Het slechte plaatje
‘Ik strijd voor waarheid en voor recht en houd mij aan zijn gebod.’ (Kinderliedjes, 85.)
‘Hé, kijk hier eens naar!’ Jack haalde een opgevouwen papiertje uit zijn zak. ‘Ik vond het vanmorgen in een tijdschrift.’ Hij vouwde het open en hield het Taran voor.
Maar Taran kon meteen zien dat het niet iets was waar hij naar wilde kijken. Hij draaide zich om en zei: ‘Daar wil ik niet naar kijken.’
Jack haalde zijn schouders op en deed het papiertje terug in zijn zak. ‘Baby.’
Het maakte Taran niets uit.
Toen Taran thuiskwam, hielp hij mama om voor het eten platte broden te bakken. Hij trok een stoel bij het aanrecht, en mama maakte zijn schort vast.
‘Mama,’ zei hij, ‘toen ik bij Ian thuis was, probeerde zijn vriendje mij een plaatje te laten zien van iemand zonder kleren aan. Ik draaide me om en liep weg.’
Mama zette de deegkom neer en sloeg haar armen om Taran heen. ‘Dat heb je goed gedaan. Bedankt dat je me dit vertelt.’
‘Op de gezinsavond zei je dat ik dat moest doen’, zei Taran terwijl hij meel op zijn handen deed en het deeg van het aanrecht tilde.
‘Ik ben blij dat je je dat herinnerde. Is dat de eerste keer dat iemand je een slecht plaatje heeft laten zien?’
Taran knikte.
‘Ik ben blij dat je het me verteld hebt. Je weet toch wel dat je me alles kunt vertellen? Zelfs als je iets verkeerd had gedaan, zou ik het toch nog willen weten, zodat ik je kon helpen. Ik zou er niet boos om worden.’ Ze deed wat meel op zijn neus.
Taran glimlachte en wreef over zijn neus. ‘Ja. Weet ik.’
Na het avondeten zei papa: ‘Vandaag wilde iemand Taran een slecht plaatje laten zien, zo’n plaatje waar we het laatst op de gezinsavond over hadden.’
Reena stak haar hand op. ‘Ik weet nog dat we het daar over hadden!’ Dhara was niet oud genoeg om zich veel te herinneren, maar ze knikte ook.
‘Wat heb je toen gedaan?’ vroeg Sonia aan Taran.
‘Ik keek er niet naar en liep weg’, zei Taran.
Mama knikte. ‘We zijn erg blij dat Taran zo’n goede keus gedaan heeft. En we zijn erg trots op hem dat hij me vertelde wat er was gebeurd.’
Papa gaf Taran over de tafel heen een high five. ‘Goed gedaan, makker!’ Reena en Dhara klapten en Sonia glimlachte naar Taran.
‘En om het te vieren hebben we een bijzondere traktatie!’ zei papa. Iedereen juichte.
Mama haalde het ijs uit de diepvries en Taran en Sonia renden naar de keuken om schaaltjes en lepels te halen.
‘Oké, makker’, zei papa terwijl hij met de ijslepel naar Taran wees. ‘Welke smaak wil je?’
Toen ze allemaal ijs aan het eten waren, zei mama: ‘Papa en ik willen jullie eraan herinneren dat je, als je ergens mee zit of als je vragen hebt, altijd met ons kunt praten, wat er ook gebeurd is. Dat maakt ons blij.’
‘En dan krijgen we ijs?’ vroeg Sonia terwijl ze een lepel chocolade-ijs omhooghield.
Mama lachte. ‘Soms. Maar het maakt ons vooral blij. En dat is het belangrijkste.’
Taran knikte terwijl hij de laatste hap ijs in zijn mond stak. Het had hem ook blij gemaakt om mama erover te vertellen.