Libri i Almës: Mësime për të Sotmen

Gjatë të gjitha sfidave të tyre, nefitët e drejtë mundën të merrnin forcë nga fakti se ata po vepronin me arsyet e duhura. Qëllimi i tyre i vetëm ishte “që të mbronin veten dhe familjet e tyre dhe tokat e tyre, atdheun e tyre dhe të drejtat e tyre dhe fenë e tyre” (Alma 43:47). Dëshira e tyre ishte që të ruanin lirinë e tyre të zgjedhjes – të drejtën për të vepruar në drejtësi dhe për t’u përgjigjur vetë për sjelljen e tyre – në vend që të kishin një mbret që t’u diktonte si të silleshin. Arsyeja e tyre ishte që të ruanin barazinë para ligjit, veçanërisht lirinë e tyre për të adhuruar Perëndinë dhe për të ruajtur kishën e tyre (shih Alma 43:9, 45).

Në shoqëri ka dhe do të ketë gjithmonë forca që kërkojnë të manipulojnë opinionin publik për të marrë pushtet për përfitim vetjak. Ka një tundim për t’i përvetësuar arsyet e tyre dhe për ta kthyer konfliktin në një luftë për pushtet. Mënyra e Zotit është që të veprohet gjithnjë bazuar vetëm mbi dëshira dhe arsye të kulluara, ashtu siç bënë nefitët. Të vepruarit kështu i mundësoi ata që të merrnin fuqitë e qiellit për të kapërcyer sfidat e tyre “në fuqinë e Zotit” (Alma 46:20; shih edhe Alma 60:16; 61:18).

Në mënyrë të ngjashme, në reagimet tona ndaj sfidave me të cilat përballemi sot, ne duhet t’i kontrollojmë vazhdimisht zemrat tona për t’u siguruar se dëshirat dhe arsyet tona janë të kulluara dhe të bazuara mbi parimet e ungjillit të Jezu Krishtit. Nëse veprojmë (ose i manipulojmë të tjerët që të veprojnë) nisur nga egoizmi, për përfitim vetjak, ose për të poshtëruar të tjerët, ne nuk do të kemi ndihmën e nevojshme qiellore për t’u rezistuar sfidave tona.

Kur armiqtë e tyre të mëparshëm, populli i anti-nefi-lehit, u kërcënuan me shkatërrim, nefitët ranë dakord që t’u jepnin atyre një vend për të jetuar dhe për të ndërtuar një jetë të re dhe u siguruan mbrojtje atyre (shih Alma 27:21–22; 43:11–12). Për shkak se anti-nefi-lehitët kishin bërë një betim që të mos i përdornin kurrë më armët e luftës, në vend të kësaj ata siguruan “një pjesë të madhe të pasurisë së tyre për të mbajtur” (Alma 43:13) ushtritë nefite gjatë kësaj kohe vendimtare. Megjithatë, nuk ka dokumente që nefitët i trajtuan këta imigrantë me ndonjë mënyrë tjetër përveçse me respekt dhe dashuri, edhe pse ata duhet të kenë qenë një shënjestër e lehtë politike për ata që dëshironin të nxitnin mosmarrëveshje.

Trajtimi i mirë që nefitët i bënë popullit të Amonit, ndërsa erdhën për t’u thirrur, iu kthye në mënyrë reciproke dhe përfundimisht kontribuoi në krijimin e njërës prej brigadave më frymëzuese ushtarake në historinë e dokumentuar – 2000 luftëtarët e rinj. Në mënyrë ironike, shërbimi i këtyre të rinjve mund të ketë qenë çelësi për ta mbrojtur shoqërinë nefite nga një shkatërrim i hershëm.

Në kohë mosmarrëveshjesh të brendshme, sulmi të jashtëm dhe sfidash ekonomike, ka një prirje për t’u bërë keqdashës ndaj atyre që “nuk janë si ne”. Ndodh lehtë të bëhesh kritikues ndaj tyre dhe të japësh gjykime. Dikush mund të vërë në dyshim besnikërinë e tyre ndaj shoqërisë dhe vlerën e tyre në të dhe ndikimin e tyre në mirëqenien tonë ekonomike. Këto përgjigje negative nuk përputhen me detyrën nga Shpëtimtari për t’i dashur të afërmit tanë si veten; dhe ato krijojnë ndasi, grindje dhe veçim. Po të mos ishte mirëpritur populli i Amonit në shoqërinë nefite, ndofta do të kishte krijuar mëri në vend të mirënjohjes në brezin që po rritej. Në vend që të krijonte 2000 luftëtarë besnikë, brezi i ri mund të ishte larguar dhe të ishte ribashkuar me lamanitët.

