เมลคีเซเดค, ฐานะปุโรหิตแห่ง

ฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคเป็นฐานะปุโรหิตระดับสูงกว่าหรือฐานะปุโรหิตที่เหนือกว่า; ฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนเป็นฐานะปุโรหิตที่ต่ำกว่า. ฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดครวมถึงกุญแจทั้งหลายของพรทางวิญญาณของศาสนจักร. โดยผ่านศาสนพิธีต่าง ๆ ของฐานะปุโรหิตระดับสูงกว่า, พลังอำนาจของความเป็นเหมือนพระผู้เป็นเจ้าจึงแสดงให้ประจักษ์แก่มนุษย์ (คพ. ๘๔:๑๘–๒๕; ๑๐๗:๑๘–๒๑).

พระผู้เป็นเจ้าทรงเปิดเผยฐานะปุโรหิตระดับสูงกว่านี้แก่อาดัมเป็นคนแรก. บรรดาผู้ประสาทพรและศาสดาพยากรณ์ในทุกสมัยการประทานมีสิทธิอำนาจนี้ (คพ. ๘๔:๖–๑๗). ในตอนแรกเรียกว่าฐานะปุโรหิตศักดิ์สิทธิ์, ตามระเบียบของพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า. ต่อมากลายเป็นที่รู้จักกันในชื่อฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดค (คพ. ๑๐๗:๒–๔).

เมื่อลูกหลานของอิสราเอลล้มเหลวต่อการปฏิบัติตามสิทธิพิเศษและพันธสัญญาทั้งหลายของฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดค, พระเจ้าจึงทรงนำกฎขั้นสูงกว่าออกไปและประทานฐานะปุโรหิตที่ต่ำกว่าและประทานกฎที่ต่ำกว่า (คพ. ๘๔:๒๓–๒๖). สองอย่างนี้เรียกว่าฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนและกฎของโมเสส. เมื่อพระเยซูเสด็จมายังแผ่นดินโลก, พระองค์ทรงฟื้นฟูฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคแก่ชาวยิวและทรงเริ่มเสริมสร้างศาสนจักรท่ามกลางพวกเขา. อย่างไรก็ตาม, ฐานะปุโรหิตและศาสนจักรสูญหายไปอีกครั้งโดยการละทิ้งความเชื่อ. ต่อมาทั้งสองอย่างนี้ได้รับการฟื้นฟูผ่านโจเซฟ สมิธ, จูเนียร์ (คพ. ๒๗:๑๒–๑๓; ๑๒๘:๒๐; จส—ป ๑:๗๓).

ภายในฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคมีตำแหน่งเอ็ลเดอร์, มหาปุโรหิต, ผู้ประสาทพร, สาวกเจ็ดสิบ, และอัครสาวก (คพ. ๑๐๗). ฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดคจะเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้าบนแผ่นดินโลกเสมอ.

ประธานศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายคือประธานของฐานะปุโรหิตระดับสูงหรือฐานะปุโรหิตแห่งเมลคีเซเดค, และท่านถือกุญแจทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรของพระผู้เป็นเจ้าบนแผ่นดินโลก. การเรียกในตำแหน่งประธานมีบุรุษเพียงคนเดียวเท่านั้นในแต่ละครั้งที่ดำรงตำแหน่งนี้ได้, และท่านเป็นบุคคลเดียวบนแผ่นดินโลกที่มีสิทธิอำนาจในการใช้กุญแจฐานะปุโรหิตทั้งหมด (คพ. ๑๐๗:๖๔–๖๗; คพ. ๑๓๒:๗).