Cristina’s vele wonderen

Door mijn zus, Cristina, heeft mijn familie veel wonderen meegemaakt. Ze werd met een ernstige hartafwijking geboren. Toen de artsen haar onderzochten, zeiden ze tegen mijn ouders dat ze waarschijnlijk niet lang zou leven. Maar mijn ouders hielden hun tere baby vast en stelden hun vertrouwen in de Heer. Het was een wonder dat Cristina in leven bleef.

De jaren verstreken en Cristina werd een sterk, intelligent, speels en mooi meisje. Toen ze twaalf was, moest ze een hartklepoperatie ondergaan. We maakten ons zorgen of ze de operatie wel zou overleven, maar ze nam sterk en moedig afscheid van ons toen ze naar de operatiekamer werd gebracht.

Cristina overleefde de operatie en kwam weer thuis. Ze was altijd opgewekt en ze was haar hemelse Vader dankbaar dat ze leefde en de kans had om te leren en te groeien. Haar vriendinnen hadden niet door dat ze een hartafwijking had, want ze was erg actief.

Toen Cristina zestien jaar was en van een beroerte hersteld was, werd haar gevraagd om les te geven in het seminarie. Ze moedigde veel cursisten aan om Schriftteksten uit het hoofd te leren en het Boek van Mormon te bestuderen. Cristina speelde ook piano en zong graag. Toen haar werd gevraagd om voor een wijkconferentie een zestigkoppig koor te dirigeren, zei ze onmiddellijk ja.

Toen Christina 22 was, sloot ze in de tempel een eeuwig huwelijk. Al gauw na haar huwelijk werd ze geroepen als jongevrouwenpresidente van haar wijk.

Toen Cristina 26 was, ging haar gezondheid snel achteruit. Ze ging voor onderzoek naar São Paulo. Daar kreeg ze te horen dat ze weer een operatie moest ondergaan. Cristina kreeg tijdens de operatie een hartaanval die hersenschade veroorzaakte. Er gingen maanden voorbij zonder dat er verbetering optrad. Als gezin baden en vastten we voor haar herstel, maar ze werd niet beter. We besloten nog een keer te vasten en dit keer vroegen we of wij de wil van onze Vader in de hemel zouden mogen aanvaarden. De volgende dag ging Cristina heen.

Daar hadden we niet op gehoopt, maar we beseften dat dit ook een wonder was. Cristina hoefde niet meer te lijden. Zelfs in ons grote verdriet gaf het evangelie ons vreugde en gemoedsrust. Omdat we aan elkaar verzegeld zijn, weten we dat we later weer bij Cristina kunnen zijn.