Μία μεγάλη αλλαγή στην καρδιά

Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 1588, έχοντας χάσει το πηδάλιό του και έχοντας μόνο κουπιά για την πλοήγησή του, το πλοίο La Girona, που ανήκε στη μεγάλη ισπανική αρμάδα, συγκρούσθηκε με τους βράχους του Lacada Point στη Βόρειο Ιρλανδία¹.

Το πλοίο ανετράπη. Ένας από τους ναυαγούς που αγωνιζόταν να επιβιώσει, φορούσε ένα χρυσό δαχτυλίδι που του είχε δοθεί λίγους μήνες νωρίτερα από τη σύζυγό του με την επιγραφή: «Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω»².

«Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω» – μία φράση και ένα δαχτυλίδι με το σχέδιο ενός χεριού να κρατά μία καρδιά, μία έκφραση αγάπης από μία σύζυγο στον σύζυγό της.

Όταν διάβασα αυτήν την ιστορία, μου έκανε βαθιά εντύπωση και σκέφθηκα το αίτημα που έκανε ο Σωτήρας: «Και να προσφέρετε για θυσία προς εμένα καρδιά συντετριμμένη και πνεύμα μεταμελημένο»³.

Σκέφθηκα επίσης την αντίδραση του λαού στα λόγια του βασιλέα Βενιαμίν: «Ναι, πιστεύουμε όλα τα λόγια που μας είπες… το οποίο κατηργάσθη μεγάλη αλλαγή μέσα μας, δηλαδή στην καρδιά μας, ώστε δεν έχουμε πια τάση να κάνουμε τίποτα πονηρό, αλλά να κάνουμε το καλό συνεχώς»⁴.

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω μία εμπειρία που είχα, όταν ήμουν 12 ετών, το αποτέλεσμα της οποίας διαρκεί μέχρι σήμερα.

Η μητέρα μου είπε: «Εδουάρδο, βιάσου. Έχουμε αργήσει για τις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας».

«Μαμά, θα μείνω με τον μπαμπά σήμερα» απήντησα.

«Είσαι βέβαιος; Πρέπει να παρευρεθείς στη συγκέντρωση απαρτίας ιεροσύνης σου» είπε.

Απήντησα: «Ο καημένος ο μπαμπάς! Θα μείνει μόνος του. Θα μείνω μαζί του σήμερα».

Ο μπαμπάς δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Η μητέρα και οι αδελφές μου πήγαν στις συγκεντρώσεις Κυριακής. Έτσι, πήγα να συναντήσω τον μπαμπά στο εργαστήριο του, όπου του άρεσε να είναι τις Κυριακές και όπως είχα πει στη μητέρα μου, πέρασα λίγο καιρό, δηλαδή λίγα λεπτά μαζί του και μετά ρώτησα: «Μπαμπά, όλα είναι εντάξει;»

Συνέχισε το χόμπι του να επιδιορθώνει ραδιόφωνα και ρολόγια και απλώς μου χαμογέλασε.

Μετά του είπα: «Θα πάω να παίξω με τους φίλους μου».

Ο μπαμπάς, χωρίς να κοιτάξει επάνω, μου είπε: «Σήμερα είναι Κυριακή. Δεν έπρεπε να πας στην εκκλησία;»

«Ναι, αλλά σήμερα είπα στη μαμά ότι δεν θα πήγαινα» απήντησα. Ο μπαμπάς συνέχισε να κάνει τη δουλειά του και, για μένα, αυτή ήταν η άδεια να φύγω.

Εκείνο το πρωί υπήρχε ένας σημαντικός αγώνας ποδοσφαίρου και οι φίλοι μου μού είχαν πει ότι δεν μπορούσα να τον χάσω, διότι έπρεπε να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα.

Η δυσκολία μου ήταν ότι έπρεπε να περάσω μπροστά από την εκκλησία για να πάω στο γήπεδο ποδοσφαίρου.

Αποφασισμένος, έτρεξα γρήγορα προς το γήπεδο ποδοσφαίρου και σταμάτησα μπροστά στο μεγάλο εμπόδιο, την εκκλησία. Έτρεξα στο απέναντι πεζοδρόμιο, όπου υπήρχαν κάποια μεγάλα δένδρα και απεφάσισα να τρέξω ανάμεσά τους, ώστε κανείς να μην με δει, αφού ήταν η ώρα που τα μέλη έφθαναν στις συγκεντρώσεις.

