Komt dit boek van U?

Ik was pas 21 geworden en werkte als serveerster in het restaurant van een plaatselijk skicentrum. Op een middag had ik de eetzaal opgeruimd toen een collega me een boek in handen drukte en zei dat hij me het wilde geven. Ik bedankte hem en nam het aan.

Ik keek naar de omslag: het Boek van Mormon. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, dus ik liep ermee de keuken in om erin te kijken. Aan de binnenkant van het boek trof ik een boodschap aan die de collega aan mij had gericht. Hij schreef dat het Boek van Mormon een waar boek is dat het evangelie van Jezus Christus bevat en dat hij wist dat het mijn hart zou raken. Ik besloot er meteen in te gaan lezen.

Onder het lezen kreeg ik een vreemd maar heel vredig gevoel. Ik had dat gevoel nooit bij enig ander boek dan de Bijbel gehad. Ik wilde in eerste instantie maar een paar bladzijden lezen, maar dat werden al snel een paar hoofdstukken. Ik kon het boek maar niet wegleggen. Toen kwam ik bij 1 Nephi 15:11: ‘Herinnert gij u niet de dingen die de Heer heeft gezegd? — Indien gij uw hart niet verstokt en Mij in geloof vraagt, gelovende dat gij zult ontvangen, en mijn geboden naarstig onderhoudt, zullen deze dingen u zeker worden bekendgemaakt.’

Ik moest te weten komen of dit boek waar was. Ik wist niet hoe ik God in gebed moest aanspreken, dus keek ik simpelweg op naar het keukenplafond en vroeg: ‘Komt dit boek van U?’ Onmiddellijk voelde ik het onmiskenbare antwoord: ‘Ja.’ Ik weet nog dat ik dacht: Wauw. Ik denk dat ik het boek maar ga uitlezen!

Drie maanden later reed ik voor een bezoek aan mijn vader naar Californië. Het Boek van Mormon had ik inmiddels uitgelezen. In de buurt van zijn huis kwam ik langs een gebouw met een mozaïek aan de voorkant dat ik herkende. Ik draaide snel de parkeerplaats op en sprak een man aan die buiten stond.

‘Wat doet Lehi’s visioen van de boom des levens op jullie gebouw?’ vroeg ik. Hij vertelde me over zijn kerk, De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ik pakte mijn Boek van Mormon uit de auto en begon hem allerlei vragen te stellen over de passages die ik tijdens het lezen had omcirkeld. Hij wilde er niet te veel op ingaan, maar legde uit dat de kerk zendelingen had die twee jaar van hun leven gaven om vragen als de mijne te beantwoorden.

Ik gaf hem mijn vaders adres, en inderdaad kwamen er later twee zendelingen op bezoek. Ik was onder de indruk dat ze al mijn vragen graag wilden beantwoorden. Ik was nog meer onder de indruk dat de nieuwe dingen die ze me leerden zo vertrouwd en bekend aanvoelden. Na vijf weken liet ik me als lid van de kerk dopen.

Dat is nu 33 jaar geleden, en ik lees nog steeds dagelijks in het Boek van Mormon. Het is een voortdurende bron van licht en leiding geweest voor mij en mijn gezin. Ik ben erg dankbaar voor de oude profeten die de woorden van God op de gouden platen hebben gegraveerd, voor Joseph Smith die vervolging en beproevingen heeft doorstaan om de waarheden erin te vertalen en te publiceren, en voor een collega die de moed had om mij die dag een Boek van Mormon te geven.