Je moet eigenlijk naar het seminarie gaan

‘Lisa, je moet eigenlijk naar het seminarie gaan’, zei Ashley terloops. Toen we naar het voortgezet onderwijs gingen, stonden er mappen met lijsten van keuzevakken voor ons.

Ik keek afwezig naar mijn vriendin en kon met moeite een glimlach op mijn gezicht toveren. Ik wilde haar niet kwetsen, maar zelf wilde ik absoluut niet aan het seminarie denken. Ik was toen minderactief. Maar dat was ik al bijna mijn hele leven. In de loop der jaren had ik wel geleerd wat het evangelie was, maar ik had geen sterk getuigenis van de waarheid ervan ontvangen.

Toen ik die dag van school naar huis ging, was ik toch wel nieuwsgierig naar het seminarie. Ashley en mijn andere vriendinnen waren allemaal enthousiast om er naartoe te gaan. Ik wilde hetzelfde doen als mijn vriendinnen, hoewel ik niet goed begreep wat ze precies deden en waarom. Nadat ik met mijn ouders had gesproken en toestemming had gekregen, besloot ik om dat jaar aan het seminarie deel te nemen.

Ik wist niet wat voor enorme invloed dat op mijn leven zou hebben. Mijn eerste jaar op het seminarie veranderde mijn leven. Ik begon mijzelf en anderen als dierbare en gekoesterde kinderen van God te zien. Ik begon op zondag naar de kerk te gaan, ondanks de inactiviteit van mijn ouders.

Ik heb nu mijn diploma van het voortgezet onderwijs behaald, maar ik zal altijd dankbaar voor het seminarie zijn. Gedurende dat uur iedere dag werden mijn gebeden beantwoord en werd mijn getuigenis versterkt. Met de hulp van het seminarie heb ik me op een tempelhuwelijk voorbereid en ben ik aangemoedigd om een beter mens te worden.

Ik weet dat God voor een ieder van ons zorgt. Ik weet dat het seminarie een zegen is waarmee ik op het stevige fundament van Jezus Christus kan bouwen. Ik wil jullie aanmoedigen om naar het seminarie te gaan. Je leven zal erdoor veranderen.