Onze vrienden over de tempel vertellen

Myriam Vega

De auteur woont in Quebec (Canada).

Ik was enorm blij toen twee van mijn vriendinnen met mij de open dagen van de tempel bijwoonden.

Toen de Montrealtempel (Quebec, Canada) na een grote renovatie in 2015 opnieuw werd ingewijd, organiseerden onze plaatselijke leiders open dagen. Dat was het ideale moment om vrienden en vriendinnen uit te nodigen om de tempel te komen bekijken.

Ik dacht onmiddellijk aan twee goede studievriendinnen die mij al vragen over de kerk en mijn geloof hadden gesteld. Beiden hadden al eens toegestemd om met Kerstmis de avondmaalsdienst bij te wonen. Ik had ze twee jaar eerder ook voor mijn bruiloft uitgenodigd. Dat was een gelegenheid om aan hen uit te leggen waarom zij wel naar de receptie konden komen, maar niet naar onze verzegeling in de tempel.¹

Toch aarzelde ik om hen uit te nodigen, ook al had ik al met ze over de kerk gesproken. Ik was bang om me ongemakkelijk te voelen als ze weigerden. Uiteindelijk vond ik de moed en vroeg ik ze aan de telefoon: ‘Wil je het gebouw zien waar ik getrouwd ben? De tempel is toegankelijk voor rondleidingen. Als dat je interesseert, kunnen we samen gaan.’

Het antwoord was in beide gevallen onmiddellijk: ‘Ja! Dat wil ik graag.’

Een van mijn vriendinnen nam haar twee kinderen mee, en de andere kwam met haar echtgenoot. Het was een onvergetelijke ervaring voor me. Ik was zo blij dat ik mijn liefde voor de tempel met hen kon delen.

In zijn algemene conferentietoespraak van oktober 2020, ‘Aanbevolen bij de Heer’, herinnerde ouderling Ronald A. Rasband van het Quorum der Twaalf Apostelen ons hieraan: ‘Aan de buitenkant van iedere tempel staan de toepasselijke woorden: “De Here gewijd”. De tempel is het huis des Heren, en een toevluchtsoord, weg van de wereld. Zijn Geest doordringt wie binnen die gewijde muren aanbidden. Hij stelt de toegangsnormen voor ons als zijn gasten vast.’²

De tempel dient als toevluchtsoord tegen het kwaad van de wereld. Als ik daaraan denk, begrijp ik waarom zij die er binnengaan een leven moeten leiden dat overeenstemt met de leringen van de Heer, die in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen te vinden zijn. In feite wordt iedereen uitgenodigd om de vreugde van het sluiten van heilige verbonden met God te ervaren. Maar om dat te kunnen doen, moeten wij voldoen aan de vereisten die Hij heeft gesteld om voor een aanbeveling in aanmerking te komen. Het is aan ieder van ons om te beslissen of we zijn wetten naleven.

Als wij aan onze vrienden en vriendinnen het verschil tussen een tempel en een kerkgebouw uitleggen, kunnen wij eenvoudigweg zeggen:

De tempel is het huis van God. Het is een vredig gebouw waar trouwe leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen aan God heilige beloften doen om hun leven in overeenstemming met zijn geboden te leiden. Het is een gebouw waar we meer over ons doel in het leven te weten komen, en waar gezinnen voor eeuwig aan elkaar verzegeld kunnen worden. In de tempel kunnen we evangelieverordeningen, zoals de doop, verrichten voor onze voorouders die in dit leven niet de kans hebben gehad om die te ontvangen.
Kerkgebouwen zijn gastvrije plaatsen waar de leden op zondag samenkomen om meer over onze hemelse Vader en Jezus Christus te weten te komen, en aan het avondmaal deel te nemen. Op weekdagen gebruiken we de kerkgebouwen voor sociale of sportactiviteiten. Bezoekers zijn altijd welkom in onze kerkgebouwen, zowel op zondag als doordeweeks.

Als we eenvoudigweg aan onze vrienden en vriendinnen vertellen wat de tempel voor ons betekent, kunnen we ertoe bijdragen dat zij de Geest voelen. De Geest zal tot hen getuigen hoe heilig dat gebouw is.

Ik denk met veel respect en dankbaarheid aan de tempel. Als ik erheen ga, lijkt het wel of ik een beter perspectief op mijn leven heb. Dan kan ik afstand nemen van de moeilijkheden waarmee ik te kampen heb, en een duidelijk beeld krijgen van wat mijn prioriteiten van dag tot dag moeten zijn. Dan voel ik mij dichter bij God en mijn Heiland, Jezus Christus, maar ook bij mijn familieleden, zowel de levenden als de overledenen.

Zuster en broeder Vega bij de tempel, op de dag van hun verzegeling.

Ik ga het liefst naar de tempel met mijn man. Onze liefde wordt sterker als we aan de verbonden denken die we met onze Vader in de hemel en met elkaar hebben gesloten toen we voor tijd en eeuwigheid aan elkaar verzegeld werden.