Broer, ik ben toegewijd

Twee jonge broers stonden boven op een kleine klif en keken over het smetteloze water van een blauw meer uit. Het was een populaire duikplek, en de broers hadden vaak besproken dat ze een keer zouden springen — iets wat ze anderen hadden zien doen.

Hoewel ze allebei de sprong wilden wagen, wilde geen van beide als eerste springen. De klif was niet zo hoog, maar voor de twee jongens leek het wel of de afstand steeds groter werd telkens ze vooroverbogen — waardoor ze al gauw de moed verloren.

Uiteindelijk zette de ene broer zijn voet op de rand van de klif en bewoog zich resoluut naar voren. Op dat moment fluisterde zijn broer: ‘Misschien moeten we tot volgend jaar zomer wachten.’

Maar de eerste broer werd door zijn impuls naar voren gedreven. ‘Broer,’ zei hij, ‘ik ben toegewijd!’

Hij plonsde in het water en kwam al snel met een overwinningskreet aan de oppervlakte. De tweede broer sprong hem meteen achterna. Toen lachten ze allebei om de laatste woorden van de eerste jongen die in het water sprong: ‘Broer, ik ben toegewijd.’

Onze toewijding is een beetje te vergelijken met een sprong in het water. We zijn toegewijd, of we zijn het niet. We maken vooruitgang, of we staan stil. Er is geen middenweg. Op bepaalde momenten moeten we allemaal beslissingen nemen die ons leven kunnen veranderen. Als leden van de kerk moeten we ons afvragen: ‘Waag ik de sprong, of blijf ik op de rand staan? Ga ik het water in, of voel ik alleen maar met mijn tenen wat de temperatuur van het water is?’

We begaan sommige zonden omdat we iets verkeerd doen. We begaan andere zonden omdat we helemaal niets doen. Als we alleen maar een beetje aan het evangelie zijn toegewijd, kan dat tot frustratie, verdriet en schuldgevoelens leiden. Omdat wij een verbondsvolk zijn, zou dat voor ons niet moeten gelden. Wij sluiten verbonden met de Heer als we ons laten dopen en naar het huis des Heren gaan. Mannen sluiten verbonden met de Heer als ze tot het priesterschap worden geordend. Niets is belangrijker dan een verbond nakomen dat we met de Heer hebben gesloten. We mogen niet vergeten wat Rachel en Lea in het Oude Testament tegen Jakob zeiden. Het was eenvoudig en duidelijk, en ze gaven blijk van hun toewijding: ‘Doe al wat God u gezegd heeft’ (Genesis 31:16).

Wie alleen maar een beetje toegewijd is, zal alleen maar een deel van de zegeningen van getuigenis, vreugde en gemoedsrust ontvangen. De vensters van de hemel staan alleen maar een beetje voor hen open. Is het niet absurd om te denken: ‘Ik wijd me nu voor vijftig procent toe, maar als Christus terugkomt, doe ik dat voor honderd procent.’?

Toewijding aan de verbonden die we met de Heer hebben gesloten, vloeit voort uit onze bekering. Door onze toewijding aan de Heiland en zijn kerk ontwikkelen we ons karakter en sterken we onze geest. Dan zal Christus ons later omarmen en tegen ons zeggen: ‘Wèl gedaan, gij goede en getrouwe slaaf’ (Matteüs 25:21).

Er is een verschil tussen bedoelingen en daden. Wie uitsluitend de bedoeling heeft om zich toe te wijden, zal altijd smoesjes bedenken. Wie zich echt toewijden, treden hun moeilijkheden onomwonden tegemoet en zeggen tegen zichzelf: ‘Ja, dat is een goede reden tot uitstel, maar ik heb verbonden gesloten. Daarom doe ik wat ik heb beloofd.’ Zij bestuderen de Schriften en streven oprecht naar de leiding van hun Vader in de hemel. Zij aanvaarden een kerkroeping en maken die groot. Zij gaan naar de kerk. Zij doen hun huisonderwijs en huisbezoek.

Een Duitse spreuk luidt: ‘Beloften zijn als de volle maan. Als ze niet meteen worden nagekomen, worden ze elke dag kleiner.’ Als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen hebben we beloofd dat we het pad van discipelschap zullen bewandelen. We hebben beloofd het voorbeeld van onze Heiland te zullen volgen. Stel u eens voor hoe de wereld gezegend en ten goede veranderd zou worden als alle leden van de kerk van de Heer aan hun potentieel zouden voldoen — diep in hun ziel bekeerd en toegewijd aan de opbouw van het koninkrijk van God.

Op de een of andere manier kijken we allemaal uit over het water en staan we op het punt om een beslissing te nemen. Ik bid dat wij geloof hebben, vooruitgang maken, onze angsten en twijfels moedig tegemoet treden, en tegen onszelf zeggen: ‘Ik ben toegewijd!’