Door God geroepen

Mijn man en ik waren net naar een nieuwe stad verhuisd, en we keken ernaar uit om naar onze nieuwe wijk te gaan. Het bleek dat de wijkgrenzen werden veranderd en dat de wijk werd gesplitst.

Op de tweede zondag vroeg de wijkadministrateur na de kerk of wij op dinsdagavond een gesprek met de bisschop konden hebben. Na een kort gesprek vroeg de bisschop toestemming aan mijn man om mij als jeugdwerkpresidente van de nieuwe wijk te roepen. Toen riep hij me voor die taak. Ik was geschokt, maar ik had geleerd om nooit een roeping te weigeren. Dus ik beloofde dat ik mijn best zou doen.

De bisschop gaf me een lijst met namen en vroeg me om over twee dagen weer bij hem te komen met de namen voor twee raadgeefsters en een secretaresse. Ik voelde me overweldigd. Toen we thuiskwamen, sloot ik mezelf op in de badkamer en huilde ik. Toen stortte ik mijn hart uit bij mijn hemelse Vader en sprak ik mijn ongerustheid uit over mijn nieuwe roeping. Ik kende niemand in de nieuwe wijk, en ik had zijn hulp nodig. Na mijn gebed voelde ik me heel rustig.

De volgende ochtend begon ik na mijn ochtendgebed aan mijn huishoudelijke taken. De lijst met namen die de bisschop me had gegeven, lag op de keukentafel. Iedere keer dat ik er langs liep wierp ik er een blik op. Nadat ik verscheidene malen naar de lijst had gekeken, waren er twee namen die me opvielen. Ik pakte de lijst op en las de namen hardop. Toen ik de namen uitsprak, kreeg ik een warm gevoel van binnen. Ik had de Heilige Geest nog nooit zo sterk gevoeld.

Onmiddellijk riep ik mijn hemelse Vader in gebed aan. De tranen stroomden over mijn wangen toen ik de namen opnieuw uitsprak. Ik wist niets over deze twee vrouwen, maar ik wist in mijn hart dat zij mijn raadgeefsters moesten worden.

Die avond dacht ik verder over de lijst met namen na. Iedere keer dat ik aan de lijst dacht, kwam er een naam in mij op. Zij werd mijn secretaresse.

Toen ik de volgende dag mijn gesprek met de bisschop had, gaf ik hem de namen van mijn raadgeefsters en secretaresse. Tot mijn verbazing waren dat dezelfde vrouwen van wie de bisschop dacht dat ze goed in het jeugdwerk tot hun recht zouden komen. Toen ik de volgende zondag naar de kerk kwam, ging ik met de eerste raadgever van de bisschop bij de deur staan zodat hij me kon aanwijzen wie mijn raadgeefsters en secretaresse waren. Toen ik naar deze zusters keek, kreeg ik het gevoel dat ik ze al kende. De Geest bevestigde opnieuw dat deze vrouwen door God waren geroepen.

Ik wist dat we goed zouden kunnen samenwerken om de Heer te dienen — en dat deden we ook. Hoewel deze zusters vreemden voor mij waren, waren ze uitermate geschikt voor hun roeping. De Heer wist wie Hij wilde roepen. Het was een leerzame belevenis om zelf te ervaren wat het betekent om door middel van profetie door God geroepen te worden.