รับผิดชอบได้ (ที่), รู้จักผิดชอบ ดู สิทธิ์เสรี ด้วย พระเจ้าตรัสไว้ว่าผู้คนทั้งปวงมีความรับผิดชอบต่อเจตนารมณ์, เจตคติ, ความปรารถนา, และการกระทำของตนเอง. วัยที่รับผิดชอบได้คือวัยที่ทรงพิจารณาว่าเด็ก ๆ มีความรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง สามารถทำบาปและสามารถกลับใจได้. เราจะตัดสินทุกคนตามทางปฏิบัติของเขา, อสค. ๑๘:๓๐. พวกเขาจะต้องรับผิดชอบคำที่ไม่เป็นสาระทุกคำ, มธ. ๑๒:๓๖. รายงานสิ่งที่อยู่ในความพิทักษ์ของเจ้า, ลูกา ๑๖:๒. เราทุกคนจะรายงานตัวต่อพระผู้เป็นเจ้า, รม. ๑๔:๑๒. คนตายจะถูกพิพากษาตามงานของพวกเขา, วว. ๒๐:๑๒. ถ้อยคำ, งาน, และความคิดของเราจะกล่าวโทษเรา, แอลมา ๑๒:๑๔. เราเป็นผู้พิพากษาของเราเอง, ไม่ว่าจะทำดีหรือชั่ว, แอลมา ๔๑:๗. ท่านได้รับอนุญาตให้ทำเพื่อตนเอง, ฮีล. ๑๔:๒๙–๓๑. สิ่งนี้เจ้าจะสอน—การกลับใจและการให้บัพติศมาคนที่รับผิดชอบได้, โมโร. ๘:๑๐. คนทั้งปวงผู้ถึงวัยที่รับผิดชอบได้ต้องกลับใจและรับบัพติศมา, คพ. ๑๘:๔๒. ซาตานล่อลวงเด็กเล็ก ๆ ไม่ได้, จนกว่าพวกเขาเริ่มรู้จักรับผิดชอบต่อเรา, คพ. ๒๙:๔๖–๔๗. เด็กจะได้รับบัพติศมาเมื่ออายุแปดขวบ, คพ. ๖๘:๒๗. มนุษย์ทุกคนจะรับผิดชอบบาปของเขาเองในวันแห่งการพิพากษา, คพ. ๑๐๑:๗๘. ให้แก่พวกเขาที่จะรู้จักความดีจากความชั่ว; ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นผู้มีสิทธิ์เสรีของตนเอง, โมเสส ๖:๕๖. มนุษย์จะถูกลงโทษเพราะบาปของพวกเขา, ลช. ๑:๒.