vroeg het ziekenhuis om een extra bed in haar kamer te zetten. Hij was vastbesloten om er te zijn zodat hij ervoor kon zorgen dat ze niets tekort kwam. Hij liep elke ochtend kilometers ver naar zijn werk en liep ’s avonds weer terug om in die moeilijke tijden aan haar zijde te zijn. Ik geloof dat het Gods gave aan hem was dat zijn vermogen om lief te hebben toenam toen dat voor haar zo belangrijk was. Ik denk dat hij deed wat Jezus uit liefde gedaan zou hebben.

Nu wil ik de ouders van een afgedwaald kind raad geven. De Heiland is het volmaakte voorbeeld van vasthoudendheid in liefde. U herinnert zich vast wel zijn woorden van troost tot diegenen onder de Nephieten die zijn eerdere uitnodiging om tot Hem te komen hadden verworpen. Hij sprak tot de overlevenden van de vernietiging die na zijn kruisiging plaatsvond: ‘O gij huis Israëls, gij die Ik heb gespaard, hoe dikwijls zal Ik u vergaderen zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels vergadert, indien gij u zult bekeren en tot Mij zult terugkeren met een volmaakt voornemen des harten.’³

Het verhaal van de verloren zoon geeft ons allen hoop. De verloren zoon dacht aan thuis, en dat zullen uw kinderen ook doen. Zij zullen voelen dat uw liefde hen terugtrekt naar u. Ouderling Orson F. Whitney gaf tijdens een algemene conferentie in 1929 een opmerkelijke belofte. Ik weet dat die waar is voor de getrouwe ouders die de tempelverzegeling aan hun kinderen eren: ‘Hoewel sommige schapen zullen afdwalen, houdt de Herder hen in de gaten en uiteindelijk zullen ze merken dat de goddelijke voorzienigheid zijn handen uitstrekt om hen terug in de kudde te brengen.’

Daarna vervolgt hij: ‘Bid voor uw zorgeloze en ongehoorzame kinderen; houd hen vast door uw geloof. Blijf hopen, blijf vertrouwen, totdat u Gods verlossing ziet.’⁴ U kunt voor uw kinderen bidden, u kunt ze liefhebben en hen de hand reiken, vol vertrouwen dat Jezus dat met u doet. Als u het blijft proberen, doet u wat Jezus doet.

En nu mijn raad aan de kinderen. De Heer heeft je een gebod met een belofte gegeven: ‘Eer uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het land dat de Here, uw God, u geven zal.’⁵ Het is het enige van de tien geboden met een belofte. Je ouders leven misschien niet eens meer. In sommige gevallen vind je misschien zelfs dat je ouders de eer en het respect van hun kinderen niet verdienen. Misschien heb je ze zelfs nooit gekend. Maar je hebt je leven aan hen te danken. En in elk geval zal je leven, zelfs als het niet wordt verlengd, ten minste verbeteren door eenvoudigweg met respect aan je ouders te denken.

Nu enkele woorden tot hen die de familie van iemand anders hebben aangenomen als hun eigen familie: ik heb vrienden die beter aan de verjaardagen van mijn kinderen denken dan ik. Mijn vrouw en ik hebben vrienden die maar zelden een bezoek of attentie aan ons hebben overgeslagen met de feestdagen. Het ontroert mij vaak als iemand een gesprek begint met te vragen ‘Hoe gaat het met je familie?’ en vervolgens met liefde in het gelaat het antwoord afwacht. Ze lijken zo aandachtig te luisteren als ik vertel hoe het met elk van mijn kinderen gaat. Door hun liefde kan ik de liefde van de Heiland voor onze kinderen ook sterker voelen. Uit hun vraag proef ik dat zij voelen wat Jezus voelt, en dat zij vragen wat Hij zou vragen.

Het kan ieder van ons moeilijk toeschijnen om toe te nemen in ons vermogen om lief te hebben en te zien hoe we meer op de Heiland gaan lijken, op ons volmaakte voorbeeld. Maar ik wil u bemoedigen. U hebt al bewijzen gezien dat u op weg bent om meer zoals Jezus te worden. Het helpt als u bedenkt hoe u zich vaak te midden van zorgen en beproevingen als een klein kind hebt gevoeld. Denk aan die kinderen die dat liedje zongen. Denk aan de keren dat u, misschien onlangs nog, net als die kinderen zongen, dacht: ‘Ik wil graag als Jezus worden en volg dus zijn voorbeeld na.’ U herinnert zich vast wel dat Jezus zijn discipelen vroeg om de kinderen naar Hem toe te brengen, en dat Hij zei: ‘Laat de kinderen tot Mij komen, want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods.’⁶ U hebt bij tijd en wijle de gemoedsrust van een rein kind gevoeld bij uw pogingen om te worden zoals Jezus.

Misschien was dat wel toen u werd gedoopt. Hij had de doop niet nodig, want Hij was rein. Maar toen u werd gedoopt, had u het gevoel dat u schoongewassen werd, net als een klein kind. Toen Hij werd gedoopt, ging de hemel open en hoorde Hij de stem van zijn hemelse Vader: ‘Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb.’⁷ U hoorde geen stem, maar u voelde de goedkeuring van uw hemelse Vader omdat u deed wat Jezus wilde.

U hebt het in uw gezin gevoeld als u uw partner om vergeving vroeg, of een kind een vergissing of ongehoorzaamheid vergaf. Die momenten worden frequenter als u probeert te doen wat u weet dat Jezus zou doen. Vanwege de verzoening die Hij u gebracht heeft, zal uw gehoorzaamheid als een kind u een gevoel geven hoezeer de Heiland u liefheeft en hoezeer u Hem liefhebt. Dat is een van de gaven die zijn getrouwe discipelen zijn beloofd. En die gave kunt u niet alleen krijgen, maar de liefhebbende leden van uw gezin ook. Die belofte staat in 3 Nephi: ‘En al uw kinderen zullen door de Here worden onderwezen; en groot zal de vrede van uw kinderen zijn.’⁸

Ik hoop dat u vandaag op zoek gaat naar gelegenheden om te doen wat Hij deed en lief te hebben zoals Hij liefheeft. Ik kan u beloven dat u vaak de gemoedsrust zult ervaren die u als kind voelde, en dat dit gevoel blijvend zal zijn. De belofte die Hij aan zijn discipelen deed, is waar: ‘Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u.’⁹

Geen van ons is nu al volmaakt. Maar we kunnen heel vaak de verzekering voelen dat we op weg zijn. Hij gaat ons voor en Hij wenkt ons om Hem te volgen.

Ik getuig dat de weg tot Hem bestaat uit geloof in Jezus Christus, de doop, de gave van de Heilige Geest, en in liefde volharden in gehoorzaamheid aan zijn geboden. Ik getuig dat de Vader leeft en dat Hij ons liefheeft. Hij heeft zijn geliefde Zoon, de Heer Jezus Christus, lief, die ons volmaakte voorbeeld is. Joseph Smith was de profeet van de herstelling. Hij zag de Vader en de Zoon. Ik weet dat dit waar is. In De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is de priesterschapsmacht om de verordeningen aan te bieden waardoor wij steeds beter kunnen worden en meer kunnen gaan lijken op de Heiland en onze hemelse Vader. Ik spreek mijn zegen over u uit dat u de verzekering en de goedkeuring mag voelen die u als klein kind voelde. In de naam van Jezus Christus. Amen.