Pagtabang ni Mirta nga Mobalik

Gitawag ako sa pagserbisyo isip magtatambag sa Relief Society sa bag-ong ward sa akong pamilya. Atol sa among mga miting sa kapangulohan, among hisgutan ang lista sa mga pangalan sa mga sister sa Relief Society sa among ward ug maghunahuna unsaon sa pagtabang kanila ug sa ilang mga pamilya.

Nadani ako sa usa ka sister sa ward nga ginganlan og Mirta. Namiyembro siya sa Simbahan sulod sa daghang katuigan, apan sa pipila ka rason, si Mirta wala na magsimba sulod sa daghang mga tuig.

Akong namatikdan nga ang iyang bana mao ang presidente sa elders quorum apan ang ilang mga anak, nga mga miyembro, wala usab mosimba. Matag Dominggo akong makita ang iyang bana ra ang mosimba.

Gibati nako nga kinahanglan namong tabangan kini nga pamilya nga mobalik sa simbahan ug makatagamtam sa mga panalangin nga gusto sa Ginoo nga ihatag ngadto kanila. Atol sa misunod nga miting sa kapangulohan, akong gipakigbahin ang akong paglaum sa pagtabang ni Mirta nga mobalik sa simbahan. Nagplano kami og mga kalihokan diin maapil namo siya sa espesyal nga paagi, ug nangita mi og pipila ka mga assignment nga among ihatag kaniya.

Sa among pagbisita kaniya, iyang gidawat ang matag usa sa mga assignment ug pagkahuman mituman niini nga hingpit. Among namatikdan nga madasigon siyang maghulat sa usa namo nga mohapit niya alang sa mga kalihokan sa Relief Society.

Sa dihang among giorganisar ang mga kompanyon sa visiting teaching isip kapangulohan, mihangyo ko sa uban sa paghunahuna sa posibilidad nga si Mirta ug ako ang magkauban. Matag bulan, sa walay pagkapakyas, si Mirta ug ako magvisiting teaching. Matag higayon nga kami mobisita og mga sister oportunidad kini nga makig-istorya ug makaila sa usag usa.

Matag higayon nga imbitaron nako siya sa pagsimba, moingon siya, “Kon mobati nga andam na ko, moadto ko.” Wala ko kasabut, apan akong gitahud ang iyang desisyon. Sa katapusan ang iyang mga tubag, “Tingali mosimba ko sa Dominggo.”

Madasigon kaayo kong maghulat niya kada Dominggo. Wala gyud siya moabut, apan nagpadayon ko sa pag-apil niya sa akong mga pag-ampo. Ang kalit nga pagbalhin maoy nakaingon nga ang akong pamilya mobalik diin kami nagpuyo sa una, ug wala ako makahigayon sa pagpanamilit ni Mitra. Sa dihang mibiya kami sa ward, wala gihapon siya mobalik sa simbahan.

Pipila ka bulan ang milabay gisultihan ko nga si Mirta mibalik na sa simbahan ug usa ka magtatambag sa Relief society.

Si Presidente Gordon B. Hinckley (1910–2008) mitudlo, “Di gyud ninyo mahibaloan unsa ka dak-a ang kaayohan nga inyong mahimo. Kinabuhi sa laing tawo ang mapanalanginan tungod sa inyong paningkamot” (“Ngadto sa mga Kababayen-an sa Simbahan,” Liahona, Nob. 2003, 115).

Kadaghan na nga ang mga resulta dili mao unsay gilauman ug dili moabut kon nagpaabut. Dili kita mohunong sa paghago; kini mao ang buhat sa Ginoo, ug kita Iyang mga instrumento nga gipili sa pag-usab sa kinabuhi sa daghang mga tawo.