Kabubut-on ug Responsibilidad

Ang gawasnong kabubut-on mao ang madasigong tinubdan sa kauswagan sa kalag. Tuyo sa Ginoo nga ang tawo mahimong sama kaniya. Aron ang tawo makakab-ot niini gikinahanglan nga himoon siyang gawasnon pag-una sa Tiglalang.³

Adunay usa ka makahuluganong pakisayran diha sa [basahon sa Pinadayag] sa “usa ka gubat sa langit.” (Pin. 12:7.) Dili lamang kini makahuluganon, pero ingon og nagkasumpaki, kay nagtuo kita nga ang mga langit usa ka celestial nga pinuy-anan sa kahimayaan, diin imposible nga adunay mahitabong gubat ug panagbingkil. Ang tudling makahuluganon tungod kay kini nagpasabut sa kagawasan sa pagpili ug sa aksyon didto sa kalibutan sa espiritu. Sa Perlas nga Labing Bililhon gihatagan kita niini nga istorya: “Busa, tungod kay si Satanas misukol batok kanako, ug nagtinguha sa paglaglag sa kabubut-on sa tawo, diin ako ang Ginoong Dios, mihatag ngadto kaniya, ug usab, nga Ako kinahanglan nga mohatag kaniya sa akong kaugalingon nga gahum; pinaagi sa gahum sa akong Bugtong Anak, ako nagsugo nga siya isalikway;

“Ug siya nahimo nga Satanas, oo, gani ang yawa, ang amahan sa tanan nga mga bakak, sa pag-ilad ug pagbuta sa mga tawo, ug pagdala kanila nga ulipon sa iyang pagbuot, gani kutob sa dili maminaw ngadto sa akong tingog.” (Moises 4:3–4; italiko gidugang.)

Duha ka mga butang ang inyong makita niana nga tudling: una, nga si Satanas determinado sa paglaglag sa gawasnong kabubut-on sa tawo. Ang gawasnong kabubut-on usa ka gasa sa Dios. Kabahin kini sa iyang pagkabalaan. Ang ikaduhang punto mao nga siya gustong mopuli sa Dios. Kutloon nako, “Ihatag kanako ang imong dungog.” [Tan-awa sa Moises 4:1.]

Ang kalibutan wala makasabut sa kamahinungdanong nianang balaang gasa ngadto sa tagsa-tagsa. Mapanunod kini sama sa salabutan nga, giingnan na kita, nga wala gayud sukad mamugna ni mahimo nga mugnaon [tan-awa sa D&P 93:29].⁴

Ang kagawasan sa kabubut-on ug ang responsibilidad nga naguban niini mao ang sukaranang mga aspeto sa mga pagtulun-an ni Jesus. Sa iyang tibuok pagpangalagad iyang gipasabut nga ang bili sa indibidwal, ug gihatagan og templo ang gipahayag karon sa moderno nga pagpadayag isip ang buhat ug himaya sa Dios––”Ang pagpahinabo sa pagka-imortal ug kinabuhing dayon sa tawo.” [Moises 1:39.] Pinaagi lamang sa balaang gasa sa kagawasan sa kalag nga ang maong pag-uswag mahimong posible.

Ang pagpamugos, sa laing bahin, nagagikan kang Lucifer mismo. Bisan sa kahimtang sa kinabuhi sa tawo [nga wala pa sa yuta], si Satanas nagtinguha sa gahum sa pagpugos sa tawhanong pamilya sa pagbuhat sa iyang kabubut-on pinaagi sa pagsugyot nga ang gawasnong kabubut-on sa tawo dili na gamiton. Kon ang iyang plano gidawat pa, ang mga tawo mahimo untang mga tawo-tawo sa mga kamot sa diktador, ug ang katuyoan sa tawo sa pag-anhi sa yuta mapakyas unta. Busa ang gisugyot ni Satanas nga sistema sa gobyerno, gisalikway, ug ang baruganan sa gawasnong kabubut-on gidawat.⁵

