ផែនទី ទី៩
ពិភពលោកនៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់
ជ
កៅកាស
សមុទ្រកាស្ពាន
ភ្នំអារ៉ារ៉ាត?
សមុទ្រខ្មៅ
អ៊ូរ៉ាទុ
ហូរី
ត្រោយ
ហេត
អ៊ើរ?
ហារ៉ាន (ប៉ាដាន់-អើរ៉ាម)
អាសស៊ើរ
កើកេមីស
មេសូប៉ូតាមា
នីនីវេ
ទន្លេអ៊ើប្រាត
អាសស៊ើរ
អាកាឌ (អាខាឌ)
វាលទំនាបឌូរ៉ា
ស៊ូសាន (ស៊ូសា)
ទន្លេទីគ្រីស
បាប៊ីឡូន
រ៉ូដូស
គិទីម (គីប្រុស)
បាបិល (ស៊ីណើរ)
ស៊ីរី
កាប់ថោរ (ក្រេត)
អេឡាំ
ស៊ីដូន
ភីនីស៊ី
ដាម៉ាស
បាប៊ីឡូន
ទីរ៉ុស
ទីរហោស្ថានអារ៉ាប់
អ៊ើរ?
សមុទ្រគេនេសារ៉ែត (សមុទ្រកាលីឡេ)
មេគីដោ
សមុទ្រធំ ឬខាងលើ (សមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេ)
យេរូសាឡិម (សាឡិម)
សមុទ្រប៉ែកខាងក្រោម (ឈូងសមុទ្រពើស៊ី)
កាណាន
សមុទ្រប្រៃ (សមុទ្រស្លាប់)
បៀរ-សេបា
ដីសណ្ដនីល
កូសែន
ម៉ាឌាន
ទីរហោស្ថានលីប៊ី
អូន
អេស៊ាន-គេប៊ើរ
អេស៊ីព្ទ
នីល
ភ្នំស៊ីណាយ? (ហូរែប)
សមុទ្រក្រហម
គីឡូម៉ែត្រ
០ ១០០ ២០០ ៣០០ ៤០០
ក ខ គ ឃ ង ច ឆ ជ
១ ២ ៣ ៤
●១
●២
●៣
●៤
●៥
●៦
●៧
●៨
●៩
●១០
●១១
●១២
●១៣
●១៤
●១៥
●១៦
●១៧
-
ភ្នំអារ៉ារ៉ាត ជាកន្លែងបុរាណដែលលោកណូអេបានកឿងទូកធំ (លោកុ. ៨:៤)។ កន្លែងមែនទែននោះគ្មាននរណាស្គាល់ទេ។
-
អ៊ើរ ជាទីលំនៅទីមួយរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ជាកន្លែងដែលលោកជិតកើតទៅមនុស្សសម្រាប់ធ្វើយញ្ញបូជា, បានឃើញទេវតានៃព្រះយេហូវ៉ា, ហើយបានទទួលយូរីម និងធូមីម (លោកុ. ១១:២៨–១២:១; អ័ប្រា. ១; ៣:១)។ (ក៏សំគាល់ដែលថា កន្លែងមួយទៀតសម្រាប់អ៊ើរ គឺនៅមេសូប៉ូតាមាខាងជើង)។
-
បាប៊ីឡូន, បាបិល (ស៊ីណើរ) លើកដំបូង ត្រូវបានមកនៅដោយគូស ជាកូនប្រុសរបស់ហាំ និងដោយនីមរ៉ូឌ។ ជាកន្លែងដើមនៃពួកសាសន៍យ៉ារេឌ នៅសម័យប៉មនៃបាបិល នៅឯវាលទំនាបស៊ីណើរ។ ក្រោយមក ជាទីក្រុងខេត្តបាប៊ីឡូន ហើយជាទីលំនៅរបស់ស្ដេចនៃពួកបាប៊ីឡូន ព្រមទាំងស្ដេចនេប៊ូក្នេសា ដែលបានចាប់ពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនធ្វើជាឈ្លើយ យកទៅទីក្រុងនេះ បន្ទាប់ពីការបំផ្លិចបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិម (៥៨៧ ម.គ.ស.)។ ពួកសាសន៍យូដាជាប់នៅជាឈ្លើយនៅក្រុងបាប៊ីឡូនអស់រយៈ ៧០ ឆ្នាំ រហូតដល់សម័យស្ដេច ស៊ីរូស ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកសាសន៍យូដាវិលទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដើម្បីសង់ព្រះវិហារ។ ដានីយ៉ែលជាព្យាការី ក៏បានអាស្រ័យនៅទីនេះនៅក្រោមស្ដេចនេប៊ូក្នេសា, ស្ដេចបេលសាសារ, និងស្ដេចដារីយុស ទី១ (លោកុ. ១០:១០; ១១:១–៩; ២ ពង្សាវ. ២៤–២៥; យេរេ. ២៧:១–២៩:១០; អេសេ. ១:១; ដានី. ១–១២; អោមណៃ ១:២២; អេធើរ ១:៣៣–៤៣)។
-
