Małżeństwo na wieczność

Wyjaśnij, że o ważności małżeństwa nauczano od najwcześniejszych dni Kościoła. Jednakże doktryna o wiecznym małżeństwie nie była powszechnie nauczana przez Proroka Józefa Smitha do czasu pobytu w Nauvoo. Pokaż następujące oświadczenie Starszego Parleya P. Pratta (1807–1857) z Kworum Dwunastu Apostołów, które zawiera opis tego, jak się czuł, gdy po raz pierwszy dowiedział się, że małżeństwo może trwać na wieki. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał je na głos:

Obraz

Starszy Parley P. Pratt

„To od [Józefa Smitha] dowiedziałem się, że moja ukochana żona może pozostać moją nie tylko w trakcie tego życia, ale i przez całą wieczność […]. To od niego nauczyłem się, że możemy kultywować te uczucia, sprawiając, by rozwijały się i wzrastały przez całą wieczność; a wynikiem naszego bezkresnego związku będzie potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie albo ziarnka piasku na plaży […]. Kochałem wcześniej, lecz nie wiedziałem dlaczego. Ale teraz kocham — nieskazitelnym uczuciem — ze wzmożoną siłą, wyniesionym uczuciem” (Autobiography of Parley P. Pratt, Parley P. Pratt jun. [red.] [1938], str. 297–298).

• Jaki wpływ miało nowe zrozumienie kwestii małżeństwa przez Starszego Pratta na jego uczucia wobec żony?

Wyjaśnij, że wiele nauk Pana na temat rodziny znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 132. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:19. Poproś członków klasy, aby śledzili tekst i określili warunki, które muszą zostać spełnione, aby małżeństwo było wieczne.

• Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby małżeństwo było wieczne? (Uczniowie powinni zrozumieć, że: Małżeństwo jest wieczne dla tych osób, które są zaślubione poprzez Świętego Ducha Obietnicy i które trwają w przymierzu).

• Co to znaczy „trwać w przymierzu”? (Zachowywać postanowienia i warunki przymierza małżeństwa. Gdy mężczyzna i kobieta wstępują w wieczny związek małżeński, składają uroczyste obietnice sobie i Bogu. Obiecują małżonkowi niezachwianą miłość i że będą mu służyć z pełną wiernością. Obiecują uroczyście Bogu, że dochowają postanowień i warunków przymierza zawartego w świątyni).

• Co to znaczy, że małżeństwo jest „im przypieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy”? (Możesz powiedzieć, że Święty Duch Obietnicy to jedno z imion Ducha Świętego. Duch Święty ma wiele imion, np. Pocieszyciel lub Objawiciel. Każde z nich odnosi się do jednego z Jego obowiązków lub funkcji).

Aby przybliżyć uczniom znaczenie imienia ‘Święty Duch Obietnicy’, pokaż następującą wypowiedź i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„Duch Święty jest Świętym Duchem Obietnicy (Dzieje Apostolskie 2:33). Potwierdza On, że prawe uczynki, obrzędy i przymierza zawarte przez ludzi będą zaakceptowane przez Boga. Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostały dokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostały dochowane” (Guide to the Scriptures, „Holy Spirit of Promise”, adres internetowy: scriptures.lds.org).

• W jaki sposób stwierdzenie to pomaga wyjaśnić, dlaczego wyniesienie wymaga czegoś więcej niż samego zapieczętowania w świątyni? Co jeszcze musi nastąpić? (Musimy prowadzić prawe życie i pozostać wierni wszystkim zbawczym obrzędom, łącznie z chrztem, sakramentem, obrzędami kapłańskimi i obrzędami w świątyni. Tylko jeśli pozostaniemy wierni, Duch Święty złoży świadectwo Ojcu, że przymierza zostały dotrzymane).

Pomóż uczniom zrozumieć, czym jest małżeństwo na wieczność, porównując je z małżeństwem cywilnym i przeciwstawiając je jemu, za pomocą poniższego schematu. Narysuj na tablicy następujący schemat:

Obraz

schemat małżeństwa

Niech uczniowie pracują w parach. Poproś jednego ucznia z pary o przestudiowanie fragmentu: Nauki i Przymierza 132:15–18, a drugiego o przestudiowanie fragmentu: Nauki i Przymierza 132:19–24. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na słowa i zwroty, które opisują warunki, które mogą oczekiwać pary małżeńskie po ślubie cywilnym, oraz błogosławieństwa, które czekają na pary poślubione na wieczność.