Έφθασα εγκαίρως για την έναρξη του παιχνιδιού. Μπόρεσα να παίξω και να πάω σπίτι πριν η μητέρα μου επιστρέψει στο σπίτι.

Όλα είχαν πάει καλά. Η ομάδα μας είχε κερδίσει και ήμουν κατενθουσιασμένος. Όμως αυτή η καλά εκτελεσμένη διαδρομή στο γήπεδο δεν πέρασε απαρατήρητη από τον σύμβουλο απαρτίας διακόνων.

Ο αδελφός Φέλιξ Εσπινόσα με είχε δει να τρέχω γρήγορα από δένδρο σε δένδρο, προσπαθώντας να μην με ανακαλύψουν.

Στην αρχή της εβδομάδας, ο αδελφός Εσπινόσα ήλθε στο σπίτι μου και ζήτησε να μου μιλήσει. Δεν είπε τίποτα για αυτά που είχε δει την Κυριακή, ούτε με ρώτησε γιατί δεν είχα πάει στη συγκέντρωση.

Μόνο μου έδωσε ένα εγχειρίδιο και είπε: «Θα ήθελα να διδάξεις στην τάξη της ιεροσύνης την Κυριακή. Έχω σημειώσει το μάθημα για σένα. Δεν είναι τόσο δύσκολο. Θέλω να το διαβάσεις και θα έλθω σε δύο ημέρες για να σε βοηθήσω στην προετοιμασία του μαθήματος». Με αυτά τα λόγια, μου έδωσε το εγχειρίδιο και έφυγε.

Δεν ήθελα να διδάξω την τάξη, αλλά δεν μπορούσα να του πω όχι. Είχα σχεδιάσει εκείνη την Κυριακή να μείνω με τον πατέρα μου ξανά – που σήμαινε ότι υπήρχε ένα άλλο σημαντικό παιχνίδι ποδοσφαίρου.

Ο αδελφός Εσπινόσα ήταν ένα πρόσωπο που οι νέοι θαύμαζαν⁵. Είχε βρει το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο και είχε αλλάξει τη ζωή του ή, με άλλα λόγια, την καρδιά του.

Όταν έφθασε το Σάββατο το απόγευμα, σκέφθηκα: «Λοιπόν, ίσως αύριο θα ξυπνήσω άρρωστος και δεν θα χρειασθεί να πάω στην εκκλησία». Δεν ήταν ο αγώνας ποδοσφαίρου που με ανησυχούσε πια. Ήταν το μάθημα που έπρεπε να διδάξω, ειδικά ένα μάθημα για την Ημέρα του Κυρίου.

Ήλθε η Κυριακή και ξύπνησα πιο υγιής από ποτέ. Δεν είχα καμία δικαιολογία – καμία διαφυγή.

Ήταν η πρώτη φορά που θα δίδασκα ένα μάθημα, αλλά ο αδελφός Εσπινόσα ήταν εκεί στο πλευρό μου και εκείνη ήταν η ημέρα μίας μεγάλης αλλαγής στην καρδιά για μένα.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισα να τηρώ την Ημέρα του Κυρίου αγία και με τον καιρό, με τα λόγια του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον, η Ημέρα του Κυρίου έχει γίνει απόλαυση⁶.

«Κύριε, Σου τα δίνω όλα. Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω».

Πώς αποκτούμε αυτήν τη μεγάλη αλλαγή στην καρδιά; Γίνεται η αρχή και τελικώς συμβαίνει:

1. Όταν μελετούμε τις γραφές για να αποκτήσουμε τη γνώση που θα ενδυναμώσει την πίστη μας στον Ιησού Χριστό, η οποία θα δημιουργήσει την επιθυμία να αλλάξουμε⁷.

2. Όταν καλλιεργούμε αυτήν την επιθυμία μέσω προσευχής και νηστείας⁸.

3. Όταν ενεργούμε, σύμφωνα με τον λόγο που μελετήσαμε ή λάβαμε, και συνάπτουμε διαθήκη να παραδώσουμε την καρδιά μας σε Εκείνον, όπως ακριβώς με τον λαό του βασιλέα Βενιαμίν⁹.

Πώς γνωρίζουμε ότι η καρδιά μας αλλάζει;¹⁰

1. Όταν θέλουμε να ευχαριστούμε τον Θεό στα πάντα¹¹.

2. Όταν φερόμαστε στους άλλους με αγάπη, σεβασμό και ευαισθησία¹².