ស៊ូសាន (ស៊ូសា) ជារាជធានីនៃអាណាចក្រពើស៊ី នៅក្រោមរជ្ជកាលរបស់ស្ដេចដារីយុស ទី១ (ដារីយុសដ៏មហិមា), ស្ដេចស៊ើកសេស (អ័ហាស៊ូរុស), និងស្ដេចអើថាស៊ើកសេស។ ជាទីលំនៅរបស់ព្រះនាងអេសធើរគឺសេចក្ដីក្លាហាន និងសេចក្ដីជំនឿរបស់ព្រះនាងនេះហើយ ដែលបានជួយសង្គ្រោះពួកសាសន៍យូដា។ ដានីយ៉ែល និងនេហេមា ក្រោយមកបានបម្រើនៅទីនេះ (នេហេ. ១:១; ២:១; នាងអេសធើរ ១:១; ដានី. ៨:២)។
-
វាលទំនាបឌូរ៉ា សាដ្រាក់, មែសាក់, និងអ័បេឌ-នេកោ ត្រូវបានបោះទៅក្នុងឡភ្លើង នៅពេលពួកគេមិនព្រមថ្វាយបង្គំរូបព្រះធ្វើពីមាស ដែលបានធ្វើដោយស្ដេចនេប៊ូក្នេសា ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានរក្សាជីវិតពួកគេទុក ហើយពួកគេបានចេញមកពីឡភ្លើងដោយគ្មានគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ (ដានី. ៣)។
-
អាសស៊ើរ ក្រុងអាសស៊ើរ គឺជារាជធានីទីមួយរបស់ស្រុកអាសស៊ើរក្រោយមក គឺក្រុងនីនីវេ។ សាលម៉ានេស៊ើរ ទី១ និងស៊ើកុន ទី២ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកអាសស៊ើរបានច្បាំងយកនគរអ៊ីស្រាអែលខាងជើង ហើយបានចាប់យកពូជទាំង១០ អំបូរទៅជាឈ្លើយ នៅឆ្នាំ ៧២១ ម.គ.ស. (២ ពង្សាវ. ១៤–១៥, ១៧–១៩)។ ស្រុកអាសស៊ើរគឺជាខ្មាំងដល់ស្រុកយូដា រហូតដល់ឆ្នាំ ៦១២ ម.គ.ស. កាលស្រុកអាសស៊ើរត្រូវបានច្បាំងយកដោយស្រុកបាប៊ីឡូន។
-
នីនីវេ ជារាជធានីនៃស្រុកអាសស៊ើរ។ ស្រុកអាសស៊ើរបានទៅច្បាំងនឹងដែនដីយូដា រវាងរាជ្យនៃស្ដេចហេសេគា និងការងារបម្រើរបស់ព្យាការីអេសាយ។ ក្រុងយេរូសាឡិម ជារាជធានីនៃស្រុកយូដា នោះត្រូវបានរួចផុតនៅពេលទេវតាបានវាយពួកទាហារអាសស៊ើរ ស្លាប់អស់ ១៨៥,០០០ នាក់ (២ ពង្សាវ. ១៩:៣២–៣៧)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រាប់ព្យាការីយ៉ូណាសឲ្យទៅហៅប្រជាជននៅទីក្រុងឲ្យប្រែចិត្ត (យ៉ូណាស ១:២; ៣:១–៤)។
-
ហារ៉ាន លោកអ័ប្រាហាំបានស្នាក់នៅទីនេះអស់មួយរយៈ មុនធ្វើដំណើរទៅស្រុកកាណាន។ ឪពុក និងបងប្រុសរបស់លោកអ័ប្រាហាំបាននៅទីនេះ។ នាងរេបិកា (ម្ដាយរបស់អ៊ីសាក) និងនាងរ៉ាជែល នាងលេអា នាងប៊ីលហា និងនាងស៊ីលផា (ជាប្រពន្ធទាំងឡាយរបស់យ៉ាកុប) ពួកគេបានមកពីតំបន់នេះ (លោកុ. ១១:៣១–៣២; ២៤:១០; ២៩:៤–៦; អ័ប្រា. ២:៤–៥)។
-
កើកេមីស ផារ៉ោននេកោបានចាញ់ស្ដេចនេប៊ូក្នេសានៅទីនេះ កាលដែលបញ្ចប់នូវអំណាចនៃពួកអេស៊ីព្ទនៅស្រុកកាណាន (២ របា. ៣៥:២០–៣៦:៦)។
-
ស៊ីដូន ទីក្រុងនេះបានស្ថាបនាដោយស៊ីដូន ដែលជាចៅរបស់ហាំ ហើយជាទីក្រុងនៃពួកកាណានមួយដែលនៅជើងបង្អស់ (លោកុ. ១០:១៥–២០)។ ជាទីលំនៅនៃព្រះនាងយេសិបិល ជាអ្នកដែលបាននាំឲ្យមានការថ្វាយបង្គំដល់ព្រះបាលនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល (១ ពង្សាវ. ១៦:៣០–៣៣)។
-
ទីរ៉ុស នេះជាទីក្រុងនៅតាមកំពង់ និងខាងទំនិញទិញដូរមួយនៅសុកស៊ីរី។ ស្ដេចហ៊ីរ៉ាមពីក្រុងទីរ៉ុសបានបញ្ជូនឈើតាត្រៅ និងមាស និងពួកអ្នកធ្វើការឲ្យទៅជួយស្ដេចសាឡូម៉ូនសង់ព្រះវិហាររបស់ទ្រង់ (១ ពង្សាវ. ៥:១–១០, ១៨; ៩:១១)។