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się z klasą tym, co znaleźli. Następnie zapytaj:

• W jaki sposób będą różniły się po śmierci warunki tych, którzy zawarli małżeństwo cywilne, od tych, którzy zawarli małżeństwo na wieczność? (Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz uzupełniać schemat znajdujący się na tablicy. Możesz również dodać, że warunki opisane w wersetach 20–24 są podobne do błogosławieństw obiecanych w przymierzu Abrahama [zob. I Ks. Mojżeszowa 17:1–7; 22:17]).

Poniższa wypowiedź Starszego Cree‑L Kofforda, Siedemdziesiątego, może służyć za podpowiedź:

Obraz

Starszy Cree-L Kofford

„Upoważnienie do obietnic małżeństwa celestialnego przychodzi od Boga, podobnie jak konsekwencje niewypełnienia tych obietnic. W małżeństwie cywilnym upoważnienie związane z obietnicami pomiędzy narzeczonymi spoczywa na uczciwości tych dwojga ludzi. Nie ma nic ponad to. Nie może być. Takie upoważnienie pochodzi od człowieka, a nie od Boga” („Marriage in the Lord’s Way, Part One”, Ensign, czerwiec 1998, str. 9).

• Jakie są wasze przemyślenia, gdy porównujecie warunki wymienione na tablicy?

• Jakie błogosławieństwa zaobserwowaliście w domach osób, które zawarły małżeństwo w świątyni i starają się żyć zgodnie z zawartymi przymierzami? Co robią te pary, aby dotrzymywać swoich przymierzy? (W trakcie tej dyskusji możesz przeczytać poniższą wypowiedź Starszego L. Whitneya Claytona, Siedemdziesiątego, dotyczącą małżeństwa: „Żaden inny związek nie może przynieść tak wiele radości i dobra oraz skutkować tak znacznym osobistym wzrostem” [„Małżeństwo: patrz i ucz się”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 83]).

Wyjaśnij uczniom, że rozdział: Nauki i Przymierza 132 również zawiera pewne wskazówki Pana dotyczące praktykowania wielożeństwa. Pan przykazał świętym, aby praktykowali prawo wielożeństwa, jako część przywrócenia wszystkich rzeczy (zob. Dzieje Apostolskie 3:21; NiP 132:45). Członkowie Kościoła żyli według tego prawa do roku 1890, gdy Pan objawił Prezydentowi Wilfordowi Woodruffowi, że nie wymaga już tego od członków. Aby przedstawić stanowisko Kościoła w kwestii praktykowania wielożeństwa współcześnie, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujące oświadczenie Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008):

Obraz

Prezydent Gordon B. Hinckley

„Jeżeli dowiadujemy się, że któryś z naszych członków praktykuje wielożeństwo, osoba ta zostaje ekskomunikowana, co stanowi najpoważniejszą karę, jaką może nałożyć Kościół […]. Ponad sto lat temu Bóg jasno objawił prorokowi Wilfordowi Woodruffowi, że praktyka wielożeństwa powinna być zakończona, co oznacza, że od tamtej pory stosowanie jej jest wbrew prawu Boga. Nawet w krajach, w których prawo cywilne lub religijne zezwala na poligamię, Kościół naucza, że małżeństwo musi być monogamiczne i osoby praktykujące wielożeństwo nie są przyjmowane do grona jego członków” („What Are People Asking about Us?” Ensign, listopad 1998, str. 71–72).

Jeśli uczniowie mają pytania dotyczące wielożeństwa, skieruj ich na stronę Gospel Topics [Tematy ewangelii] do hasła „Plural Marriage in The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints”, adres internetowy: lds.org/topics.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 131:1–4. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę, dlaczego ważne jest dla nas, aby zawrzeć małżeństwo w sposób ustalony przez Pana.

