Να θεραπευθεί ο κόσμος

Αδελφοί και αδελφές, αυτήν την ένδοξη εποχή του Πάσχα, είμαστε τόσο ευλογημένοι που θα συναντηθούμε και θα λάβουμε συμβουλή και καθοδήγηση από τους υπηρέτες του Θεού.

Ιερή καθοδήγηση και διδασκαλίες από τον Επουράνιο Πατέρα μας μάς βοηθούν να περιηγούμαστε στη ζωή σε αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς. Όπως προφητεύθηκε, «φωτιές και θύελλες», «πόλεμοι, φήμες πολέμων και σεισμοί σε διάφορους τόπους», «και κάθε είδους βδελύγματα»¹, «λοιμός»² «πείνες και μεταδοτικές αρρώστιες»³ καταστρέφουν οικογένειες, κοινότητες, ακόμα και έθνη.

Άλλη μία μάστιγα σαρώνει την υφήλιο: επιθέσεις στη δική σας και στη δική μου θρησκευτική ελευθερία. Αυτό το διογκούμενο συναίσθημα επιζητεί να αφαιρέσει τη θρησκεία και την πίστη στον Θεό από τον δημόσιο χώρο, τα σχολεία, τα πρότυπα της κοινότητας και τον πολιτικό λόγο. Οι πολέμιοι της θρησκευτικής ελευθερίας επιζητούν να επιβάλλουν περιορισμούς σε εκφράσεις ειλικρινών πεποιθήσεων. Επικρίνουν και γελοιοποιούν ακόμα και τις παραδόσεις της πίστης.

Μία τέτοια συμπεριφορά περιθωριοποιεί τους ανθρώπους, υποτιμώντας τις προσωπικές αρχές, την αμεροληψία, τον σεβασμό, την πνευματικότητα και την ήρεμη συνείδηση.

Τι είναι η θρησκευτική ελευθερία;

Είναι ελευθερία λατρείας σε όλες τις μορφές της: ελευθερία του συνέρχεσθαι, ελευθερία λόγου, ελευθερία να ενεργούμε επί προσωπικών πεποιθήσεων και ελευθερία να κάνουν το ίδιο οι άλλοι. Η θρησκευτική ελευθερία επιτρέπει στον καθέναν μας να αποφασίζει για τον εαυτό του τι πιστεύει, πώς ζει και πώς ενεργεί σύμφωνα με την πίστη του και τι αναμένει ο Θεός από εμάς.

Οι προσπάθειες να περιοριστεί μια τέτοια θρησκευτική ελευθερία δεν είναι καινούργιες. Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι της πίστης υπέφεραν υπερβολικά στα χέρια των άλλων. Τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δεν διαφέρουν.

Από το ξεκίνημά μας, πολλοί που επιζητούσαν τον Θεό προσελκύσθηκαν σε αυτήν την Εκκλησία λόγω των διδασκαλιών της τής θείας διδαχής, συμπεριλαμβανομένης της πίστης στον Ιησού Χριστό και την Εξιλέωσή Του, της μετάνοιας, του σχεδίου ευδαιμονίας και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας.

Η αντίθεση, η καταδίωξη και η βία ταλαιπώρησαν τον πρώτο μας προφήτη των τελευταίων ημερών, Τζόζεφ Σμιθ και τους οπαδούς του.

Εν μέσω της αναταραχής το 1842, ο Τζόζεφ δημοσίευσε 13 θεμελιώδεις αρχές της αυξανόμενης Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένης αυτής: «Αξιούμε το προνόμιο να λατρεύουμε τον Παντοδύναμο Θεό σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της δικής μας συνείδησης και επιτρέπουμε σε όλους τους ανθρώπους το ίδιο προνόμιο, ας λατρεύουν όπως, όπου και ό,τι μπορούν»⁴.

Η δήλωσή του είναι περιεκτική, απελευθερωτική και με σεβασμό. Αυτή είναι η ουσία της θρησκευτικής ελευθερίας.

Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ δήλωσε επίσης:

«Έχω το θάρρος να διακηρύξω ενώπιον των Ουρανών ότι είμαι το ίδιο έτοιμος να πεθάνω υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα ενός πρεσβυτεριανού, ενός βαπτιστή ή ενός καλού ανθρώπου οποιουδήποτε άλλου θρησκευτικού δόγματος. Διότι η ίδια αρχή, η οποία θα καταπατηθεί ως προς τα δικαιώματα των Αγίων… θα μπορούσε να καταπατηθεί και για τα δικαιώματα των ρωμαιοκαθολικών ή όποιου άλλου δόγματος, που πιθανόν να είναι μη δημοφιλείς και αρκετά αδύναμοι ώστε να υπερασπισθούν τον εαυτό τους.