-
ដាម៉ាស លោកអ័ប្រាហាំបានជួយសង្គ្រោះឡុតនៅជិតទីនេះ។ ដាម៉ាសជាទីក្រុងធំមួយនៅស្រុកស៊ីរី។ នៅក្នុងរាជ្យស្ដេចដាវីឌ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានច្បាំងយកទីក្រុងនេះ។ លោកអេលីយ៉ាបានចាក់ប្រេងលាបហាសាអែលឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើដាម៉ាស (លោកុ. ១៤:១៤–១៥; ២ សាំយូ. ៨:៥–៦; ១ ពង្សាវ. ១៩:១៥)។
-
កាណាន លោកអ័ប្រាហាំ និងកូនចៅរបស់លោកត្រូវព្រះអម្ចាស់ប្រទានដែនដីនេះឲ្យទុកជាកេរ្តិ៍អាករដ៏អស់កល្បជានិច្ច (លោកុ. ១៧:៨)
-
ភ្នំស៊ីណាយ (ហូរែប) ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងលោកម៉ូសេចេញពីគុម្ពបន្លាដែលឆេះ (និក្ខ. ៣:១–២)។ លោកម៉ូសេបានទទួលក្រឹត្យវិន័យ និងព្រះបញ្ញត្តិ ១០ ប្រការ (និក្ខ. ១៩–២០)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងលោកអេលីយ៉ា ដោយសំឡេងតូចរហៀងៗ (១ ពង្សាវ. ១៩:៨–១២)។
-
អេស៊ាន-គេប៊ើរ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើ « នាវាមួយក្រុម » នៅត្រង់អេស៊ាន-គេប៊ើរ (១ ពង្សាវ. ៩:២៦)។ ប្រហែលជានៅកំពង់នេះហើយដែលមហាក្សត្រីស្រុកសេបាបានចុះសំពៅមករកទ្រង់ បន្ទាប់ពីបានឮកិត្តិនាមរបស់សាឡូម៉ូន (១ ពង្សាវ. ១០:១–១៣)។
-
អេស៊ីព្ទ លោកអ័ប្រាហាំបានធ្វើដំណើរមកទីនេះ ពីព្រោះតែសេចក្ដីអំណត់អត់ដ៏ធំមួយនៅស្រុកអ៊ើរ (អ័ប្រា. ២:១, ២១)។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រាប់អ័ប្រាហាំឲ្យបង្រៀនពួកអេស៊ីព្ទ នូវអ្វីៗដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងដល់លោក (អ័ប្រា. ៣:១៥)។ ពួកបងប្រុសរបស់យ៉ូសែបបានលក់លោកជាទាសករ (លោកុ. ៣៧:២៨)។ យ៉ូសែបបានក្លាយទៅជាអ្នកត្រួតត្រានៅផ្ទះរបស់ប៉ូទីផារនៅទីនេះ។ លោកត្រូវគេចាប់ដាក់គុក។ លោកបានបកស្រាយសប្ដិជូនផារ៉ោន ហើយបានទទួលតំណែងដែលមានសិទ្ធិអំណាចនៅស្រុកអេស៊ីព្ទ។ យ៉ូសែប និងពួកបងប្អូនរបស់លោកបានជួបជុំគ្នា។ យ៉ាកុប និងក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបានផ្លាស់មកនៅទីនេះ (លោកុ. ៣៩–៤៦)។ ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅត្រង់កូសែន កាលពួកគេស្នាក់នៅស្រុកអេស៊ីព្ទ (លោកុ. ៤៧:៦)។
ពួកអ៊ីស្រាអែលបានកើនចំនួនជាច្រើន « ក៏បានទៅជាស្ដុកស្ដម្ភឡើងសន្ធឹក » គ្រានោះ ពួកគេត្រូវពួកអេស៊ីព្ទដាក់ក្នុងសេវកភាព (និក្ខ. ១:៧–១៤)។ ក្រោយពីមានគ្រោះជាច្រើនកើតឡើង ទើបផារ៉ោនអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទទៅ (និក្ខ. ១២:៣១–៤១)។ លោកយេរេមាត្រូវបានចាប់យកទៅស្រុកអេស៊ីព្ទ (យេរេ. ៤៣:៤–៧)។
-
កាប់ថោរ (ក្រេត) ជាដែនដីបុរាណរបស់ពួកមីណូរ។