Gericht op een eeuwig gezin

Maar tegen de tijd dat in 2007 de San Salvadortempel werd aangekondigd, gingen de ouders van Kevin en Jacqueline niet meer naar de kerk. Maar Kevin, inmiddels achttien, en Jacqueline, vijftien, bleven naar de kerk gaan en baden dat hun ouders op een goede dag zouden terugkeren.

‘Ik ben altijd blijven bidden dat ze weer actief zouden worden’, zegt Jacqueline. ‘Ik weet dat onze hemelse Vader het beste voor ons wil. En Hij wil dat we een eeuwig gezin worden.’

Ze probeerden hun ouders ook het goede voorbeeld te geven. ‘Ik heb de hoop nooit opgegeven’, zegt Kevin. ‘Ik ben in de Schriften blijven lezen en blijven bidden. En mijn ouders zagen mij dan studeren of vertrekken om op huisonderwijs of naar een activiteit te gaan. Het kon niet anders dan dat mijn ouders zagen dat ik mij aan de geboden hield en vooruitgang maakte.’

De gebeden van Kevin en Jacqueline voor hun ouders begonnen verhoord te worden toen de tempel bijna klaar was. ‘Toen onze leiders de inwijding en culturele viering aankondigden, nodigden we onze ouders uit’, zegt Kevin. ‘We vertelden hun dat veel jongeren, onder wie wij, zouden deelnemen en dat motiveerde hen enorm en kwam hun geestelijke groei ten goede.

Ze woonden niet alleen de culturele viering bij, ze bezochten ook de open dagen van de tempel.

‘Hoewel mijn ouders een tijd niet naar de kerk waren gegaan, zagen zij de kerk en het evangelie nog steeds als iets heiligs’, zegt Kevin. ‘Toen we de tempel binnengingen, begon mijn vader aan mij en mijn zussen uit te leggen dat we ons in de tempel in het wit kleden en dat we daar heilige verordeningen verrichten.’

Kevin was hoogst verbaasd dat zijn tweejarige zusje, die doorgaans heel druk kon zijn, rustig was terwijl ze in de tempel waren. Ook zag hij dat zijn moeder tranen in haar ogen had terwijl ze de verschillende kamers en schilderijen zag. Toen het gezin een verzegelkamer binnenging, legde een gids aan hen uit dat dit een plek was waar een gezin voor eeuwig aan elkaar wordt verzegeld.

‘Ons zusje begon ons toen een voor een aan te raken en zei: “Mama, papa, Kevin en Jacqueline”’, zegt Jacqueline. ‘Het was alsof onze hemelse Vader door haar sprak om ons te zeggen dat we allemaal bij haar hoorden’

‘Toen omhelsde ze ons en gaf ons allemaal een kus, terwijl ze op de spiegels wees’, zegt Kevin. ‘We keken naar onszelf in de spiegels en het was verbazingwekkend. Toen we op die dag de verzegelkamer verlieten, stelden wij een doel om daar terug te keren.’

Na de open dagen van de tempel te hebben bezocht, begon het gezin veranderingen aan te brengen. ‘Na ons bezoek aan de tempel hebben we thuis een ander perspectief gekregen’, zegt Kevin. ‘We zijn gezinsavond gaan houden en onze ouders gaan nu met ons mee naar de kerk en dan zitten we op de voorste rij in de kapel.’

In augustus 2011 voelden Kevin en Jacqueline zich gezegend dat ze samen met hun ouders in het ringgebouw naar de uitzending van de tempelinwijding konden kijken.

‘Toen de tempel in 2007 werd aangekondigd, waren mijn ouders minderactief en ik had nooit verwacht dat ik samen met hen de inwijding bij zou wonen’, zegt Kevin. ‘Toen ze naast mij zaten, voelde ik heel sterk dat mijn hemelse Vader mijn gebeden had verhoord. Met mijn ouders bij de inwijding te zijn was één van de grootste zegeningen in mijn leven.’

‘Deze ervaring met de tempel heeft mij veel goed gedaan’, zegt Jacqueline. ‘Wat mij meer dan wat ook is bijgebleven, is dat de tempel levens verandert, omdat het voor mijn ouders de springplank was die hen weer terugbracht in de kerk. Nu hebben we ons ten doel gesteld om ons in de tempel te laten verzegelen. Ik weet dat onze hemelse Vader het beste voor ons wil.’