»Είναι η αγάπη για την ελευθερία [αυτό] που εμπνέει την ψυχή μου – πολιτική και θρησκευτική ελευθερία για όλο το ανθρώπινο γένος»⁵.

Ωστόσο, τα πρώτα μέλη της Εκκλησίας δέχθηκαν επίθεση και εξεδιώχθησαν χιλιάδες χιλιόμετρα, από τη Νέα Υόρκη στο Οχάιο στο Μιζούρι, όπου ο κυβερνήτης εξέδωσε μία διαταγή ότι τα μέλη της Εκκλησίας «πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εχθροί και πρέπει να εξολοθρευθούν ή να εκδιωχθούν από την πολιτεία»⁶. Κατέφυγαν στο Ιλλινόι, αλλά το βασανιστήριο συνεχίστηκε. Ένας όχλος δολοφόνησε τον Προφήτη Τζόζεφ, νομίζοντας ότι σκοτώνοντάς τον θα κατέστρεφε την Εκκλησία και θα διασκόρπιζε τους πιστούς. Όμως οι πιστοί παρέμεναν ακλόνητοι. Ο διάδοχος του Τζόζεφ, Μπρίγκαμ Γιανγκ, οδήγησε χιλιάδες σε βεβιασμένη έξοδο 2.100 χιλιόμετρα προς δυσμάς, σε αυτό που τώρα είναι η πολιτεία της Γιούτας⁷. Οι δικοί μου πρόγονοι ήταν ανάμεσα σε εκείνους τους πρώτους πρωτοπόρους αποίκους.

Από εκείνες τις ημέρες των έντονων διωγμών, η Εκκλησία του Κυρίου έχει αυξηθεί σταθερά σε σχεδόν 17 εκατομμύρια μέλη, με πολλά περισσότερα από τα μισά να ζουν εκτός Ηνωμένων Πολιτειών⁸.

Τον Απρίλιο του 2020 η Εκκλησία μας εόρτασε την 200ή επέτειο από την Αποκατάσταση του Ευαγγελίου με μία επίσημη διακήρυξη προς τον κόσμο, η οποία προετοιμάσθηκε από την Πρώτη Προεδρία μας και την Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων. Αρχίζει ως εξής: «Διακηρύσσουμε επισήμως ότι ο Θεός αγαπά τα τέκνα Του σε κάθε έθνος του κόσμου»⁹.

Ο αγαπημένος μας προφήτης, Ράσσελ Νέλσον, έχει εκφράσει περαιτέρω:

«Πιστεύουμε στην ελευθερία, στην καλοσύνη και την αμεροληψία για όλα τα τέκνα του Θεού.

»Είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές, καθένας παιδί ενός στοργικού Πατέρα στους Ουρανούς. Ο Υιός Του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, προσκαλεί όλους να έλθουν προς Εκείνον, “μαύροι και λευκοί, δέσμιοι και ελεύθεροι, άρρενες και θήλεις” (Νεφί Β΄ 26:33)»¹⁰.

Συλλογιστείτε μαζί μου τέσσερεις τρόπους με τους οποίους η κοινωνία και τα άτομα ωφελούνται από τη θρησκευτική ελευθερία.

Πρώτον. Η θρησκευτική ελευθερία τιμά την πρώτη και δεύτερη μεγάλη εντολή, θέτοντας τον Θεό στο επίκεντρο της ζωής μας. Διαβάζουμε στο Κατά Ματθαίον:

«Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ’ όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου»¹¹.

«Δεύτερη, όμως, όμοια μ’ αυτή είναι: Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου»¹².

Είτε σε μία εκκλησία, συναγωγή, τέμενος είτε μια καλύβα με τσίγκινη στέγη, οι μαθητές του Χριστού και όλοι οι πιστοί με όμοιες απόψεις, μπορούν να εκφράσουν αφοσίωση στον Θεό με τη λατρεία Εκείνου και την προθυμία να υπηρετήσουν τα τέκνα Του.

Ο Ιησούς Χριστός είναι το τέλειο παράδειγμα τέτοιας αγάπης και υπηρέτησης. Κατά τη διάρκεια της διακονίας Του, φρόντισε τους φτωχούς¹³, θεράπευσε τους ασθενείς¹⁴ και τους τυφλούς¹⁵. Έδωσε τροφή στους πεινασμένους¹⁶, άνοιξε την αγκάλη Του στα μικρά παιδιά¹⁷ και συγχώρησε εκείνους που Τον αδίκησαν, ακόμα και Τον σταύρωσαν¹⁸.

