Vertel ons over je kerk

Op weg naar mijn broer had ik een zitplaats achterin het vliegtuig, waar de stewardessen zitten. De twee rijen stoelen daar staan tegenover elkaar opgesteld.

Ik stelde mij voor aan de mensen die daar ook zaten en ik liet uit mijn mond vallen dat ik aan de Brigham Young University zou gaan studeren. De man die schuin tegenover mij zat, zei dat zijn dochter een goede vriend had die net op voltijdzending was vertrokken. Zijn dochter wist het een en ander over de kerk, maar hij wist er bijna niets van. De stewardess zei meteen dat ze niet tot ‘die kerk’ wilde behoren, omdat ze vrouwen benadeelden. De man zei dat hij dat ook had gehoord — dat de vrouwen in de kerk niet voor vol werden aangezien, dat ze het priesterschap niet konden dragen of vergaderingen voorzitten en dat de mannen de boventoon in de kerk voerden.

Toen wendde hij zich tot mij en vroeg: ‘Hoe denk jij daarover?’ Alle zeven anderen keken mij met vragende blik aan.

Mijn hart klopte in mijn keel. Als kind had ik de geloofsartikelen uit mijn hoofd geleerd voor situaties zoals deze, en als tiener en jongvolwassene had ik geleerd hoe ik van Joseph Smiths visioen en het Boek van Mormon kon getuigen. Maar ik had niet het flauwste vermoeden hoe ik de vraag van deze man moest beantwoorden. Ik bad in stilte om hulp.

Toen zei ik de eerste woorden die in mijn gedachten kwamen: ‘U hebt waarschijnlijk nog nooit van de ZHV gehoord.’ De uitdrukking op hun gezicht zeiden mij dat dat zo was.

‘De priesterschap functioneert in combinatie met de vrouwen, die allen lid zijn van de ZHV’, legde ik uit. ‘Aan het hoofd van de ZHV staat een vrouw, die leiding geeft aan de activiteiten van de vrouwen in de kerk wereldwijd. De vrouwen hebben tot taak zorg en liefde in het leven van de leden te brengen en in het bijzonder in hun gezin.’

De mensen om mij heen luisterden aandachtig.

‘We leven in een rare tijd, waarin sommige vrouwen willen dat vrouwen doen en denken als mannen. Maar wij geloven dat God man en vrouw verschillende taken heeft toegewezen. We verwachten van vrouwen dat ze leiding geven aan vrouwen. En dat ze in hun gezin samen met hun man leiden. De mannen zoeken onze steun op die gebieden. Er is een rechtschapen evenwicht. Daardoor zijn onze kerkorganisaties en onze gezinnen succesvol. En we geloven echt dat de man niets is zonder de vrouw, noch de vrouw iets zonder de man in de Heer (zie 1 Korintiërs 11:11). We geloven dat we zonder elkaar niet compleet zijn. We geloven niet dat we geschapen zijn om met elkaar te wedijveren, maar om elkaar aan te vullen.’

Toen ik dat gezegd had, voelde ik mij gezegend. Ik wist dat wat ik gezegd had van de Geest kwam. Ieder leek vrede te hebben met mijn uitleg. Toen zij de man: ‘Vertel ons wat meer over je kerk.’

In de daaropvolgende twee uur had ik tot mijn genoegen de kans om de herstelling te bespreken, vragen te beantwoorden en mijn getuigenis te geven van het evangelie dat ik liefheb.