• Jakie błogosławieństwa czekają na osoby, które wstąpią w nowe i wieczne przymierze małżeństwa? (Upewnij się, że uczniowie rozumieją następującą zasadę: Gdy wstąpimy w nowe i wieczne przymierze małżeństwa, możemy otrzymać wyniesienie w najwyższym stopniu królestwa celestialnego. Wyjaśnij, że słowo nowe w tym kontekście oznacza, że przymierze to zostało na nowo przywrócone w obecnej dyspensacji. Słowo wieczne oznacza, że przymierze to będzie trwało przez całą wieczność i zostało ustanowione w przedziemskim świecie duchów, jako część planu zbawienia. Było ono częścią ewangelii Jezusa Chrystusa od czasów Adama. W odniesieniu do słowa przyrost Prezydent Józef Smith nauczał, że ci, którzy otrzymają najwyższy stopień w królestwie celestialnym, „nadal będą wzrastać i będą mieć dzieci w chwale celestialnej” [w: History of the Church, 5:391]).

Pokaż następujące wypowiedzi Starszego Russella M. Nelsona i poproś jednego z uczniów o przeczytanie ich na głos:

Obraz

Starszy Russell M. Nelson

„[Zbawienie] oznacza ratunek od śmierci fizycznej i duchowej […]. [Wyniesienie] odnosi się do najwyższego stanu szczęścia i chwały w królestwie celestialnym” („Zbawienie i wyniesienie”, Ensign lub Liahona, maj 2008, str. 8).

„Podczas gdy zbawienie jest kwestią indywidualną, wyniesienie jest kwestią rodzinną. Jedynie ci, którzy zawierają małżeństwo w świątyni, i ci, których małżeństwo jest zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy, będą małżonkami po śmierci i otrzymają najwyższy stopień chwały celestialnej, czyli wyniesienia” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92).

• Dlaczego małżeństwo na wieczność jest tak ważne? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, a Duch Święty tak cię pokieruje, możesz podkreślić destrukcyjny trend w dzisiejszym świecie, w którym ludzie nie decydują się na małżeństwo, ponieważ wyżej cenią takie rzeczy, jak kariera, od wypełniania wyznaczonego dla nich planu Boga. Odrzucając małżeństwo, tracą błogosławieństwa, którymi Bóg mógłby ich obdarzyć teraz i w wieczności).

• Dlaczego większe prawdopodobieństwo osiągnięcia szczęścia daje małżeństwo zawarte w świątyni niż małżeństwo cywilne lub wspólne mieszkanie bez ślubu?

W celu wyjaśnienia, że wszyscy święci ostatecznie otrzymają błogosławieństwa wiecznego małżeństwa, o ile w żaden sposób nie naruszą swoich norm, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Prezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995):

Obraz

Prezydent Howard W. Hunter

„Żadne błogosławieństwa, w tym małżeństwo na wieczność i posiadanie wiecznej rodziny, nie ominą nikogo, kto jest ich godzien. Choć w przypadku niektórych osób otrzymanie tego błogosławieństwa może wymagać więcej czasu — być może nawet wykroczyć poza ramy życia doczesnego — to ich nie ominie” („The Church Is for All People”, Ensign, czerwiec 1989, str. 76).

• Ilu z was zna kogoś, kto pragnie zawrzeć małżeństwo w świątyni, ale nie ma takiej możliwości? W jaki sposób obietnica z wypowiedzi Prezydenta Huntera może pomóc tym osobom?

Zakończ, zachęcając uczniów, aby pisemnie odpowiedzieli na jedno lub oba poniższe pytania:

• Jakie decyzje mogę podjąć, które doprowadzą mnie do zapieczętowanie w świątyni?

• Jakie obszary mojego życia wymagają zmiany lub udoskonalenia, abym był gotowy do zapieczętowania w świątyni?

Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli o tym, co robią, aby przygotować się do zawarcia małżeństwa w świątyni. Złóż swoje świadectwo o tym, że gdy mąż i żona dochowują przymierzy zawartych podczas zapieczętowania w świątyni, będą zjednoczeni na wieczność. Opowiedz o tym, w jaki sposób wiedza ta pobłogosławiła twoje życie.