Gewoon blijven zwemmen
De twaalfjarige Monica Saili houdt van zwemmen. Ze is een van de beste jeugdzwemsters in Nieuw-Zeeland. Misschien stamt ze wel van een vis af.
Nou, dat kan natuurlijk niet. Maar dan is ze misschien zo goed omdat ze zo hard traint.
Iedere maandag, woensdag en vrijdag traint ze vanaf vijf uur ’s morgens twee uur in het zwembad. Op dinsdag, donderdag en zaterdag doet ze aan hardlopen.
Het minst leuk vindt ze de vlinderslag met één arm, waarbij ze haar kin boven water houdt en iedere honderd meter van arm verwisselt. ‘Dan doen je schouders echt pijn’, zegt ze.
Maar ze heeft geleerd dat als het erg moeilijk is, het leven niet eenvoudiger wordt als je de moed opgeeft. Door het harde werken wordt ze alleen maar sterker.
Hard werken en moeilijke momenten
Al dat harde werken heeft tot resultaten geleid. Al op tienjarige leeftijd begon ze medailles te winnen. Toen ze elf was, bevond ze zich in de nationale top tien op de vlinderslag in haar leeftijdscategorie. Toen ze twaalf was, werd ze uitgekozen voor een zwemkamp met het nationale team en werd ze uitgenodigd om deel te nemen aan de Oceania Games in Samoa, tegen zwemsters uit andere landen.
Ze zegt: ‘Mijn vader zegt altijd: “Hard werken leidt tot succes. Je krijgt het niet voor niks.”’
Monica heeft geleerd dat dit zeker voor zwemmen geldt, maar dat het ook in het leven zo is. Haar vader overleed onverwachts enkele maanden na haar elfde verjaardag.
‘Ik had een hele goede band met mijn vader’ zegt Monica. ‘Hij heeft me aangemoedigd om te gaan zwemmen. Hij heeft me naar alle trainingen en wedstrijden gebracht. Toen hij overleed, had ik het gevoel dat ik niemand meer had om mee te praten.
Geef niet op
Het was heel moeilijk om haar vader te verliezen. Maar Monica geeft tijdens zware trainingen niet op, dus toen haar vader overleed, gaf ze ook haar geloof in onze hemelse Vader niet op.
‘Mijn vader was mijn grote voorbeeld’, zegt ze. ‘Hij heeft me geleerd hoe ik het evangelie moet naleven.’
Sinds zijn overlijden bestudeert Monica de Schriften voordat ze naar bed gaat. ‘Daar probeer ik een gewoonte van te maken’, zegt ze. Op school staat ze pal voor haar overtuiging. ‘Ik moet altijd veel vragen over de kerk beantwoorden’, zegt ze. Ze is ook de dirigente in de wijk.
‘Ik word gezegend omdat ik lid van de kerk ben’, zegt Monica. ‘Ik word getroost als ik te gespannen ben.’
Uiteindelijk sterker
Monica mist haar vader nog steeds. Maar met de hulp van haar moeder en andere familieleden blijft ze haar best doen.
Ze heeft een druk leven, met pianolessen, vioollessen, vergaderingen van de leerlingenraad, zwemmen, Persoonlijke vooruitgang, en dirigeren tijdens de avondmaalsdienst.
Ze weet nog niet hoever ze met zwemmen kan komen of hoe lang ze dat blijft doen. Maar wat het evangelie betreft, is ze vastbesloten om tot het einde te volharden.
‘Het leven is soms moeilijk’, zegt Monica. ‘Maar we worden sterker als we moeilijke dingen doen. Je moet gewoon blijven zwemmen.’
Foto’s Adam C. Olson