Familiegeschiedenis: vrede, bescherming en beloften

Ik geloof dat de eerste familie in het Boek van Mormon — de familie van Lehi — een krachtige les voor ons heeft die we wellicht niet opgemerkt hebben. Lehi’s familie kan ons veel leren over familieverslagen, waarom ze voor de Heer belangrijk zijn en waarom ze voor ons belangrijk zouden moeten zijn.

Wanneer het verhaal begint, brengen Lehi en Sariah hun dochters en vier zoons in Jeruzalem groot. Ze leiden een relatief comfortabel leven in die grote stad. Hun leven veranderde voorgoed toen de Heer Lehi opdroeg om met zijn familie de wildernis in te trekken.

Lehi gehoorzaamde. Hij en zijn familie lieten hun materiële bezittingen achter en begaven zich naar de wildernis. Nadat ze enige tijd gereisd hadden, zei Lehi tegen zijn zoon Nephi:

‘Zie, ik heb een droom gedroomd waarin de Heer mij heeft geboden dat gij en uw broeders naar Jeruzalem zullen terugkeren.

‘Want zie, Laban heeft de kroniek der Joden en ook een geslachtsregister van mijn voorvaderen, en ze zijn op platen van koper gegraveerd’ (1 Nephi 3:2–3; cursivering toegevoegd).

Wegens dat gebod zijn onze families met de volgende geweldige verklaring van geloof en gehoorzaamheid door Nephi gezegend: ‘Ik zal heengaan en de dingen doen die de Heer heeft geboden, want ik weet dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt’ (1 Nephi 3:7).

De koperen platen waren een kroniek. Ze bevatten de Schriften, maar ook Lehi’s familiegeschiedenis. De Heer wist hoe belangrijk het was om die kroniek voor vele toekomstige generaties te bewaren.

Hebt u zich ooit afgevraagd waarom de Heer niet Lehi maar zijn zoons opdroeg om de kroniek op te halen? Hij was de patriarch van de familie. De Heer gaf hem het visioen. Zou Lehi niet meer invloed op Laban hebben gehad dan zijn zoons?

We weten niet waarom de Heer Lehi’s zonen gebood om naar Jeruzalem terug te keren, maar wel dat het ze moeite kostte om te volbrengen wat de Heer van ze gevraagd had. De taak was moeilijk en stelde hun geloof op de proef. Ze leerden waardevolle lessen waar ze gedurende de hele reis in de wildernis baat bij hadden. Ze leerden bovenal dat als de Heer iets gebiedt, Hij werkelijk een weg bereidt.

We kunnen onszelf de vraag stellen wat de Heer onze zoons en dochters wil leren door ze te laten ‘terugkeren’ om onze familieverslagen op te halen? Hoe bereidt Hij een weg voor hen voor? Zijn er ervaringen die Hij voor hen nodig acht? Nodigen we ze uit om die ervaringen op te doen? Welke zegeningen hoopt Hij aan uw zoons en dochters met familiegeschiedenis en tempelwerk te kunnen geven?

Toen Nephi en zijn broers bij hun vaders tent waren teruggekeerd, nam ‘Lehi de kronieken die op de platen van koper waren gegraveerd en onderzocht ze vanaf het begin’. Daarop trof hij ‘de vijf boeken van Mozes’, ‘de profetieën van de heilige profeten’ en ‘een geslachtsregister van zijn vaderen [aan]; daardoor wist hij dat hij een afstammeling van Jozef was […] die naar Egypte was verkocht’. En toen Lehi ‘al die dingen zag, werd hij vervuld met de Geest’ (1 Nephi 5:10, 11, 13, 14, 17).

Lehi leerde zijn familie vervolgens wat hij van de platen opgestoken had. Je zou kunnen zeggen dat zijn tent een centrum voor familiegeschiedenis en leercentrum was — zoals ons thuis dat ook dient te zijn.

Het is zonneklaar waarom de Heer wilde dat Lehi’s familie die kronieken in bezit had. Ze gaven zijn nakomelingen een zekere identiteit, linkten ze aan de getrouwe patriarchen van weleer en plantten ‘de aan de vaderen gedane beloften’ in hun hart (LV 2:2; Geschiedenis van Joseph Smith 1:39). Deze kronieken waren zo belangrijk voor het geloof van nog ongeboren generaties, dat de Geest Nephi waarschuwde dat zonder die verslagen een hele ‘natie in ongeloof [zou] verkommer[en] en verloren gaa[n]’ (1 Nephi 4:13).

De ervaring van een ander volk in het Boek van Mormon toont aan hoe waar het is dat met het verlies van verslagen ook de waarheid verloren gaat, en dat de gevolgen voor toekomstige generaties desastreus kunnen zijn.

