Ons prikbord
Elkaar dienen
Ik weet dat president Thomas S. Monson ons heeft gevraagd om andere mensen te helpen. Op een zondagmiddag wilde ik mijn oma bezoeken, die alleen woont, en voor de gezelligheid bij haar gaan slapen. Het mocht van mijn moeder, en mijn oma was aangenaam verrast door mijn bezoek. We praatten, maakten wat lekkers klaar en keken samen de Liahona door. We gingen naar bed nadat we gebeden hadden.
Die nacht brak er een hevige onweersbui los — het stormde, bliksemde, donderde, regende en hagelde tegelijk! We werden er wakker van. Mijn oma zei dat ze erg bang zou zijn als ik niet bij haar was geweest. Ik was blij dat ik haar op die manier kon helpen.
Vinício R., 10 (Brazilië)
De Salt Laketempel, Eve D., 4 (Oekraïne)
Een zendelingzuster op het Rode Plein, Emile D., 9 (Oekraïne)
De vijfjarige Mia Lynn L. uit Duitsland leert al hoe ze een zendelinge kan zijn. Toen ze een keer bij een vriendinnetje een boterham mee-at, bad Mia voor het eten. De moeder van het vriendinnetje stelde later aan Mia’s moeder vragen over de kerk. Nu kan Mia haar vriendinnetje uitnodigen voor het jeugdwerk.
Onze hemelse Vader hoort onze gebeden
Ik heb een groot geloof in Jezus Christus, in zijn geboden en, bovenal, in gebed. Op een zondag ging ik met mijn opa op bezoek bij mijn overgrootmoeder. Ik besloot mijn jonge hondje mee te nemen. Onderweg naar huis werd mijn hondje door een jongen op een fiets geraakt. Hij schrok ervan en rende achter de jongen aan. Mijn opa en ik probeerden hem te achtervolgen, maar konden hem nergens vinden. We moesten zonder hem naar huis. We waren allemaal verdrietig. Mijn overgrootmoeder belde en zei dat ik een rustig plekje op moest zoeken en voor mijn hondje moest bidden.
De volgende ochtend vroeg hoorden we een hond blaffen — mijn hondje was terug! Ik weet dat mijn hemelse Vader mijn gebed heeft gehoord.
Stephanie P., 8 (Honduras)