หู ดู สดับฟัง ด้วย ในพระคัมภีร์, มักจะใช้หูเป็นสัญลักษณ์แทนความสามารถของคนที่จะได้ยินและเข้าใจเรื่องของพระผู้เป็นเจ้า. มีหู, แต่ฟังไม่ได้ยิน, สดด. ๑๑๕:๖. พระเจ้าทรงปลุกหูของข้าพเจ้าเพื่อให้ฟัง, อสย. ๕๐:๔–๕ (๒ นี. ๗:๔–๕). ใครมีหู, จงฟังเถิด, มธ. ๑๑:๑๕. หูของพวกเขาก็ตึง, มธ. ๑๓:๑๕ (โมเสส ๖:๒๗). สิ่งที่ตาไม่เห็นหูไม่ได้ยินคือสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมไว้สำหรับคนที่รักพระองค์, ๑ คร. ๒:๙ (คพ. ๗๖:๑๐). มารกระซิบในหูพวกเขา, ๒ นี. ๒๘:๒๒. เปิดหูเพื่อท่านจะได้ยิน, โมไซยาห์ ๒:๙ (๓ นี. ๑๑:๕). ข้าพเจ้าได้รับเรียกหลายครั้งแล้ว, และข้าพเจ้าไม่ยอมฟัง, แอลมา ๑๐:๖. จงฟังถ้อยคำของพ่อ, แอลมา ๓๖:๑ (แอลมา ๓๘:๑; คพ. ๕๘:๑). ไม่มีหูใดจะไม่ได้ยิน, คพ. ๑:๒. หูจะเปิดโดยผ่านความนอบน้อมถ่อมตนและการสวดอ้อนวอน, คพ. ๑๓๖:๓๒.