Οι γραφές περιγράφουν ότι ο Ιησούς «πέρασε ευεργετώντας»¹⁹. Το ίδιο πρέπει κι εμείς.

Δεύτερον. Η θρησκευτική ελευθερία προάγει εκφράσεις πεποιθήσεων, ελπίδας και ειρήνης.

Ως εκκλησία, ενωνόμαστε με άλλες θρησκείες που προστατεύουν τους ανθρώπους όλων των δογμάτων και πεποιθήσεων και το δικαίωμά τους να μιλούν για τα πιστεύω τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τα πιστεύω τους, ούτε εκείνοι τα δικά μας, αλλά έχουμε περισσότερα κοινά από όσα έχουμε με εκείνους που επιθυμούν να μας κάνουν να σωπάσουμε.

Προσφάτως αντιπροσώπευσα την Εκκλησία στο ετήσιο Διαθρησκευτικό Φόρουμ της G20 στην Ιταλία. Ενθαρρύνθηκα, ενθουσιάσθηκα μάλιστα, όταν συναντήθηκα με κυβερνητικούς και θρησκευτικούς ηγέτες από όλον τον κόσμο. Συνειδητοποίησα ότι οι πληγές και οι διαφορές μπορούν να λυθούν, ακόμη και να θεραπευθούν, όταν τιμούμε τον Θεό, τον Πατέρα όλων μας, και τον Ιησού Χριστό, τον Υιό Του. Ο Μέγας Θεραπευτής όλων είναι ο Κύριος και Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός.

Είχα μία ενδιαφέρουσα στιγμή καθώς έκλεινα την ομιλία μου. Οι προηγούμενοι επτά ομιλητές δεν είχαν κλείσει την ομιλία τους με κανένα τρόπο χαρακτηριστικό της θρησκευτικής τους πρακτικής ή στο όνομα του Θεού. Καθώς μιλούσα, σκέφτηκα: «Λέω απλώς ευχαριστώ και κάθομαι ή κλείνω “στο όνομα του Ιησού Χριστού”»; Θυμήθηκα ποιος ήμουν και ήξερα ότι ο Κύριος θα ήθελε να πω το όνομά Του για να ολοκληρώσω το μήνυμά μου. Έτσι και έκανα. Γυρίζοντας πίσω με τη σκέψη μου, είδα ότι ήταν η ευκαιρία μου να εκφράσω την πίστη μου. Και είχα τη θρησκευτική ελευθερία να καταθέσω τη μαρτυρία μου για το άγιο όνομά Του.

Τρίτον. Η θρησκεία εμπνέει τους ανθρώπους να βοηθούν άλλους.

Όταν δίνεται στη θρησκεία ο χώρος και η ελευθερία να ανθίζει, οι πιστοί εκτελούν απλές και μερικές φορές ηρωικές πράξεις υπηρέτησης. Η αρχαία ιουδαϊκή φράση «tikkun olam», που σημαίνει «να επιδιορθωθεί ή να θεραπευθεί ο κόσμος», αντικατοπτρίζεται σήμερα στις προσπάθειες τόσων πολλών. Έχουμε συνεργασθεί με τις Καθολικές Φιλανθρωπικές Οργανώσεις, γνωστές ως Caritas Internationalis, το Islamic Relief, και όποιες άλλες ιουδαϊκές, ινδουιστικές, βουδιστικές, σιχ και χριστιανικές οργανώσεις, όπως ο Στρατός Σωτηρίας και το Εθνικό Χριστιανικό Θεμέλιο. Μαζί υπηρετούμε εκατομμύρια σε ανάγκη, πιο πρόσφατα βοηθώντας πρόσφυγες πολέμου με σκηνές, υπνόσακους και προμήθειες τροφίμων²⁰ και παρέχοντας εμβολιασμούς, συμπεριλαμβανομένων κατά της πολυομυελίτιδος²¹ και της COVID²². Ο κατάλογος αυτών που γίνονται είναι μακρύς αλλά το ίδιο και οι ανάγκες.

Αναμφίβολα, οι άνθρωποι της πίστης, εργαζόμενοι μαζί, μπορούν να κάνουν σημαντικές παρεμβάσεις. Ταυτόχρονα, η υπηρέτηση ένας προς έναν συχνά δεν περιγράφεται, αλλά αλλάζει ήρεμα τη ζωή.