Bisan og ang Dios milalang sa kalibutan ug ang tanan diha niini, “ang tawo mao ang mutya sa Dios.” Lain lang kining paagi sa pagsulti nga ang yuta gibuhat alang sa tawo ug dili ang tawo alang sa yuta. Ang Dios mihatag og kabahin sa iyang pagkabalaan ngadto sa tawo. Mihatag siya sa tawo sa gahum sa pagpili, ug walay laing nilalang sa kalibutan nga anaa niini. Mao nga iyang gihatag sa tagsa-tagsa ang obligasyon sa pagdumala sa kaugalingon isip usa ka mahangturong binuhat. Dili na kamo makahunahuna pa og laing mas labaw nga gasa nga moabut ngadto sa lalaki ug babaye kay sa kagawasan sa pagpili. Kamo lamang ang responsable, ug pinaagi sa paggamit ug pagbuhat nianang kagawasan sa pagpili, molambo ang inyong kinaiya, molambo ang inyong salabutan, magkaduol kamo sa pagkabalaan, ug sa katapusan inyong maangkon kanang taas nga kahimayaan. Dako kana nga obligasyon. Gamay ra kaayong mga tawo ang nagpasalamat niini. Ang mga dalan klarong gimarkahan––ang usa ka nagtanyag og kinabuhi sa hayop, ang lain sa kinabuhi nga buhong. Pero, ang labing importante nga nilalang sa Dios ang––tawo––sa kasagaran makontento lang nga magkamang diha sa yuta.⁶

Human sa pagtugyan sa kinabuhi mismo, ang katungod sa paggiya niana nga kinabuhi mao ang pinakaimportante nga gasa ngadto sa tawo. … Ang kagawasan sa pagpili mas kinahanglan pang ampingan kay sa bisan unsa pay ikahatag nga kabtangan sa yuta. Anaa kini sa espiritu sa tawo. Usa kini ka balaan nga gasa. … Bisan og natawo nga pinakapobre o napugngan sa pagkahimugso sa napanunod nga mga katigayunan, ang tanan aduna niining pinakabililhon sa tanang tuga sa kinabuhi––ang gasa sa gawasnong kabubut-on; ang napanunod ug dili mabulag nga katungod sa tawo.⁷

Ang mga pakisayran diha sa mga Kasulatan nagpakita nga ang [kabubut-on] (1) importante sa kaluwasan sa tawo; ug, (2) mahimong usa ka sukdanandiin ang mga lihok sa mga tawo, sa mga organisasyon, sa mga nasud mahimong mahukman.

“Busa, lipaya ang inyong mga kasingkasing, ug hinumdumi nga kamo gawasnon sa paglihok alang sa inyong mga kaugalingon––sa pagpili sa agianan sa walay katapusan nga kamatayon o sa agianan sa kinabuhi nga dayon.” (2 Nephi 10:23.)⁸

Ang responsibilidad anaa sa matag indibidwal sa pagpili sa dalan sa pagkamatarung, sa pagkamatinud-anon ug katungdanan ngadto sa isigkatawo. Kon siya [mopilil] og lain, ug isip resulta [makasugat] og kapakyasan, kaalaot ug kamatayon, siya lamang ang mabasol. Sama sa gisulti ni Presidente [Brigham] Young sa usa ka okasyon:

“Kon si Brother Brigham moagi sa sayop nga agianan ug dili na makasulod sa gingharian sa langit, walay tawo nga mabasol kon dili si Brother Brigham lamang. Ako lamang ang bugtong binuhat sa langit, sa yuta, o sa impyerno, nga mahimong basulon.

“Alang usab kini sa matag Santos sa Ulahing mga Adlaw. Ang kaluwasan usa ka tagsa-tagsa nga paningkamot. … Kon ang kaluwasan ihatag kanako, mahimong dawaton nako o isalikway kini. Sa pagdawat niini, mopakita ko og walay pagduhaduha nga pagsunod ug mosunod ngadto sa Tigpasiugda sa akong tibuok kinabuhi, ug ngadto niadtong iyang sugoon sa pagtudlo kanako; sa pagsalikway niini, ako mosunod sa mga diktar sa akong kaugalingong hunahuna kaysa sa kabubut-on sa akong Tiglalang.” [Tan-awa sa Discourses of Brigham Young, pinili ni John A. Widtsoe (1954), 390.]⁹

Uban sa gawasnong kabubut-on mao ang responsibilidad. Kon ang usa ka tawo pagagantihan tungod sa pagkamatarung ug silotan tungod sa dautan, nan ang yano nga hustisya nangayo nga siya hatagan sa gahum sa paglihok sa iyang kaugalingon. Ang kahibalo sa maayo ug dautan importante sa kauswagan sa tawo dinhi sa yuta. Kon siya pugson sa pagbuhat og matarung sa tanang mga higayon, o dili mahimong makabalibad sa pagbuhat og sala, dili niya maangkon ang panalangin sa nahauna ni ang silot sa ikaduha. …

