De levenstaak van een liefdevolle moeder

Toen ik in Tonga opgroeide, gaf mijn moeder af en toe les op het seminarie. Van mijn vijfde tot en met mijn tiende jaar maakte ze me vaak vroeg wakker om me mee te nemen naar het huis waar het seminarie werd gehouden. Hoewel de afstand slechts zo’n vierhonderd meter was, over een pad dat tussen de guavestruiken doorliep, vroeg ze me: ‘Ben je bang?’ Ik antwoordde moedig: ‘Nee.”

Dan zei ze: ‘Op een dag zul je dapper onze hemelse Vader moeten dienen. Hij heeft ons alles gegeven, zelfs een plan om bij Hem terug te keren. Op een dag zul je op zending gaan en Hem met heel je hart, macht, verstand en sterkte dienen. Je moet je nu al gaan voorbereiden om een goede zendeling te worden.’

Uiteindelijk verhuisden we naar Ontario (Californië, VS). Mijn moeder bevond zich in een onbekend land. Ze was de taal niet machtig en beleefde een cultuurschok. Net als een hen die haar kuikens onder haar vleugels vergadert, riep zij al haar kinderen bijeen en viel ze op haar knieën om onze hemelse Vader te smeken dat geen van de kinderen die Hij haar had gegeven ooit De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen zou verlaten. Door gezinsgebed, dagelijkse schriftstudie, geregeld als gezin vasten, gezinsavond te houden en samen naar de kerk gaan, riepen mijn ouders de hulp van onze hemelse Vader in om hun gezin te sterken.

Mijn ouders moedigden ons al op jonge leeftijd aan om ons als zendeling te gedragen. We hadden in de kerk altijd een wit overhemd aan en ons haar was net als de zendelingen geknipt. Als priester zegende ik het avondmaal, en mijn jongere broers, die leraar en diaken waren, zetten het avondmaal klaar en dienden het rond. Ik zag dat onze ouders naar ons keken om te zien of we onze taken goed uitvoerden.

Voordat ik op zending ging, zei mijn moeder: ‘Als jij jouw deel doet, zal ik mijn deel doen. Ik zal voor je vasten en bidden dat je mensen zult vinden om te onderwijzen.’ Ze bleef voor al haar vier zoons vasten en bidden toen ze op zending waren. We vervulden allemaal een goede zending en kwamen eervol thuis.

De laatste keer dat ik mijn moeder zag voordat ze overleed, zei ze: ‘Peiholani, ik heb je alles bijgebracht wat volgens mij het belangrijkste is in dit leven en het volgende leven. Namelijk dat het evangelie van Jezus Christus waar is. Het zoenbloed van Jezus Christus dient tot redding van je ziel. Wees trouw aan de verbonden die je met de Heer in de tempel hebt gesloten. Als je dat doet, zal ons gezin in de eeuwigheid bij elkaar zijn. Dat weet ik zonder enige twijfel omdat onze hemelse Vader en Jezus Christus leven.’

Mijn getuigenis was op het evangelie gebaseerd, door alles wat mijn ouders ons hebben geleerd. Ik weet dat ons gezin ooit weer bij elkaar zal zijn omdat mijn ouders hun taak hebben volbracht om ons in het evangelie te onderwijzen en ons tot de Heiland te leiden.