Wat de tempel voor mij betekent

Lisa Prebble

De auteur woont in Tasmanië (Australië).

Een geldige tempelaanbeveling draagt ertoe bij dat mijn enthousiasme voor het evangelie van Jezus Christus actueel blijft.

Mijn man en ik wonen in Tasmanië, de eilandstaat ten zuiden van het vasteland van Australië. Onze ‘plaatselijke’ tempel is de Melbournetempel (Australië), zo’n 480 kilometer bij ons vandaan.

We hadden het geluk om in november 2019 een paar dagen naar de Melbournetempel te gaan. We realiseerden ons niet dat het voorlopig onze laatste reis zou zijn. Vóór de pandemie gingen mijn man en ik één tot vier keer per jaar naar de tempel. Om daar te komen, moeten we het vliegtuig of de veerboot nemen. Sommige jaren was dat financieel moeilijk, dus maakten we de reis minder vaak. Sommige van die trips waren dagtrips, andere duurden een paar dagen.

Ik ben tempelwerker, dus die paar dagen in de tempel waren een uitgelezen kans om mijn roeping weer te vervullen, meer te leren over het plan van onze hemelse Vader, anderen te dienen, en te zien hoe zij vreugde en geluk in de tempel beleven.

Toen de tempel en onze landsgrenzen tijdens de COVID-19-pandemie werden gesloten, vroeg ik me af hoe ik kon zorgen dat de tempel een belangrijk deel van mijn leven bleef. Ik voelde me gesterkt door de ingevingen van de Heilige Geest dat de tempel wel gesloten was, maar de zegeningen van mijn tempelverbonden niet. Ik voelde me dichter bij de Heer, vooral toen ik mij op het dienen van anderen concentreerde, in mijn eigen familie of voor mensen die ik bedien.

Ik nam de tijd om na te denken over de verbonden die ik heb gesloten, de gevoelens die ik in de tempel heb ervaren, en de kennis die ik heb opgedaan. Ik dacht na over de woorden van de verordeningen. Ik bleef mijn familiegeschiedenis uitzoeken, namen en gegevens in FamilySearch invoeren, en die namen naar de tempel sturen. Ik heb straks een mooie lijst met ingestuurde namen waarvoor gewerkt kan worden zodra de tempels weer opengaan.

Jaren geleden vertelde een lieve zuster in onze wijk dat ze besloten had om minimaal twee uur per week aan familiegeschiedenis te werken, omdat een begiftigingsdienst ongeveer twee uur in beslag neemt, en zij zo ver weg van de tempel woonde. Ze wilde aan de Heer laten zien dat ze toegewijd was aan het tempelwerk, hoewel het voor haar moeilijk was om naar de tempel te gaan. Haar doel raakte me echt, dus stelde ik hetzelfde doel.

De toespraak die ouderling Ronald A. Rasband van het Quorum der Twaalf Apostelen tijdens de algemene conferentie in oktober 2020 hield, herinnerde me aan dat lang gekoesterde doel. Hij zei: ‘We doen tempelwerk als we gegevens van onze voorouders opzoeken en hun namen voor verordeningen insturen. Terwijl onze tempels gesloten waren, konden we wel onze familiegeschiedenis verder uitpluizen. Met de Geest van God in ons hart zorgen we, plaatsvervangend, dat ze “aanbevolen bij de Heer” zijn.’¹

In 2020 was het 20 jaar geleden dat de Melbournetempel werd ingewijd, en er kwam een stroom van tedere herinneringen in me op aan de zegeningen die wij als gezin hadden ontvangen dankzij onze bezoeken aan deze en andere tempels. De tempel is de basis van de kracht en het getuigenis van ons gezin. Met onze vier kinderen hebben we verschillende tempels op het vasteland van Australië bezocht, waar ze aan doop voor de doden deelnamen, hun begiftiging ontvingen, en aan hun huwelijkspartner werden verzegeld.

Broeder en zuster Prebble met hun kinderen en hun huwelijkspartners bij de Sydneytempel (Australië) voor de verzegeling van hun jongste dochter.

Een geldige tempelaanbeveling draagt ertoe bij dat mijn enthousiasme voor het evangelie van Jezus Christus actueel blijft. Mijn gesprekken voor de vernieuwing van mijn aanbeveling waren momenten van bezinning. Daardoor kreeg ik de kans om mijn getuigenis te geven. En daardoor kon ik mijn voornemen versterken om trouw te blijven aan de door de Heer beloofde ‘menigvuldigheid van zegeningen’ (Leer en Verbonden 104:2), die wij als gezin hebben ontvangen en waardoor we zijn gesterkt.

Een geldige tempelaanbeveling hangt samen met mijn geloof, mijn toewijding aan het evangelie van Jezus Christus, mijn vreugde, mijn hoop, mijn dankbaarheid, mijn gehoorzaamheid, en mijn liefde voor mijn Verlosser, Jezus Christus, en mijn hemelse Vader.