… Ang responsibilidad sa tawo magkatukma sa paglihok sa iyang gawasnong kabubut-on. Ang mga aksyon nga nagsubay sa balaang balaod ug sa mga balaod sa kinaiyahan makahatag og kalipay, ug kadtong mosupak sa balaang kamatuoran, kaalaotan. Ang tawo maoy responsable dili lamang sa matag binuhatan, pero sa matag pulong nga walay pulos ug sa hunahuna. Miingon ang Manluluwas:

“… Sa adlaw sa paghukom ang mga tawo magahatag unyag husay bahin sa matag pulong nga walay pulos nga ilang ginalitok.” (Mateo 12:36.)¹⁰

Ang yuta sa tumang kaharianon ug kakatingalahan niini dili mao ang katapusan ug katuyoan sa paglalang. “… ang akong himaya, ” miingon ang Ginoo mismo, ” (mao) ang pagpahinabo sa pagkaimortal ug kinabuhing dayon sa tawo.” (Moises 1:39.) Ug ang tawo sa paggamit sa balaan nga gasa sa kagawasan sa pagpili kinahanglang mobati nga may katungdanan, kinahanglan nga mobati sa obligasyon sa pagtabang sa Tiglalang sa katumanan niining balaan nga katuyoan.

Ang tinuod nga tumong sa kinabuhi dili lamang ang pagpakabuhi, dili ang paglipay-lipay, dili ang kabantog, dili ang bahandi.

Ang tinuod nga katuyoan sa kinabuhi mao ang paghingpit sa katawhan pinaagi sa tagsa-tagsa nga paningkamot, ubos sa giya sa inspirasyon sa Dios.¹¹

Adunay pipila ka yano pero sukaranang mga butang nga mahimo sa tanan. Usa niini mao ang panginahanglan sa matag indibidwal nga maningkamot alang sa iyang kaugalingong kaluwasan. Usa sa talagsaong doktrina sa Simbahan mao nga ang matag indibidwal nagdala niini nga responsibilidad, ug nga ang kaluwasan sa tawo usa ka proseso sa hinay-hinay nga kalamboan. … Kinahanglan atong pangitaon ang kalig-on ug grasya sa Dios alang sa inspirasyon aron maangkon ang katapusang kadaugan.

Bisan pa niana, ang pagpaningkamot sa kaluwasan sa tawo dili ang pagtinapulan, pagdamgo ug paghandom nga milagrohan sa Dios nga ihatag ang abundang mga panalangin ngari kanato. Mao kini ang paghimo sa kada adlaw, kada oras, nianang gutloa, kon gikinahanglan, sa dihadiha nga buluhaton o katungdanan, ug sa malipayong pagpadayon sa maong gimbuhaton samtang manglabay ang mga katuigan, dili magsapayan kinsay makaangkon sa mga ganti ang kaugalingon ba o ang uban depende sa pagbuot sa makiangayon ug maloloy-on nga Amahan.

Wala ako makalimot sa kasulatan nga nagpahayag, “Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi pagtuo, ug kini dili sa inyong kaugalingong kahimoan; kini hatag sa Dios.” [Tan-awa sa Mga Taga-Efeso 2:8.] Tinuod gayud kana, kay ang tawo sa iyang pagdawat sa pagkamortal [walay gahum] sa pagluwas sa iyang kaugalingon. Kon pasagdan lang sa iyang paagi sa natural nga kahimtang, natural nga mahimo siya, ug nahimong “kalibutanon, mahilayon ug yawan-on.” [Alma 42:10.] Pero ang Ginoo pinaagi sa Iyang grasya nagpakita ngadto sa tawo, mihatag kaniya sa Ebanghelyo o mahangturong plano diin siya mopatigbabaw sa kalibutanon ug hakog nga mga butang sa kinabuhi ug makaangkon og espirituhanong kahingpitan.

