Ochtendseminarie bestaat zestig jaar

Het eerste seminarie werd in 1912 gedurende schooltijd gehouden, naast de Granite High School in Salt Lake City (Utah, VS). Maar in de loop der jaren gingen steeds meer jongeren van de kerk naar een openbare school, waardoor ze niet langer in de gelegenheid waren om het seminarie bij te wonen zoals de leerlingen van de Granite High School.

Toen het ledental van de kerk achterin de jaren 1940 snel toenam, werd een groep ringpresidenten door de behoefte om jongelui het evangelie te laten bestuderen ertoe geïnspireerd een verzoek in te dienen om het seminarieprogramma in het gebied Zuid-Californië te organiseren.

In het schooljaar 1948–1949 gaf Marion D. Hanks, die later lid van het Presidium der Zeventig werd, met succes les aan een ochtendseminarieklas op de West High School in Salt Lake City. Soortgelijke klassen leken een logische oplossing voor de heiligen in Californië, en de elf ringen kregen toestemming om dertien klassen te vormen.

Vanaf het officiële begin van het programma in het schooljaar 1950–1951 heeft het ochtendseminarie zich in de Verenigde Staten en over de hele wereld verspreid. Het seminarie helpt jongeren wereldwijd de Schriften te leren kennen en de evangeliebeginselen na te leven. De officiële naam is onlangs veranderd in ‘dagelijks seminarie’ omdat niet alle lessen in de vroege ochtend worden gegeven.

Het dagelijks seminarie is zo succesvol omdat het programma zo flexibel is. De programma’s worden op ring- en districtsniveau georganiseerd en de lessen per wijk of gemeente of met meerdere wijken of gemeenten samen, afhankelijk van de behoeften en omstandigheden van de jongeren, hun ouders en hun priesterschapsleiders.

Hoewel er nog steeds 115 duizend leerlingen aan het schooltijdseminarie deelnemen tijdens schooltijd in gebieden waar veel leden van de kerk zijn, nemen er nu zo’n 217 duizend over de hele wereld deel aan het dagelijks seminarie.

Omdat sommige jongeren te ver bij andere leden van de kerk vandaan wonen om aan schooltijdseminarie of dagelijks seminarie deel te nemen, is het thuisseminarie ingesteld. Cursisten bestuderen dan vier dagen per week het lesmateriaal thuis en komen eens in de week bij elkaar om te bespreken wat ze hebben geleerd.

Tegenwoordig wordt er in iedere staat in de Verenigde Staten en in 140 landen over de hele wereld seminarie gehouden. In 1948 was Canada het eerste land buiten de Verenigde Staten waar het seminarie werd georganiseerd. Na de organisatie van het ochtendseminarie volgden Mexico in 1958, Finland en Duitsland in 1962, Japan in 1963, Panama in 1964 en in de loop der jaren steeds meer landen. In 2008 is het seminarie georganiseerd in Benin, Georgië en Marokko.

Nu het seminarie zich steeds verder verspreidt, ontwikkelt er zich een wereldwijde groep seminariecursisten. Ongeacht waar de seminariecursisten leven, ze leren dezelfde kernteksten uit het hoofd, bestuderen dezelfde gedeelten uit de Schriften en voelen dezelfde Geest terwijl hun getuigenis groeit en ze aan de opbouw van hetzelfde koninkrijk meewerken.

Het maakt niet uit of seminariecursisten het schooltijdseminarie, het dagelijks seminarie of het thuisseminarie volgen, ze brengen offers waardoor ze dichter bij onze hemelse Vader komen.

‘Als een vijftienjarige besluit, “ik sta iedere ochtend om vijf uur op voor het seminarie”, is dat niet alleen een offer, maar is dat gebruik van zijn keuzevrijheid een verklaring aan onze hemelse Vader die met een zegen wordt beloond’, zegt broeder Haws.

Die zegens zijn tegenwoordig net zo echt als zestig jaar geleden, en het seminarie in al zijn vormen is jongeren over de hele wereld nog steeds tot zegen.