บุตรหัวปี, พระบุตรหัวปี

ในสมัยผู้ประสาทพรโบราณ, บุตรหัวปีที่เป็นชายได้รับสิทธิบุตรหัวปี (ปฐก. ๔๓:๓๓) และด้วยเหตุนี้จึงสืบทอดความเป็นผู้นำครอบครัวหลังการสิ้นชีวิตของบิดา. บุตรหัวปีต้องมีค่าควรเพื่อรับหน้าที่นี้ (๑ พศด. ๕:๑–๒) และจะสูญเสียสิทธิบุตรหัวปีได้โดยความไม่ชอบธรรม.

ภายใต้กฎของโมเสส, บุตรหัวปีที่เป็นชายถือว่าเป็นคนของพระผู้เป็นเจ้า. บุตรหัวปีได้รับส่วนเป็นสองเท่าของทรัพย์สมบัติของบิดา (ฉธบ. ๒๑:๑๗). หลังการสิ้นชีวิตของบิดา, เขาจะรับผิดชอบดูแลมารดาและพี่สาวน้องสาว.

สัตว์เพศผู้ซึ่งเกิดมาตัวแรกถือเป็นสัตว์ของพระผู้เป็นเจ้าด้วย. สัตว์สะอาดใช้เป็นเครื่องพลีบูชา, ขณะที่สัตว์ไม่สะอาดอาจนำไปแลกหรือขายหรือฆ่าเสีย (อพย. ๑๓:๒, ๑๑–๑๓; ๓๔:๑๙–๒๐; ลนต. ๒๗:๑๑–๑๓, ๒๖–๒๗).

บุตรหัวปีเป็นสัญลักษณ์แทนพระเยซูคริสต์และการปฏิบัติศาสนกิจบนแผ่นดินโลกของพระองค์, โดยเตือนสติผู้คนว่าพระเมสสิยาห์ผู้ยิ่งใหญ่จะเสด็จมา (โมเสส ๕:๔–๘; ๖:๖๓).

พระเยซูทรงเป็นพระบุตรหัวปีของลูก ๆ ทางวิญญาณของพระบิดาบนสวรรค์, พระองค์เดียวที่ถือกำเนิดจากพระบิดาในเนื้อหนัง, และพระองค์แรกที่ทรงลุกขึ้นจากบรรดาคนตายในการฟื้นคืนชีวิต (คส. ๑:๑๓–๑๘). วิสุทธิชนที่ซื่อสัตย์กลายเป็นสมาชิกศาสนจักรของพระบุตรหัวปีในนิรันดร (คพ. ๙๓:๒๑–๒๒).