Vuurtjes en lessen in gehoorzaamheid

President Thomas S. Monson vertelde eens hoe hij had geleerd hoe belangrijk gehoorzaamheid is. Toen hij acht was, ging de familie Monson naar hun huisje in de bergen. Hij en zijn vriend wilden een grasveldje vrijmaken voor een kampvuur. Ze probeerden het gras er met de hand uit te halen door er zo hard mogelijk aan te trekken en rukken, maar dat leverde alleen maar handen vol onkruid op. President Monson vertelt: ‘En toen bedacht mijn achtjarige verstand ineens wat volgens mij de volmaakte oplossing was. Ik zei tegen Danny: “We hoeven dit onkruid alleen maar in brand te steken. We branden gewoon een kring in het onkruid!”’

En hoewel hij wist dat hij niet aan lucifers mocht komen, rende hij naar het huisje om ze te halen, waarna hij en Danny een klein vuurtje op het grasveldje maakten. Ze verwachtten dat het vanzelf wel zou doven, maar in plaats daarvan groeide het uit tot een groot, gevaarlijk vuur. Hij en Danny gingen snel hulp halen en al gauw kwamen de volwassenen aangerend om het vuur te doven voordat het de boomrand zou bereiken.

President Monson vervolgt: ‘Danny en ik leerden die dag enkele harde maar belangrijke lessen, en het belang van gehoorzaamheid was daarvan niet de minste.’ Uit ‘Door gehoorzaamheid ontvangen we zegeningen’, Liahona, mei 2013, 89–90.

Heb jij, net als president Monson, wel eens op de harde manier een les in gehoorzaamheid gehad? Welke doelen van gehoorzaamheid kunnen je in de toekomst veilig houden?