Kracht door gebed

Joselito B. vertelt dat hij op twaalfjarige leeftijd werd opgegeven voor een vertellerswedstrijd. Zijn leerkracht vroeg hem om een verhaal uit het hoofd te leren dat tien bladzijden besloeg en dat aan honderden leerlingen en leerkrachten te vertellen. Dat zou iedereen kunnen afschrikken, maar Joselito al helemaal omdat hij meestal plankenkoorts krijgt.

‘Dus sprak ik eerst een gebed uit en vroeg om leiding’, zegt Joselito. ‘In mijn gebed vroeg ik of ik, als ik een deel van het verhaal vergat, in staat mocht zijn om door te gaan en nieuwe tekstregels te verzinnen die in het verhaal zouden passen. Na mijn gebed moest ik denken aan mijn lievelingstekst in het Oude Testament. Die staat in Spreuken 3:6: “Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden rechtmaken.”’

Joselito was zenuwachtig. Maar hij deed de hele week erg zijn best om het verhaal uit zijn hoofd te leren. En hij bad dagelijks heel veel. Uiteindelijk brak de dag van de wedstrijd aan.

Tijdens het openingsprogramma was Joselito nog erg zenuwachtig. ‘Maar tijdens het verhaal ging het goed’, zegt hij. ‘Ik deed gewoon mijn best en ik wist dat God me zou helpen. Ik was gefrustreerd en geïntimideerd omdat er zoveel leerlingen waren, maar God verhoorde mijn gebeden.’

Niet alleen kon Joselito zich de tekst van het verhaal herinneren, maar bovendien vertelde hij het zo goed dat hij de eerste plaats behaalde. Joselito zegt: ‘Gebed is de oplossing als er niemand anders is om je te troosten. God is er altijd om je te helpen.’

Ken G. had als jongen die opgroeide in een gezin met actieve kerkleden nooit veel moeite gehad om zich aan hoge normen te houden. Maar toen hij naar het middelbaar onderwijs ging, werd het moeilijker en voelde Ken zich soms afgesneden van de goede invloed van zijn familie, vooral op school.

‘Ik had een goede band met al mijn schoolvrienden, ook al waren ze geen lid van de kerk’, zegt Ken. ‘We hadden een nauwe band. Het probleem begon toen ze dingen gingen doen die niet volgens de normen van de kerk waren.’

Thuis had Ken nooit moeite gehad om het goede te kiezen, maar hij zegt dat hij verkeerde keuzes begon te doen toen hij naar school ging en zijn familie er niet was om hem bij te sturen. ‘Ik geef toe dat ik dingen deed die niet volgens de kerknormen waren, dus in het seminarie had ik altijd het gevoel dat we het in de les over mij hadden.’

Toen besefte Ken dat hij wilde veranderen, maar hij voelde zich niet sterk genoeg om dat in zijn eentje te doen. ‘Dus besloot ik God te vragen mij de kracht en de moed te geven om nee te zeggen tegen mijn vrienden als ze iets slechts deden’, legt hij uit. ‘En ik heb het gevoel dat God mijn gebeden verhoorde. Het werd makkelijker voor me om nee te zeggen als mijn vrienden me vroegen om iets verkeerds te doen, of als ze me in verleiding brachten. Ik wist zelf wel wat goed en wat fout was. Maar door te bidden had ik het gevoel dat ik de kracht en het vermogen had om nee te zeggen en het goede te doen.’

Ken zegt dat het belangrijkste wat hij hierdoor heeft geleerd is dat ‘gebed een teken is dat je nederig bent, want je geeft tegenover jezelf toe dat je zwak bent en dat alleen God je kan helpen om sterk te worden’ (zie LV 112:10).

Soms hebben we meer nodig dan alleen troost of kracht; soms hebben we tastbaardere zegeningen nodig. Tania D. herinnert zich zo’n keer. Haar familie had ernstige geldzorgen. ‘Het was zaterdagavond en we hadden nog maar veertig pesos [minder dan één euro] over voor de rest van de week, en we hadden geen avondeten of houtskool voor ons fornuis’, zegt Tania. ‘Mijn moeder gaf me een lijst met alles wat we nodig hadden, en we hadden 250 pesos nodig om alles te kopen. Allereerst moesten we houtskool kopen om ons avondeten te koken.’ Tania zag dat er niet genoeg geld was voor alle boodschappen. En toen besefte ze dat ze niet genoeg geld zouden hebben voor de busreis naar de kerk de volgende dag. ‘Ik zei tegen mijn moeder dat we niet genoeg geld hadden voor de busreis naar de kerk. Maar mijn moeder is heel erg gelovig en ze zei gewoon tegen me dat “God ervoor zou zorgen”.

‘Op weg naar de winkel huilde ik omdat we niet genoeg geld hadden voor alle boodschappen en ik niet wist wat ik moest doen’, zegt Tania. Terwijl ze een van de twintigpesosbiljetten oprolde om die in haar zak te doen, deed ze het enige dat ze kon bedenken dat zou kunnen helpen: ze bad. ‘Ik bad mijn hemelse Vader of we een manier konden vinden om in onze behoeften te voorzien.’

Maar toen ze naar de eerste winkel ging, zag ze dat de prijs van houtskool van vijf pesos gestegen was naar twintig pesos. ‘Ik aarzelde om het te kopen,’ zegt Tania, ‘maar ik voelde de Heilige Geest me influisteren dat ik het toch moest kopen, dus deed ik dat. Toen had ik nog maar twintig pesos over, terwijl ik nog heel veel boodschappen moest hebben, waaronder luiers voor mijn broertje en schoon drinkwater. Dus ging ik naar de volgende winkel om eten te kopen voor de maaltijd, maar dat was te duur. Ik deed mijn hand in mijn zak om de twintig pesos te pakken, en er zaten vijf biljetten van twintig pesos in het rolletje. Ik begon te huilen waar de winkelier bij stond.

‘Uiteindelijk kon ik alles kopen wat we nodig hadden,’ zegt Tania, ‘en we hadden genoeg geld om de volgende dag naar de kerk te gaan.’ Toen ik thuiskwam, ging ik naar mijn kamer en sprak ik een gebed uit tot God om Hem te bedanken voor de zegening die Hij ons had gegeven. Ik weet dat God echt leeft en dat Hij onze gebeden verhoort, vooral als we Hem het hardst nodig hebben en we een oprecht gebed uitspreken. Hij zal dat gebed echt verhoren.’

Hoewel we er zeker van kunnen zijn dat onze hemelse Vader onze gebeden hoort en verhoort, moeten we bedenken dat onze gebeden niet altijd meteen verhoord worden, en zeker niet altijd op de manier die wij willen. Onze gebeden worden verhoord volgens Gods wil en timing.

Al deze tieners van het Filipijnse eiland Cebu hebben geleerd dat, of we nu goede of slechte tijden doormaken, of we in een menigte of alleen zijn, of het vloed of eb is, onze hemelse Vader er altijd voor ons is. En als we ons in oprecht gebed tot Hem wenden, staat Hij altijd klaar om ons te zegenen.