3. Όταν βλέπουμε ότι τα γνωρίσματα του Χριστού γίνονται μέρος του χαρακτήρα μας¹³.

4. Όταν αισθανόμαστε την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος πιο σταθερά¹⁴.

5. Όταν τηρούμε μία εντολή που ήταν δύσκολο να υπακούμε σε αυτήν και μετά συνεχίζουμε να την ζούμε¹⁵.

Όταν ακούμε προσεκτικά τη συμβουλή των ηγετών μας και αποφασίζουμε πρόσχαρα να την ακολουθήσουμε, δεν έχουμε βιώσει μία μεγάλη αλλαγή στην καρδιά;

«Κύριε, Σου τα δίνω όλα. Δεν έχω τίποτε άλλο να Σου δώσω».

Πώς διατηρούμε τη μεγάλη αλλαγή στην καρδιά;

1. Όταν μεταλαμβάνουμε εβδομαδιαίως και ανανεώνουμε τη διαθήκη να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού, να Τον θυμόμαστε πάντα και να τηρούμε τις εντολές Του¹⁶.

2. Όταν επιλέγουμε προθύμως να παρευρισκόμεθα στον ναό¹⁷. Η τακτική προσέλευση στον ναό θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε μία νέα και ανανεωμένη καρδιά καθώς συμμετέχουμε στις διατάξεις.

3. Όταν αγαπούμε και υπηρετούμε τους πλησίον μας με δραστηριότητες τέλεσης διακονίας και ιεραποστολικό έργο¹⁸.

Κατόπιν, προς μεγάλη χαρά μας, αυτή η εσωτερική αλλαγή ενισχύεται και εξαπλώνεται έως ότου αφθονεί σε καλά έργα¹⁹.

Αυτή η μεγάλη αλλαγή στην καρδιά μάς φέρνει ένα αίσθημα ελευθερίας, εμπιστοσύνης και ειρήνης²⁰.

Αυτή η αλλαγή στην καρδιά δεν είναι ένα γεγονός. Απαιτεί πίστη, μετάνοια και συνεχές πνευματικό έργο για να συμβεί. Αρχίζει όταν επιθυμούμε να υποτάξουμε το θέλημά μας στον Κύριο και αυτό υλοποιείται, όταν συνάπτουμε και τηρούμε διαθήκες μαζί Του.

Αυτή η ατομική δράση έχει θετική επίδραση τόσο σε εμάς όσο και στους ανθρώπους γύρω μας.

Κατά τα λόγια του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον: «Φαντασθείτε πόσο γρήγορα οι καταστροφικές συγκρούσεις σε όλον τον κόσμο –και εκείνες στην ατομική ζωή μας– θα επιλύονταν, αν όλοι επιλέγαμε να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό και να δίδουμε προσοχή στις διδασκαλίες Του»²¹. Αυτή η πράξη της ακολουθήσεως των διδασκαλιών του Σωτήρος οδηγεί σε μια ισχυρή αλλαγή στην καρδιά.

Αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές, νέοι και παιδιά, καθώς συμμετέχουμε στη συνέλευση αυτό το σαββατοκύριακο, αφήστε τα λόγια των προφητών μας, τα οποία θα έλθουν από τον Κύριο, να εισέλθουν στην καρδιά μας για να βιώσουμε μία μεγάλη αλλαγή.

Για όσους δεν έχουν ακόμη προσχωρήσει στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Κυρίου, σας καλώ να ακούσετε τους ιεραποστόλους με ειλικρινή επιθυμία να μάθετε τι αναμένει ο Θεός από εσάς και να βιώσετε αυτήν την εσωτερική μεταμόρφωση²².

Σήμερα είναι η ημέρα να αποφασίσετε να ακολουθήσετε τον Κύριο Ιησού Χριστό. «Κύριε, Σου δίνω την καρδιά μου. Δεν έχω τίποτε άλλο να Σου δώσω».

Ακριβώς όπως ανεκτήθη το δαχτυλίδι από εκείνο το ναυάγιο, όταν δίνουμε την καρδιά μας στον Θεό, σωζόμαστε από τις μανιασμένες θάλασσες αυτής της ζωής και στη διαδικασία, εξευγενιζόμαστε και εξαγνιζόμαστε μέσω της Εξιλεώσεως του Χριστού και γινόμαστε «τέκνα του Χριστού» έχοντας γεννηθεί πνευματικώς από Εκείνον²³. Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.