Starszy Dale G. Renlund

Kiedy opadły pierwsze emocje po otrzymaniu powołania do Kworum Dwunastu Apostołów, Starszy Dale G. Renlund ukląkł w modlitwie razem z żoną Ruth i poprosił o świadectwo, że to „Bóg wyznaczył im ten kierunek”.

Starszy Renlund wielokrotnie zwracał się o to przewodnictwo — jako członek Władz Generalnych w roli Siedemdziesiątego, kardiolog, jako mąż i ojciec. Na przykład, kiedy był rezydentem medycznym w Maryland, jego żona zachorowała na raka jajnika. Ich córka, Ashley, miała wtedy zaledwie 16 miesięcy. W tym trudnym czasie modlitwa Ruth przywróciła Starszemu Renlundowi poczucie bliskości Pana, w której podziękowała Panu za ich zapieczętowanie świątynne.

Starszy Renlund z zawodu jest kardiologiem i zajmował się pacjentami z niewydolnością serca. Widział, jak umierało wielu pacjentów. Jednak kiedy zmarł pacjent o imieniu Chad, emocjonalny dystans, jaki zachowywał w trudnych sytuacjach jako lekarz, legł w gruzach, gdy do sali reanimacyjnej weszli jego rodzice. Zobaczył wtedy Chada ich oczami.

O tym doświadczeniu Starszy Renlund powiedział: „Teraz rozumiem, że aby skutecznie służyć bliźnim w Kościele, musimy patrzeć na nich oczami ich rodziców, oczami naszego Ojca Niebieskiego. Tylko wtedy zaczniemy pojmować prawdziwą wartość duszy” (str. 94).

Dzieciństwo Starszego Renlunda, jak też jego służba w Kościele przygotowały go do postrzegania ludzi oczami Pana i zrozumienia różnorodności pośród członków w Kościele.

Dale Renlund urodził się 13 listopada 1952 roku w rodzinie szwedzkich imigrantów, którzy przybyli do Utah, aby zostać zapieczętowani w świątyni. Kiedy Dale był chłopcem, rodzina przeprowadziła się do Finlandii, a następnie z powrotem do Szwecji. Trzy lata później powrócił do Utah wraz z rodziną. W wieku 19 lat został powołany na pełnoetatową misję do Szwecji.

W 2009 roku Starszy Renlund został powołany do służby do Władz Generalnych jako Siedemdziesiąty. Pierwsze zadanie otrzymał do służby w Prezydium Obszaru Południowo-Wschodniej Afryki. Starszy Renlund zakończył karierę jako lekarz i profesor, ale jego żona — jak powiedział — „poświęciła więcej”. Ruth była dyrektorem kancelarii prawnej, kiedy Starszy Renlund został powołany, i ona także zrezygnowała z pracy. A od ich ślubu w 1977 roku zawsze była „całkowicie oddana”, jak też była dla niego źródłem wielkiej siły.

Kiedy byli w Afryce, Starszy i Siostra Renlund „uczyli się od świętych, co jest tak naprawdę najważniejsze”. Pewnego razu, będąc w Republice Demokratycznej Konga, Starszy Renlund zapytał członków, jakie są ich wyzwania. Wspomina on, że po kilku słowach zachęty „powstał starszy mężczyzna i powiedział: ‘Starszy Renlund, jakie możemy mieć wyzwania? Mamy przecież ewangelię Jezusa Chrystusa’”. Starszy Renlund wspomina: „Wraz z żoną chcemy być podobni do świętych z Kananga […]. Wyglądają, jakby nic nie mieli, ale mają wszystko”.

Na zakończenie pierwszego przemówienia wygłoszonego jako Apostoł Starszy Renlund świadczył: „Z całego serca pragnę prawdziwie naśladować Jezusa Chrystusa. Kocham go. Wielbię Go. Świadczę o Jego istnieniu. Świadczę, że jest Pomazańcem, Mesjaszem” (strona 94).