Pero kinahanglang mobangon siya pinaagi sa iyang kaugalingong mga pagpaningkamot ug kinahanglan gayud nga maglakaw siya pinaagi sa hugot nga pagtuo.¹²

Ang pagsubay sa pulong o balaod sa Ginoo kanunay gayud nga makatampo sa kalipay ug kaluwasan sa tawo. Kadtong kinsa dili mobuhat sa unsay gisugo sa Ginoo, giingnan kita, mga ubos sa hustisya ug paghukom. Sa laing pagkasulti, sa moral nga kalibutan adunay naglihok kanunay nga usa ka balaod sa ganti ug silot––ang ganti tumbas subay sa balaod; ang silot mao ang tugbang sa gidak-on sa kalapasan.¹³

Ang kalinaw ni Kristo dili moabut pinaagi sa pagpangita sa taphaw nga mga butang sa kinabuhi, ni kini moabut gawas kon kini magagikan sa kasingkasing sa tagsatagsa. Miingon si Jesus ngadto sa Iyang mga tinun-an: “Kaninyo ibilin ko ang kalinaw. Kaninyo ihatag ko ang akong kalinaw, dili sama sa hinatagan sa kalibutan.” [Juan 14:27.] Sa ingon ang Anak sa Tawo isip mao ang tigpahigayon sa iyang kaugalingong kabubut-on ug testamento mihatag ngadto sa iyang mga disipulo ug sa mga katawhan sa “una sa tanang tawhanong mga panalangin.” Usa kadto ka panulundon ubos sa kondisyon sa pagsunod sa mga baruganan sa Ebanghelyo ni Jesukristo. Sa ingon gihatag kini ngadto sa matag indibidwal. Walay tawo nga may kalinaw sa iyang kaugalingon o sa iyang Dios kinsa dili matinud-anon sa unsay nasayran niyang matarung, kinsa nakalapas sa balaod sa katarung sa kaugalingon man niya pinaagi sa pagpatuyang sa kahinam, sa gana, sa pagsunod sa mga tintasyon batok sa iyang nagtulisok nga konsensya, o sa pagpakigduyog sa iyang isig ka tawo, nga dili matinud-anon ngadto sa ilang pagsalig. Ang kalinaw dili moabut sa malapason sa balaod, ang kalinaw moabut pinaagi sa pagsunod sa balaod, ug mao kana ang mensahe nga gusto ni Jesus nga atong ipahayag sa mga tawo.¹⁴

Si Jesukristo, ang Manluluwas sa kalibutan, mihatag kanato sa mga paagi diin ang tawo makaangkon og mahangturong kalipay ug kalinaw sa gingharian sa atong Amahan, pero ang tawo kinahanglang maningkamot sa iyang kaugalingong kaluwasan pinaagi sa pagsunod sa mahangturong mga baruganan ug mga ordinansa sa ebanghelyo.¹⁵

Ang kagawasan sa pagsulti, kagawasan sa paglihok diha sa mga utlanan nga dili makalapas sa kagawasan sa uban … mga balaang mga gasa nga “importante ngadto sa tawhanong kaligdong ug tawhanong kalipay.”¹⁶

Ang kalingkawasan mahimong makatabang o makadaut sumala sa paggamit niini. … “Ang kalingkawasan maoy usa ka kahimtang sa mas labaw nga kinabuhi. … Kagawasan?––tahura kini. … Ang mga tawo kinahanglang angayan ug takus sa [kalingkawasan], kondili ang publikong kinabuhi diha sa katilingban mahimong imposible.”¹⁷

Ang tinuod nga kalingkawasan sa mga indibidwal naglakip sa pagtagamtam sa matag katungod nga makatampo sa kalinaw ug kalipay sa usa ka tawo, basta nga ang paggamit sa mao nga pribilehiyo dili makasamok sa samang pribilehiyo diha sa uban. Naglangkob kini sa dili pagbuhat sa unsay gusto sa usa ka tawo nga buhaton, pero sa pagbuhat sa unsay angay nga buhaton. Katungod sa matag indibidwal nga mahimong agalon sa iyang kaugalingong panahon ug mga aksyon nga pinasubay sa kaangayan ug hustisya sa iyang isig ka tawo ug uban sa pag-uyon sa mga balaod sa Dios. … Kagawasan kini sa pagpili, usa ka balaang gasa, usa ka importante nga hiyas sa usa ka malinawong katilingban.¹⁸

Niining walay kasiguroan ug masamok nga mga panahon, ang pinakaimportante nga responsibilidad ug labing dako nga katungdanan sa mga katawhan nga mahigugmaon sa kalingkawasan mao ang pagpreserbar ug pagpahayag sa kagawasan sa indibidwal, sa iyang relasyon sa Dios, ug … sa panginahanglan sa pagkamasulundon ngadto sa mga baruganan sa ebanghelyo ni Jesukristo––niini lamang nga ang katawhan makakita og kalinaw ug kalipay.¹⁹

Kon gusto kita nga ang kalibutan mahimong mas maanindot, atong ugmaron ang mas madasigong pagpasalamat sa … kagawasan ug kalingkawasan.²⁰