Pokuta i wybaczenie

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że zostali poproszeni o przemówienie na temat pokuty na spotkaniu sakramentalnym. Niech kilkoro uczniów opowie, jak mogliby wyjaśnić członkom Kościoła tę doktrynę, aby pomóc im w lepszym jej zrozumieniu. Gdy udzielą odpowiedzi, pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:

Obraz

Prezydent Dieter F. Uchtdorf

„Potrzebujemy silnej wiary w Chrystusa, by móc odpokutować” („Punkt bezpiecznego powrotu”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 100).

• Dlaczego stwierdzenie to jest prawdziwe?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Alma 34:15–17, które zawierają nauki Amuleka skierowane do Zoramitów, dotyczące pokuty. Zachęć pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i zwrócili uwagę na to, co według nauk Amuleka jest wymagane od nas, abyśmy mogli uzyskać wybaczenie.

• Jaka zasada dotycząca otrzymania wybaczenia jest nauczana w tych wersetach? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Aby otrzymać miłosierne błogosławieństwa wybaczenia, musimy wykazywać się wiarą w Jezusa Chrystusa dla nawrócenia się. Zwróć uwagę uczniów, że wyrażenie „wiara dla nawrócenia się” jest użyte czterokrotnie w tych wersetach. Jest to okazja, aby podkreślić umiejętność czytania pism świętych, związaną z wyszukiwaniem powtórzeń słów).

• Dlaczego musimy wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa, aby odpokutować i otrzymać wybaczenie? (Musimy mieć wiarę w Jego zadość czyniącą ofiarę, aby była ona skuteczna w naszym życiu. Tylko poprzez Jego Zadośćuczynienie możemy uzyskać wybaczenie i sprawić, że nasze serca się zmienią i oczyszczą z grzechu [zob. Mosjasz 5:2]).

Aby uzmysłowić uczniom, w jaki sposób przychodzimy do Zbawiciela i pokutujemy, wyjaśnij, że po rozległym zniszczeniu w Ameryce — które świadczyło o Jego Ukrzyżowaniu — Zbawiciel nauczał ludzi, co muszą zrobić, aby odpokutować i otrzymać wybaczenie od Niego. Poproś uczniów, aby w parach przestudiowali wersety: 3 Nefi 9:13–14, 19–22 i wyszukali wyrażenia, które opisują, co według Zbawiciela musimy zrobić, aby przystąpić do Niego i odpokutować. Po upływie wyznaczonego czasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.

• Jakiej zasady naucza Pan w tych wersetach na temat tego, co musimy zrobić, aby odpokutować? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli przyjdziemy do Jezusa Chrystusa ze skruszonym sercem i pokornym duchem, On nas przyjmie i odkupi nas od grzechów).

• W jaki sposób zaproszenie Zbawiciela: „[przyjdźcie] do Mnie jak małe dziecko” (werset 22.) i „[powróćcie] […] do mnie” (werset 13.) uświadamia nam, co to znaczy mieć skruszone serce i pokornego ducha?

• Jakie doświadczenia życiowe mogą spowodować, że ktoś ma pokorne serce i skruszonego ducha?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a D. Portera, Siedemdziesiątego. Możesz wręczyć każdemu uczniowi kopię tej wypowiedzi. Zachęć uczniów, aby zwrócili uwagę na to, w jaki sposób ofiarujemy skruszone serce i pokornego ducha, gdy pokutujemy.

Obraz

Starszy Bruce D. Porter

„Czym są skruszone serce i pokorny duch? […] Doskonałe poddanie się Wiecznemu Ojcu przez Zbawiciela to samo sedno skruszonego serca i pokornego ducha. Przykład Chrystusa uczy nas, że skruszone serce jest wiecznym atrybutem boskości. Gdy nasze serca są skruszone, jesteśmy całkowicie otwarci na Ducha Bożego i uznajemy swoją zależność od Niego we wszystkim, co posiadamy i kim jesteśmy. Tak pojęta ofiara jest ofiarą z dumy we wszelkich jej przejawach. Jak miękka glina w rękach zdolnego garncarza, skruszone serce może być kształtowane i formowane w rękach Mistrza.

Skruszone serce i pokorny duch to także konieczne warunki pokuty [zob. 2 Nefi 2:6–7] […]. Kiedy grzeszymy i pragniemy wybaczenia, skruszone serce i pokorny duch oznaczają ‘smutek […] według Boga, [który] sprawia upamiętanie’ (II List do Koryntian 7:10). Dzieje się tak, gdy nasze pragnienie, by zostać oczyszczonym z grzechu, jest tak przejmujące, że odczuwamy w sercu żal i ból, i ze wszystkich sił pragniemy zaznać spokoju z naszym Ojcem w Niebie. Ci, którzy mają skruszone serce i pokornego ducha, są gotowi uczynić wszystko, o co prosi ich Bóg, bez oporu czy żalu. Przestajemy robić rzeczy po swojemu, raczej uczymy się, jak postąpiłby Bóg. Przy takim poddaniu, może zadziałać Zadośćuczynienie i ma miejsce prawdziwa pokuta” („Skruszone serce i pokorny duch”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 32).

• Co, według Starszego Portera, oznacza przyjście do Chrystusa ze skruszonym sercem i pokornym duchem?

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, by w większym stopniu wykazywać się wiarą w Jezusa Chrystusa, ofiarując Mu skruszone serce i pokornego ducha. Możesz dać im kilka minut, aby zapisali przemyślenia, które otrzymali poprzez Ducha.

Złóż świadectwo o tym, że miłosierny dar Zbawiciela — pokuta — jest dostępny dla każdego z nas. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o swoich uczuciach dotyczących zadość czyniącej ofiary Zbawiciela i daru pokuty.

