Ik bad om moed

Mijn ouders zijn lid van de kerk, maar ze zijn niet erg actief. Dat leidt soms tot frictie, omdat ze van mening zijn dat het gezin vóór al het andere komt — vóór naar de kerk gaan, mijn kerkroeping grootmaken, en meedoen aan activiteiten.

Daar ik in de jeugdwerkleiding zit en in het wijkkoor zing, botsen mijn kerkbijeenkomsten soms met mijn gezinsplichten. Toen ik op zekere dag van plan was naar de uitzending van de algemene conferentie in ons kerkgebouw in Antananarivo te gaan, herinnerde mijn ouders mij eraan dat we visite zouden krijgen.

‘Je zult moeten kiezen tussen je familie en de kerk’, sprak mijn moeder. ‘Of je blijft thuis bij ons en mist de conferentie of je gaat en krijgt straf.’

Ik wilde geen ruzie met mijn moeder hebben, dus hield ik mijn mond. In plaats daarvan ging ik even naar mijn kamer om mijn hemelse Vader te vragen om mij moed en kracht te geven. Ik vroeg Hem ook om mij te laten weten wat ik moest doen. Moest ik thuis bij mijn familie blijven of naar de kerk gaan en naar de profeet gaan luisteren?

Op het moment dat ik amen zei, kon ik de Heilige Geest voelen. Ik voelde hoe de Geest mij moed insprak om mijn moeder te vertellen hoe belangrijk het voor mij was om naar de profeet te gaan luisteren. Ik voelde dat ik haar moest zeggen dat ik wijze raad zou ontvangen, niet alleen voor nu maar ook voor mijn toekomst.

God kan wonderen tot stand brengen, want Hij verzachtte het hart van mijn ouders, zodat ze mij naar de algemene conferentie lieten gaan zonder mij straf te geven. Dat was een opmerkelijke ervaring in mijn leven. Het bevestigde voor mij de waarheid van de tekst die zegt: ‘Door de macht van de Heilige Geest kun[nen wij] de waarheid van alle dingen kennen’ (Moroni 10:5).

Ik weet dat als we onze daden baseren op de beginselen van het evangelie en naar de Geest luisteren, we altijd blij zullen zijn met onze keuzes. Deze ervaring sterkte mij in mijn getuigenis dat God er voor ons is en dat de Heilige Geest ons hulp biedt.