« សូម្បីតែពេលអ្នកមានអាយុច្រើនក្តី ក៏សេចក្តីសប្បុរសពុំបាត់បង់ទៅឡើយ » លីអាហូណា ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
ចម្រើនវ័យដោយស្មោះត្រង់
សូម្បីតែពេលអ្នកមានអាយុច្រើនក្តី ក៏សេចក្តីសប្បុរសពុំបាត់បង់ទៅឡើយ
ស្រ្តីទាំងនេះនាំមកនូវបទពិសោធន៍ និងការយល់ដឹងពីការបម្រើរបស់ពួកគាត់ ដោយបានហៅឲ្យបម្រើក្នុងគណៈប្រធានសមាគមសង្រ្គោះក្នុងវ័យចំណាស់របស់ពួកគាត់ ។
រូបថតដោយ រីឆាត អិម រ៉មនី
សារ៉ុន អាឡិចហ្សានដឺ បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងប្រហែលជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះចាស់បំផុតក្នុងសាសនាចក្រ » ។ គាត់ឈានចូលវ័យ ៨៩ ឆ្នាំហើយ ។ ហើយទីប្រឹក្សារបស់គាត់ ម៉ាលីន ភីធើរសុន និងដូរ៉ូធី អាណុល មានអាយុ ៩០ និង ៩១ ឆ្នាំរៀងៗខ្លួនហើយ ។
ដូរ៉ូធី បានមានប្រសាសន៍ ទាំងអស់សំណើចថា « ដូច្នេះហើយ មធ្យមភាគអាយុរបស់យើងគឺ ៩០ ឆ្នាំ » ។
គណៈប្រធានសមាគមសង្គ្រោះនេះបម្រើនៅសាខាមួយនៅកន្លែងក្នុងអគារ រស់នៅដោយឯករាជ្យមួយ ក្នុងទីក្រុងអូហ្គឌិន យូថាហ៍ ស.រ.អា ។ អគារនេះគឺជាផ្ទះសម្រាប់សមាជិកវ័យចំណាស់ជាច្រើនរបស់សាសនាចក្រ ហើយគណៈប្រធាននេះតែងឈរដោយប្រើឧបករណ៍ជំនួយរបស់ពួកគាត់ នៅពេលពួកគាត់ចេញពីបន្ទប់មួយទៅបន្ទប់មួយ ស្វាគមន៍គេឯង និងសួរសុខទុក្ខដើម្បីប្រាកដថាគ្រប់គ្នាសុខសប្បាយ ។
នៅគ្រាមួយ សមាជិកមកពីវួដក្នុងមូលដ្ឋានផ្តល់ការងារបម្រើដល់ពួកគាត់ ។ បន្ទាប់មក ប្រធានស្តេកទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យលើកទឹកចិត្តគណៈប្រធានសាខាឲ្យទូលសួរព្រះអម្ចាស់ថា តើអ្នកស្នាក់នៅម្នាក់ណាគួរបម្រើ ហើយបម្រើក្នុងមុខងារអ្វី ។
ជាពរជ័យណាស់ដែលមិនអាចបដិសេធទេ
សារ៉ុន បានមានប្រសាសន៍ថា « នៅពេលប្រធានសាខាផ្តល់ការហៅនេះមកខ្ញុំឲ្យធ្វើជាប្រធានសមាគមសង្រ្គោះ ខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំមានពរណាស់ ដែលខ្ញុំមិនអាចបដិសេធការហៅបម្រើនេះបានទេ » ។ ជាការតបស្នង គាត់បានទទួលការបំផុសគំនិតអំពីទីប្រឹក្សារបស់គាត់ ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំនឹកឃើញ ម៉ាលីន មុនគេ » ។ « យើងបានធ្វើការជាមួយគ្នានៅកម្រិតស្តេក ដោយការរៀបចំឈ្មោះសម្រាប់កិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំដឹងថាស្វាមីរបស់គាត់បានទទួលមរណភាពមិនយូរប៉ុន្មាននោះទេ ហើយទោះបីជាគាត់កំពុងពុះពារជាមួយរឿងនេះក្តី ខ្ញុំដឹងថាគាត់ស្មោះត្រង់ណាស់ » ។
បន្ទាប់មក ក្រោយពីការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ សារ៉ុន បានមើលជុំវិញបន្ទប់ដើម្បីស្វែងរកការបំផុសគំនិត ។ « ខ្ញុំបានឃើញ ដូរ៉ូធី ។ គាត់ញញឹមដាក់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំដឹងថា គាត់ជាទីប្រឹក្សាម្នាក់ទៀត ។ ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំខ្ញុំឲ្យទៅរកពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ ហើយទ្រង់មិនរើសពួកគាត់ណាម្នាក់ខុសឡើយ » ។
ប្រៀបដូចជាគ្រួសារធំមួយ
សារ៉ុន ក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា គាត់អាចមើលឃើញអត្ថប្រយោជន៍ពីការមានមនុស្សនៅក្នុងអគារនេះបម្រើគ្នានៅក្នុងអគារនេះ ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងស្គាល់ស្ថានភាពច្បាស់ » ។ « យើងយល់ថាពេលខ្លះយើងអសមត្ថភាព ជួនកាលយើងភ្លេចច្រើន ហើយពេលខ្លះយើងមិនសូវស្រួលខ្លួន ។ ហើយយើងដឹងពីរបៀបអស់សំណើច អំពីបញ្ហាដែលយើងប្រឈមមុខជាមួយគ្នា » ។
ម៉ាលីនបានមានប្រសាសន៍ថា « អ្នករស់នៅទីនេះប្រៀបដូចជាគ្រួសារធំមួយ » ។ « យើងទទួលទានអាហារជាមួយគ្នា ដូច្នេះហើយ យើងជួបគ្នាបីដងក្នុងមួយថ្ងៃ ។ បន្ទាប់មកនៅពេលខ្លះយើងចូលរួមសកម្មភាពជាមួយគ្នាផងដែរ ។ ដូច្នេះហើយខ្ញុំគិតថា ប្រធានស្តេកបានទទួលការបំផុសគំនិត នៅពេលគាត់ទទួលអារម្មណ៍ថា មនុស្សនៅទីនេះអាចធ្វើការបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក » ។
