Er gebeuren altijd weer goede dingen

Het was een vrijdagavond als alle andere. Mijn beste vriendinnen en ik hadden bij mij thuis naar een film gekeken en nu waren we gezellig aan het kletsen en lachen. Er heerste een genoeglijke sfeer, en ik moest glimlachen om de verhalen en ideeën die de ronde deden. Sommige gasten kende ik pas; andere kende ik al 25 jaar.

Op een gegeven moment raakte ik met een oude vriendin in gesprek over onze vriendinnen van de universiteit van jaren geleden. Onderwijl dacht ik eraan hoezeer ik die vriendinnen miste, en hoeveel plezier we wel niet hadden gehad, en wat een goede band we hadden gehad. We hadden onze studie afgerond en waren de wijde wereld ingetrokken. Ons leven had zich ontvouwd op een manier die we niet voor mogelijk hadden gehouden. Ik zuchtte en er kwam een gevoel van gemis over me. Toen ik de kamer rondkeek en de vrolijke blikken van mijn vriendinnen zag, kwam echter deze gedachte bij me op: maar er gebeuren altijd weer goede dingen.

Die eenvoudige gedachte was eigenlijk vrij diepzinnig, vooral omdat ik altijd moeite met veranderingen heb en het moeilijk vind om goede dingen los te laten. Ik mis het verleden, zelfs als het nog het heden is, en wil dan uit alle macht genieten van de momenten waarop ik bewust en intens leef. Ik weet wanneer ik iets goeds heb en dat wil ik vasthouden en nooit loslaten. Deze luie en gelukkige vrijdagavond was een van die goede momenten. Meestal als ik besef hoe goed alles is, begin ik meteen te denken dat alles maar tijdelijk is, dat alles uiteindelijk door tijd of omstandigheden verloren gaat.

Maar deze avond had ik daar geen last van. Toen ik daar rustig zat, omringd door mensen die ik liefhad, wist ik dat sommige dingen op natuurlijke wijze tot een einde komen en dat er ongetwijfeld veel moeilijke dingen in de toekomst zullen zijn, maar dat er ook steeds weer goede dingen zouden gebeuren. En dat is ook zo — als ik dat toelaat. Hoewel veel dierbare vriendinnen nu ver weg zijn, worden de lege plekken opgevuld door nieuwe, geweldige mensen en ervaringen waar ik niet van had durven dromen.

Soms is het moeilijk om door te gaan, maar we moeten wel. En doorgaan houdt niet in dat we vriendschappen vergeten en herinneringen verdringen. Het betekent dat we ons hart openstellen voor meer geluk en ervaringen.

Enkele weken na die vrijdag werd het presidium van mijn gemeente voor jonge alleenstaanden ontheven. Zoals iedereen in een kleine gemeente wellicht kan beamen, konden we ons moeilijk voorstellen wat er zou gebeuren zonder deze mannen en hun echtgenotes, die we zo liefhadden en vertrouwden. Maar ik sloot mijn ogen en herhaalde in mezelf de woorden die die vrijdag zo’n indruk op mij hadden gemaakt: maar er gebeuren altijd weer goede dingen. Dat troostte mij; ik was klaar voor verandering.

Verandering is de manier waarop de Heer werkt. Hij wil dat wij gelukkig zijn en groeien, dat we enthousiast met ons leven verder gaan. Het leven is een reis, en hoewel we van het heden blijven genieten en ons op onvermijdelijke veranderingen voorbereiden, moeten we doorgaan, optimistisch blijven, ons hart openstellen voor de ervaringen en goede dingen die we ongetwijfeld zullen tegenkomen.