Një gatishmëri për të qenë të mirë dhe bujarë me nevojtarin qe një faktor i rëndësishëm në mbrojtjen e kombit nefit dhe u dha nefitëve të drejtën për bekimet e qiellit gjatë kohës së vështirësive të mëdha. Njerëzit e Perëndisë kanë nevojë për të tilla bekime sot.

Zoti i njihte sfidat me të cilat do të përballeshin nefitët dhe Ai nxori udhëheqës të frymëzuar që t’i ndihmonte ata t’i kapërcenin ato sfida. Kapiten Moroni qe një luftëtar, por u frymëzua që të përgatiste parzmore, mburoja krahësh, përkrenare dhe veshje të trasha për të mbrojtur popullin e tij (shih Alma 43:19). Si rezultat, nefitët ia dolën shumë më mirë në betejë sesa lamanitët (shih Alma 43:37–38). Më vonë, Moroni i drejtoi njerëzit që të gërmonin dhe të ngrinin bregore dheu përreth qyteteve të tyre dhe të vinin në majë të atyre bregoreve prej dheu lëndë druri dhe ndërtim piketash (shih Alma 50:1–3). Këto përgatitje të frymëzuara ndihmuan në mbrojtjen e nefitëve nga shkatërrimi.

Ndërsa Moroni po përgatitej për luftë, Helamani dhe vëllezërit e tij po predikonin fjalën e Perëndisë dhe po e nxisnin popullin drejt drejtësisë në mënyrë që Shpirti i Zotit të mund t’i udhëzonte dhe t’i mbronte ata. Nefitët u shpëtuan sepse dëgjuan drejtimin tokësor dhe shpirtëror të udhëheqësve të frymëzuar. Vetëm kur ngriheshin mosmarrëveshje të brendshme dhe populli nuk pranonte t’i mbante vesh paralajmërimet e frymëzuara, vinin si rezultat pengesa dhe vuajtje.

Ne jemi të bekuar që jetojmë në një ditë kur Zoti ka thirrur profetë, shikues dhe zbulues të gjallë për të na paralajmëruar dhe udhëzuar që të përgatitemi për sfidat e të sotmes. Në vitin 1998, Presidenti Gordon B. Hinkli (1910–2008) u dha udhëzim e paralajmërim të frymëzuar anëtarëve të Kishës:

“Ka ardhur koha që të vëmë rregull në shtëpitë tona.

Kaq shumë prej njerëzve tanë po jetojnë në kufirin e fundit të të ardhurave të tyre. Në fakt disa po jetojnë me hua. …

Ekonomia është një gjë e brishtë. … Ka një paralajmërim për mot të stuhishëm në të ardhmen të cilit do ishte mirë t’ia vinim veshin.”²

Së fundi, fola me një burrë që i dëgjoi fjalët e Presidentit Hinkli dhe nxitjet e Shpirtit. Ai dhe gruaja e tij vendosën që t’i shlyenin investimet e tyre, të paguanin për shtëpinë dhe të dilnin nga borxhi.

Sot ai burrë mbështetet te vetja. Rënia ekonomike që pasoi, pati ndikim minimal në familjen e tij. Në fakt, mbështetja e tij te vetja bëri të mundur për të dhe gruan e tij që të shërbenin në një mision.

Presidenti Tomas S. Monson është thirrur për kohën tonë. Jeta dhe mësimet e tij janë mesazhi që Perëndia ka dërguar për të na mbrojtur e për të na bekuar ne sot. Në një kohë kur shumë shqetësohen për atë që nuk kanë, Presidenti Monson na mëson të jemi mirënjohës për bekimet e shumta që Zoti na ka dhënë. Dhe në një kohë kur shumë njerëz përqendrohen te problemet e tyre vetjake, Presidenti Monson na nxit që të shtrijmë dorën e të shpëtojmë, duke harruar vetveten në bekimin e të tjerëve. Mbajtja vesh e drejtimit të Presidentit Monson do t’u sigurojë familjeve tona mbrojtjen shpirtërore dhe bekimet që nevojiten në kohën tonë.

Unë jam mirënjohës që jetoj në një kohë kur ungjilli është rivendosur. Jam mirënjohës që Zoti e përgatiti Librin e Mormonit për kohën tonë. Nefitët i duruan besnikërisht sprovat e kohës së tyre dhe janë dëshmitarë se Zoti do të sigurojë bekimet dhe mbrojtjen që na duhen për të përballuar me sukses sfidat e kohës sonë.