Σκέπτομαι το παράδειγμα στο Κατά Λουκάν, όταν ο Ιησούς Χριστός προσέγγισε τη χήρα της Ναΐν. Ο Ιησούς, συνοδευόμενος από μία ομάδα οπαδών, ήρθε κατά την νεκρική πομπή του μονογενούς υιού της χήρας. Χωρίς εκείνον, αντιμετώπιζε συναισθηματική, πνευματική, ακόμη και οικονομική καταστροφή. Ο Ιησούς, βλέποντας το πρόσωπό της με δάκρυα, είπε: «Μη κλαις»²³. Μετά άγγιξε το νεκροκρέβατο που μετέφερε το σώμα και η πομπή σταμάτησε.

«Nεανίσκε» πρόσταξε «σε σένα λέω, σήκω επάνω.

»Και ο νεκρός ανακάθισε· και άρχισε να μιλάει· και [ο Ιησούς] τον έδωσε στη μητέρα του»²⁴.

Το να εγείρονται οι νεκροί είναι ένα θαύμα, αλλά κάθε πράξη καλοσύνης και ενδιαφέροντος για κάποιον που αγωνίζεται είναι ο τρόπος της διαθήκης που ο καθένας μας μπορεί επίσης να «[περνά] ευεργετώντας και θεραπεύοντας», γνωρίζοντας ότι «ο Θεός [είναι] μαζί [μας]»²⁵.

Και τέταρτον. Η ελευθερία της θρησκείας λειτουργεί ως ενοποιητική και συσπειρωτική δύναμη για τη διαμόρφωση αξιών και ηθικής.

Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε για πολλούς που απομακρύνονται από τον Ιησού Χριστό, μουρμουρίζοντας για τη διδαχή Του: «Σκληρός είναι αυτός ο λόγος· ποιος μπορεί να τον ακούει;»²⁶.

Αυτή η κραυγή ακούγεται ακόμη και σήμερα από εκείνους που επιζητούν να αποβάλλουν τη θρησκεία από τον λόγο και την επιρροή. Εάν η θρησκεία δεν είναι εκεί για να βοηθήσει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και στη μεσολάβηση στις δύσκολες στιγμές, ποιος θα είναι; Ποιος θα διδάξει εντιμότητα, ευγνωμοσύνη, συγχώρηση και υπομονή; Ποιος θα επιδείξει αγνή αγάπη, συμπόνια και καλοσύνη για τους λησμονημένους και καταπιεσμένους; Ποιος θα ασπασθεί εκείνους που είναι διαφορετικοί και που ωστόσο αξίζουν, όπως όλα τα τέκνα του Θεού; Ποιος θα ανοίξει την αγκάλη του σε όσους έχουν ανάγκη και δεν θα επιζητήσει ανταμοιβή; Ποιος θα εκφράσει ευλάβεια για την ειρήνη και την υπακοή στους νόμους που είναι σπουδαιότεροι από τις τάσεις της εποχής; Ποιος θα απαντήσει στην έκκληση του Σωτήρος: «Πήγαινε, και κάνε και εσύ παρόμοια»;²⁷

Θα το κάνουμε! Ναι, αδελφοί και αδελφές, θα το κάνουμε.

Σας προσκαλώ να προασπίζετε τον σκοπό της θρησκευτικής ελευθερίας. Είναι μία έκφραση της δοθείσης από τον Θεό αρχής της ελεύθερης βούλησης.

Η θρησκευτική ελευθερία λειτουργεί σαν εξισορροπητική δύναμη σε ανταγωνιστικές φιλοσοφίες. Το καλό της θρησκείας, η δυνατότητά του και οι καθημερινές πράξεις αγάπης τις οποίες εμπνέει η θρησκεία, πολλαπλασιάζονται μόνον όταν προστατεύουμε την ελευθερία να εκφράζουμε βασικά πιστεύω και να ενεργούμε επ’ αυτών.

Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ράσσελ Νέλσον είναι ο ζων προφήτης του Θεού. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός οδηγεί και καθοδηγεί αυτήν την Εκκλησία. Εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες μας, σταυρώθηκε επάνω στον σταυρό και ανέστη την τρίτη ημέρα²⁸. Χάριν Εκείνου, μπορούμε να ζήσουμε ξανά για όλη την αιωνιότητα. Και εκείνοι που το επιθυμούν, μπορούν να είναι μαζί με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς. Αυτήν την αλήθεια διακηρύττω σε όλον τον κόσμο. Είμαι ευγνώμων για την ελευθερία να το πράξω αυτό. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.