• Jak odpowiedzielibyście osobom, które chcą wiedzieć, w jaki sposób mogą poznać, czy został im odpuszczony grzech z przeszłości?

Poproś uczniów, aby przejrzeli wersety: Enos 1:4–8, Mosjasz 4:1–3 oraz Alma 36:19–21 i wyszukali, w jaki sposób ludzie mogą przekonać się, że otrzymują odpuszczenie grzechów.

• Jak, według tych wersetów, możemy przekonać się, że otrzymujemy odpuszczenie naszych grzechów? (Pomóż uczniom w określeniu następującej zasady: Gdy szczerze pokutujemy i otrzymujemy odpuszczenie naszych grzechów, nasze poczucie winy znika, jesteśmy przepełnieni Duchem Pana i odczuwamy radość oraz spokój. Działając zgodnie z podszeptem Ducha Świętego, możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów: „Zwracam się do tych, którzy naprawdę odpokutowują, lecz zdaje się nie potrafią poczuć ulgi: nadal przestrzegajcie przykazań. Obiecuję wam, że w Pańskim czasie zaznacie ulgi. Uzdrowienie też wymaga czasu” [„Odpokutujcie, abym mógł was uzdrowić”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 42]).

Aby lepiej zilustrować tę zasadę, poproś kilkoro uczniów o przeczytanie na głos wersetów dotyczących nawrócenia króla Lamoniego i jego ludu, które znajdują się w wersetach: Alma 19:29–30, 33–36. Poproś uczniów, aby wyszukali błogosławieństwa, które ludzie otrzymają dzięki pokucie i wierze.

• Jakie konkretne błogosławieństwa otrzymał król Lamoni, jego żona i wielu innych Lamanitów w wyniku ich nawrócenia i wiary? (Ich serca uległy przemianie, aniołowie im służyli, zostali ochrzczeni, Kościół został ustanowiony, a Pan przelał na nich Swojego Ducha).

• Czy byliście świadkami, jak inne osoby doświadczyły tych samych błogosławieństw, gdy odpokutowały i zbliżyły się do Pana?

Aby uzmysłowić uczniom, jak prawdziwa i ważna jest ta zasada, poproś jednego z nich o przeczytanie następującego świadectwa Prezydenta Boyda K. Packera (1924–2015) z Kworum Dwunastu Apostołów:

Obraz

Prezydent Boyd K. Packer

„Przychodzą do nas listy od osób, które popełniły tragiczne w skutkach błędy. Pytają: ‘Czy kiedykolwiek uzyskam przebaczenie?’

Odpowiedź brzmi: ‘Tak!’.

Ewangelia naucza nas, że wyzwolenie od udręki i poczucia winy może nastąpić poprzez pokutę. Oprócz tych niewielu, naprawdę niewielu ludzi, którzy odchodzą ku zatraceniu, poznawszy pełnię, nie ma takiego nawyku, uzależnienia, buntu, grzechu, wykroczenia, które nie podlega obietnicy całkowitego wybaczenia.

Chodźcie więc, a będziemy się prawować — mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna. Będzie tak, kontynuował Izajasz, ‘jeżeli zechcecie być posłuszni’ [Ks. Izajasza 1:18–19]” („The Brilliant Morning of Forgiveness”, Ensign, listopad 1995, str. 19).

Poproś uczniów, aby zastanowili się nad momentami, w których odczuwali radość i spokój sumienia towarzyszące pełnej pokucie.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Mosjasz 4:11–12, 26. Niech uczniowie wyszukają, czego król Beniamin nauczał o tym, jak możemy zachować stan odpuszczenia naszych grzechów.

• Jak, według tych wersetów, możemy zachować stan odpuszczenia naszych grzechów w ciągu naszego życia? (Uczniowie powinni określić następującą zasadę: Jeśli pamiętamy o miłości Boga i Jego dobroci dla nas, jesteśmy niezachwiani w naszej wierze i służymy bliźnim, możemy zachować stan odpuszczenia naszych grzechów).

Aby pomóc uczniom w dogłębnym zrozumieniu tej zasady, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:

Obraz

Starszy D. Todd Christofferson

„Pokuta oznacza dążenie do zmiany. Oczekiwanie, że Zbawiciel zmieni nas w anielskie istoty bez żadnego wysiłku z naszej strony, byłoby kpiną z Jego cierpienia w Ogrodzie Getsemane i na krzyżu. Powinniśmy raczej starać się, aby Jego łaska uzupełniła i nagrodziła nasze najpilniejsze wysiłki (zob. 2 Nefi 25:23). Być może tak bardzo, jak o miłosierdzie, powinniśmy modlić się o czas na poprawę i możliwość pracy nad sobą, czas na staranie się i dążenie do przezwyciężenia słabości. Z pewnością Pan uśmiecha się do tych, którzy pragną godnie stawić się na sąd, którzy zdecydowanie pracują dzień po dniu nad tym, by to, co w nich słabe, stało się mocne. Prawdziwa pokuta, prawdziwa zmiana może wymagać wielu powtarzających się prób, lecz tego rodzaju dążenie ma w sobie coś oczyszczającego i świętego” („Boski dar pokuty”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 39).

• Jakie myśli i uczucia towarzyszyły wam, gdy zastanawialiście się nad tym, czy Pan „uśmiecha się” do was, gdy pracujecie, aby przezwyciężyć grzech i doczesną słabość?

Podziel się swoim świadectwem o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Zapewnij uczniów, że jeśli odpokutują, doświadczą radości i spokoju sumienia. Zachęć ich, aby przeanalizowali swoje życie i okazywali swą wiarę w Jezusa Chrystusa dla nawrócenia się.