Alles wat ik kan geven

Ik vroeg me gespannen af hoe ik zou kunnen betalen voor alles wat ik die zomer wilde doen: lessen, workshops, zomerkampen enzovoort. Het huilen stond me nader dan het lachen. Toen herinnerde ik me alles wat ik geleerd had over vertrouwen en geloof in de Heer. Ik besloot de situatie aan de Heer over te laten en erop te vertrouwen dat als het zijn wil was, Hij het mogelijk zou maken.

Vlak daarna vond mijn moeder een cheque die we nog niet naar de bank hadden gebracht van een baantje dat ik eerder dat jaar had gehad. En de volgende dag kreeg ik bericht dat ik wat geld had gewonnen omdat ik de tweede plaats had behaald in een wedstrijd waaraan ik had deelgenomen. Dat was een groot getuigenis voor mij dat God leeft, dat Hij me liefheeft en om me geeft, en dat Hij voor me zal zorgen.

Ik voelde zoveel dankbaarheid en liefde voor mijn hemelse Vader en mijn Heiland. Ik kon het wel uitschreeuwen! Ik wilde laten zien hoe dankbaar ik was, ik wilde God zo goed mogelijk prijzen, en anderen in dat gevoel laten delen. Andere mensen hebben dat gedaan door een lied te componeren, een gedicht te schrijven, of een schilderij te maken, maar ik voelde me niet in staat om zoiets te doen. Het enige wat ik kon geven om Hem te prijzen, was mijn leven — om ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ te zijn (1 Timothy 4:12), om mijn leven aan Christus te geven. Dat is alles wat Hij vraagt, en dat is alles wat ik kan geven.