ដូរ៉ូធី បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងដឹងថាមួយថ្ងៃៗមានអ្វីកើតឡើង ។ យើងដឹង បើមាននរណាម្នាក់ត្រូវការជំនួយ ឬបើនរណាម្នាក់ឈឺ » ។
ក្រៅពីការងារបម្រើ និងការជួយអ្នកដទៃឲ្យធ្វើការងារបម្រើ សមាជិកនៃគណៈប្រធានសមាគមសង្រ្គោះធ្វើការបង្រៀន ។ ពួកគាត់ស្នើឲ្យអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ ជាអ្នកដែលអាចត្រូវបានហៅឲ្យបង្រៀន ហើយពួកគាត់កែសម្រួលការចាត់តាំង និងកាលវិភាគស្របតាមតម្រូវការរបស់គ្រូម្នាក់ៗ ។
ចូរចងចាំថាព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់អ្នក
ម៉ាលីន បានមានប្រសាសន៍ថា « ប៉ុន្តែការងារជាចម្បងរបស់យើងគឺត្រូវរំឭកអ្នកស្នាក់នៅផ្សេងទៀតថា ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់ពួកគេ » ។ សារ៉ុន « ហើយកាលណាយើងធ្វើដូច្នោះ យើងទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ផងដែរ » ។
« យើងទាំងអស់គ្នាមានរឿងស្មុគស្មាញ » ។ « ពេលនេះខ្ញុំមានបញ្ហា ដែលកាលពីប្រាំខែមុនខ្ញុំគ្មានឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះខ្លួនខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថា ‹ អ្ហើយ រឿងនេះតូចតាចទេ បើប្រៀបធៀបនឹងអ្វីដែលព្រះអង្គសង្រ្គោះឆ្លងកាត់នោះ › ។ យើងនៅទីនេះដើម្បីរីកចម្រើន និងលូតលាស់ ។ ហើយសូម្បីតែក្នុងវ័យចំណាស់ក្តី បើបងប្អូនទុកឲ្យបទពិសោធន៍របស់បងប្អូនបង្រៀនបងប្អូន នោះបងប្អូនអាចបន្តរៀនជារៀងរហូត » ។
ដោយសារពួកគាត់បានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ នោះសមាជិកនៃគណៈប្រធាននេះ ក៏បានរៀនច្រើនពីសេចក្តីមេត្តាករុណាផងដែរ ។ ពួកគាត់ដឹងពីរបៀបដើម្បីជួយដល់អស់អ្នកដែលត្រូវការការលួងលោម ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ ម៉ាលីន បានបាត់បង់សមាជិកគ្រួសារបួននាក់ និងមិត្តជិតស្និទ្ធម្នាក់ ។
គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ដោយសារពួកយើងឆ្លងកាត់រឿងលំបាកៗជាច្រើន នោះយើងអាចជួយអ្នកដទៃឆ្លងផុតរឿងលំបាកៗផងដែរ » ។ ប្រសិនបើបងប្អូនពុះពារនឹងរឿងអ្វីមួយ សូមលះបង់ខ្លួនបងប្អូននៅក្នុងការបម្រើដល់អ្នកដទៃ ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលការហៅបម្រើនេះបានជួយខ្ញុំឲ្យធ្វើ » ។
សមាជិកនៃគណៈប្រធាននេះបាននាំមកនូវបទពិសោធន៍ និងការយល់ដឹងដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់ចំពោះការហៅបម្រើរបស់ពួកគាត់ ។ ពួកគាត់បានរស់នៅ និងធ្វើការនៅកន្លែងជាច្រើន—រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា រដ្ឋអូហៃអូ រដ្ឋវ៉ាយអូមីង និងរដ្ឋយូថាហ៍ ។ ពួកគាត់បានបម្រើនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការហៅបម្រើនៅក្នុងវួដ និងស្តេក នៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សា ក្រុមយុវនារី និងការបម្រើផ្នែកមនុស្សធម៌ផងដែរ ។ ប៉ុន្តែ ដូរ៉ូធី មិនដែលមានការហៅបម្រើក្នុងសមាគមសង្រ្គោះឡើយមកទល់ឥឡូវនេះ ។
គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « តើអ្វីទៅជាបាវចនារបស់សមាគមសង្គ្រោះ ? » « ‹ សេចក្ដីសប្បុរសពុំ បាត់បង់ទៅឡើយ › ។ វាជាការពិតនៅពេលដែលបងប្អូននៅក្មេង ប៉ុន្តែវាក៏ពិតដូចគ្នានៅពេលបងប្អូនមានវ័យកាន់តែចាស់ដែរ ។ យើងរៀនពីរឿងនោះរាល់ថ្ងៃក្នុងនាមជាគណៈប្រធាន » ។
សារ៉ុនបានមានប្រសាសន៍ដោយមិចភ្នែកថា « ខ្ញុំគិតថាយើងធ្វើការជាមួយគ្នាបានល្អណាស់ សម្រាប់គណៈប្រធានដែលមានអាយុជាមធ្យម ៩០ ឆ្នាំនេះ » ។