Een nieuwe levensfase verwelkomen

Toen Noah hier naartoe verhuisde, hielpen zijn nieuwe vrienden hem om aan het leven op het eiland te wennen. Als de oudste van de groep helpt hij de anderen om aan de jongemannen te wennen. ‘Ik was zenuwachtig om de anderen te leren kennen en vroeg me af of ik wel geaccepteerd zou worden’, zei Noah toen hij naar de jongemannen ging. ‘Maar het hielp echt om naar de activiteiten te gaan.’ Het lievelingslied van Noah gaat over het leger van Helaman, en zo ziet hij ook het priesterschapsquorum: samen zijn, verenigd.

Zijn advies? ‘Wees jezelf.’

Voor Patrick is het priesterschap niet iets wat bij een bepaalde leeftijd hoort. Het gaat erom dat je waardig en voorbereid bent. ‘Je krijgt het priesterschap niet alleen omdat je twaalf bent’, zegt Patrick. ‘Je moet wel voorbereid zijn.’

Dylan begrijpt hoe belangrijk de voorbereiding is. Hij probeert vijftien minuten van tevoren in de kerk te zijn om zich geestelijk voor te bereiden om het avondmaal rond te dienen. ‘Ik heb het avondmaal nu drie of vier keer rondgediend, en iedere keer voel ik de Geest in mijn hart. Ik denk niet dat ik daar ooit aan gewend raak’, zegt hij.

Ben zegt dat het ronddienen van het avondmaal hem aan het laatste avondmaal doet denken: ‘Jezus stond daar. Wij staan nu waar Jezus stond, en Hij wil dat wij er zijn.’

Ben werkt aan zijn onderscheiding Plicht jegens God en hij kijkt ernaar uit om voor het eerst dopen voor de doden te doen. ‘Ik ben nog nooit in de tempel geweest, maar andere mensen geven altijd hun getuigenis over hoe warm en goed ze zich voelen als ze zijn geweest’, zegt Ben.

Noah is pas voor het eerst naar de tempel geweest. Hij zegt dat de jongemannen in zijn quorum hem als familie beschouwen. ‘Je bent misschien wel zenuwachtig, maar er zijn mensen om je te helpen’, zegt hij. ‘Je voelt je welkom.’