เครื่องพลีบูชา, พลีพระชนม์ชีพ, สละ (ชีวิต), เสียสละ

ในสมัยโบราณ, พลีบูชา หมายถึงทำให้บางสิ่งหรือบางคนบริสุทธิ์. ปัจจุบันหมายถึงสละหรือยอมสูญเสียสิ่งของทางโลกเพื่อพระเจ้าและอาณาจักรของพระองค์. สมาชิกศาสนจักรของพระเจ้าควรเต็มใจเสียสละทุกอย่างเพื่อพระเจ้า. โจเซฟ สมิธสอนว่า “ศาสนาที่ไม่เรียกร้องให้เสียสละทุกสิ่งย่อมไม่มีอำนาจพอจะก่อให้เกิดศรัทธาอันจำเป็นต่อชีวิตและความรอด” ในมุมมองนิรันดร์, พรที่ได้จากการเสียสละยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่งที่เราสละ.

หลังจากอาดัมและเอวาถูกขับออกจากสวนเอเดน, พระเจ้าประทานกฎแห่งการพลีบูชาแก่พวกท่าน. กฎดังกล่าวรวมถึงการถวายลูกสัตว์ตัวแรกของฝูง. การพลีบูชานี้เป็นสัญลักษณ์ของการพลีพระชนม์ชีพซึ่งพระบุตรองค์เดียวที่ถือกำเนิดจากพระผู้เป็นเจ้าจะทรงกระทำ (โมเสส ๕:๔–๘). การปฏิบัติดังกล่าวดำเนินมาจนถึงการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์, ซึ่งทำให้การพลีบูชาสัตว์สิ้นสุดในฐานะศาสนพิธีของพระกิตติคุณ (แอลมา ๓๔:๑๓–๑๔). ในศาสนจักรทุกวันนี้สมาชิกรับส่วนศีลระลึกเป็นขนมปังและน้ำเพื่อระลึกถึงการพลีพระชนม์ชีพของพระเยซูคริสต์. สมาชิกศาสนจักรของพระคริสต์ในปัจจุบันได้รับการขอร้องเช่นกันให้ถวายเครื่องพลีบูชาซึ่งคือใจที่ชอกช้ำและวิญญาณที่สำนึกผิด (๓ นี. ๙:๑๙–๒๒). นี่หมายความว่าพวกเขาต้องถ่อมตน, กลับใจ และเต็มใจเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า.