Het evangelie schonk me gemoedsrust

Ons gezin werd lid van de kerk toen ik zes jaar oud was. Op mijn achtste werden we in de tempel verzegeld. Mijn ouders brachten me ijverig de leerstellingen van ons nieuwe geloof bij. Ik groeide dan ook op met de kennis dat gebed, persoonlijke Schriftstudie en andere aspecten van het evangelie veel gemoedsrust konden brengen.

Maar op mijn zending leerde ik het heilsplan pas echt waarderen. Mijn vader overleed toen ik in Australië werkzaam was. Mijn zendingspresident vertelde me wat er was gebeurd en gaf me vervolgens een priesterschapszegen. Die zegen ging voornamelijk over het heilsplan. Ik kreeg door die zegen en door mijn persoonlijke studie in de dagen, weken en maanden daarna veel meer inzicht in en waardering voor die geweldige leer dan ooit tevoren. Ik kon mijn omstandigheden in het licht van het heilsplan zien, en zag in hoe prachtig het in werkelijkheid is. Het heilsplan is voor mij sindsdien erg veel gaan betekenen.

Ik ben de Schriften na mijn zending blijven bestuderen en heb ontdekt dat Gods woord vaak getuigt van zijn ‘grote plan van geluk’ (Alma 42:8). Ik weet dat er leven na de dood is en dat we onze dierbaren na dit leven weer zullen zien. Ik put veel troost uit de wetenschap dat ik aan mijn moeder, vader en broers en zussen verzegeld ben.

Dit leven kent pijnlijke momenten, maar het hoeft niet moeilijk te zijn. Het evangelie van Jezus Christus maakt dingen een stuk makkelijker. Ik weet dat ik daardoor blijvende gemoedsrust en troost kan ervaren, wat er ook in mijn leven gebeurt.