ผูกมิตร ดู รัก (ความ); สามัคคี (ความ), หนึ่งเดียว (ความเป็น) ด้วย สำหรับวิสุทธิชนยุคสุดท้าย, การผูกมิตรรวมถึงการให้ความเป็นเพื่อนอย่างอบอุ่น, รับใช้, ยกจิตวิญญาณ, และเสริมสร้างความเข้มแข็งให้คนอื่น ๆ. จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง, ลนต. ๑๙:๑๘ (มธ. ๑๙:๑๙; คพ. ๕๙:๖). เมื่อ่านได้หันกลับแล้ว, จงชูกำลังพี่น้องทั้งหลายของท่าน, ลูกา ๒๒:๓๒. ถ้าเจ้าทั้งหลายรักกันและกัน เจ้าทั้งหลายเป็นสาวกของเรา, ยอห์น ๑๓:๓๕. จงเลี้ยงแกะของเราเถิด, ยอห์น ๒๑:๑๕–๑๗. เจ้ายังได้วิงวอนเราขอให้เรามีส่วนในการช่วยธรรมิกชนด้วย, ๒ คร. ๘:๑–๕. เราทั้งหลายก็ร่วมสามัคคีกับพระบิดา, และกับพระบุตรของพระองค์, ๑ ยน. ๑:๓. ชาวนีไฟและชาวเลมันผูกมิตรกัน, ฮีล. ๖:๓. ให้มนุษย์ทุกคนนับถือพี่น้องของเขาเสมือนหนึ่งนับถือตนเอง, คพ. ๓๘:๒๔–๒๕. หากเจ้าไม่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเจ้าก็มิใช่ของเรา, คพ. ๓๘:๒๗. ข้าพเจ้าต้อนรับท่านเพื่อผูกมิตรเป็นเพื่อนและพี่น้องของท่าน, คพ. ๘๘:๑๓๓.