De Mulekieten verlieten Jeruzalem rond dezelfde tijd als Lehi en zijn familie. Maar anders dan Lehi’s familie ‘hadden [zij] geen kronieken meegebracht’. Tegen de tijd dat Mosiah hen 400 jaar later ontdekte, was ‘hun taal […] verbasterd; […] en zij loochenden het bestaan van hun Schepper’ (Omni 1:17). Zij waren hun identiteit als verbondsvolk kwijtgeraakt.

Mosiah leerde de Mulekieten zijn taal, zodat ze lering konden trekken uit de kronieken die hij bezat. Daardoor veranderden de Mulekieten van een verward volk zonder God in een volk dat Gods plan van geluk voor hen — en hun families — begreep.

Afbeelding

family going to the temple

De kennis van wie we ten opzichte van God en elkaar zijn, verandert onze manier van denken en handelen, en hoe we met anderen omgaan. Verslagen geven mede vorm aan onze identiteit en ons perspectief. Terugkijken helpt ons voorwaarts te gaan.

Ouders, hebt u uw familieleden gevraagd om ‘terug te keren’? Zijn uw familieleden op de een of andere manier van hun verslagen — of van elkaar — afgesneden? Is de schakel tussen het heden en het verleden voor uw familie verbroken? Wat is er in de geschiedenis van uw familie voorgevallen dat die breuk veroorzaakt heeft? Was het immigratie, familieruzie, bekering tot het evangelie of simpelweg het verstrijken van de tijd? Hebt u recentelijk op FamilySearch.org naar uw voorouders gezocht?

Het huis van Israël is verstrooid, en in veel opzichten houdt dat ook de verstrooiing van onze families en verslagen in. Wij hebben de taak om ze bijeen te vergaren en, waar nodig, de wonden van die breuk te genezen. Als we er ijverig naar streven het hart van onze kinderen naar hun vaderen terug te voeren, zal ons hart zich ook tot onze kinderen wenden¹ en ontdekken we samen de vrede en genezende kracht van dit werk (zie LV 98:16).

Lehi stuurde zijn zoons voor de heilige verslagen naar Jeruzalem terug. Laten wij onze kinderen net zo terugsturen voor onze familieverslagen. De Heer bereidde een weg voor Nephi. Zo heeft Hij ook het internet en andere technologieën bereid, zodat onze kinderen onze familieleden bijeen kunnen vergaren en helen. En Hij heeft tempels bereid, waar we de gevonden namen mee naartoe kunnen nemen en onze verbondenheid door verzegelverordeningen kunnen bestendigen.

Toen ik met mijn vrouw, Sharol, trouwde, rekenden we op vier zoons. De Heer had een ander plan. Hij gaf ons vier dochters.

We zijn met onze dochters door de wildernis gereisd. Nu zijn ze getrouwd en reizen ze met hun kinderen door hun eigen wildernis. Ging alles altijd van een leien dakje? Nee. We hebben ons portie aan morren gehad en genoeg moeilijkheden ondervonden.

De wildernis van het leven kan zwaar zijn voor families. Als mensen vragen: ‘Hoe gaat het met jou en met je familie?’ zeg ik vaak: ‘We maken nu even geen crisis mee. Bedankt dat je het vraagt.’

Maar er zijn gaandeweg ook momenten van pure vreugde. Als patriarchen en matriarchen besteden we veel tijd om onze kinderen tegen de wildernis te versterken. Hedendaagse profeten hebben beloofd dat familiehistorisch werk ‘bescherming tegen de invloed van de tegenstander’² en een diepere en ‘blijvender’ bekering tot de Heiland biedt.³ Wat een krachtige manier om onze familieleden bijeen te brengen, te genezen en te verzegelen.

Als patriarch van onze familie heb ik mijn dochters gevraagd ‘terug te keren’ om de verslagen te zoeken, de namen naar de tempel mee te nemen en onze kleinkinderen erin te onderwijzen. Ik heb ze gevraagd uit te zoeken van wie zij afstammen door aan ons familiehistorisch onderzoek mee te doen.

Ik beloof dat als u uw kinderen uitnodigt om ‘terug te keren’ en naar uw familieverslagen te zoeken, u zich net als Lehi en Sariah samen ‘buitengewoon’ zult verheugen en ‘de God Israëls’ zult danken. Als u uw verslagen onderzoekt, zult u ‘vervuld met de Geest’ worden, want u zult bemerken ‘dat ze begerenswaardig [zijn]; ja, zelfs van grote waarde’. En u zult weten dat ‘het wijsheid in het bestel des Heren’ was dat u ze met u meenam op uw ‘reis door de wildernis op weg naar [uw] land van belofte’ (1 Nephi 5:9, 17, 21–22).

De kerk is er om uw familie op die reis te steunen en te sterken. Ik beloof dat als uw familie meedoet aan het verzamelen van verslagen, genezen van harten en verzegelen van familieleden, dat u en uw nageslacht — uw familie — eeuwig tot zegen zal zijn.