Διδάσκοντας την αυτοδυναμία σε παιδιά και νέους

Θα μιλήσω για την αυτοδυναμία και πώς μπορεί να διδαχθεί σε παιδιά και νέους. Η αυτοδυναμία μπορεί να εκληφθεί ως θέμα για τους ενηλίκους. Έχω καταλάβει ότι οι ενήλικοι μπορούν να είναι καλύτερα στο μονοπάτι προς την αυτοδυναμία, όταν έχουν διδαχθεί το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και έχουν ασκήσει τη διδαχή και τις αρχές του από την παιδική ηλικία και ως νέοι στο σπίτι.

Η καλύτερη επεξήγηση είναι ένα σπουδαίο παράδειγμα της πραγματικής ζωής. Ο Γουίλφριντ Βάνυ, τα επτά αδέλφια του και η μητέρα του προσχώρησαν στην Εκκλησία στο Αμπιτζάν της Ακτής του Ελεφαντοστού, όταν εκείνος ήταν έξι ετών. Βαπτίσθηκε, όταν ήταν οκτώ ετών. Ο πατέρας του, ο κύριος οικονομικός πάροχος της οικογένειας, πέθανε, όταν ο Γουίλφριντ ήταν ένδεκα.

Αν και λυπόταν για την οικογενειακή κατάσταση, ο Γουίλφριντ αποφάσισε να συνεχίσει το σχολείο με την παρότρυνση της μητέρας του και με την υποστήριξη της Εκκλησίας. Απεφοίτησε από το λύκειο και υπηρέτησε μία πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή στην Ιεραποστολή του Κέιπ Κόουστ της Γκάνας, όπου έμαθε Αγγλικά. Μετά την ιεραποστολή του, πήγε στο πανεπιστήμιο και έλαβε δίπλωμα λογιστικής και οικονομικών. Μολονότι ήταν δύσκολο να βρει εργασία σε αυτόν τον τομέα, βρήκε εργασία στον ξενοδοχειακό και τουριστικό κλάδο.

Ξεκίνησε ως σερβιτόρος σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων, αλλά το πάθος του να βελτιωθεί τον ώθησε να μάθει περισσότερα έως ότου έγινε εκεί δίγλωσσος υπάλληλος επί της υποδοχής. Όταν άνοιξε ένα καινούργιο ξενοδοχείο, προσελήφθη ως νυκτερινός ελεγκτής. Αργότερα, εγγράφηκε στο BYU-Pathway Worldwide και επί του παρόντος μελετά μία σειρά μαθημάτων για να αποκτήσει πιστοποιητικό στη διοίκηση ξενοδοχειακού και τουριστικού κλάδου. Επιθυμία του είναι μία ημέρα να γίνει διευθυντής ενός ξενοδοχείου πολυτελείας. Ο Γουίλφριντ μπορεί να παρέχει τα προς το ζην για την αιώνια σύντροφό του και τα δύο παιδιά του, καθώς και να βοηθήσει τη μητέρα του και τα αδέλφια του. Επί του παρόντος υπηρετεί στην Εκκλησία ως μέλος του ανώτερου συμβουλίου πασσάλου.

Αυτοδυναμία ορίζεται ως «η ικανότητα, η δέσμευση και η προσπάθεια να παρέχουμε τα απαραίτητα της ζωής για την πνευματική και εγκόσμια ευημερία του εαυτού μας και της οικογένειάς μας»¹. Η προσπάθεια να είμαστε αυτοδύναμοι είναι μέρος του έργου μας κατά μήκος του μονοπατιού της διαθήκης που μας οδηγεί πίσω στον Επουράνιο Πατέρα και στον Υιό Του, Ιησού Χριστό. Θα ενισχύσει την πίστη μας στον Ιησού Χριστό και θα μας συνδέσει περιχαρώς μαζί Του μέσω των διαθηκών και των διατάξεων σωτηρίας και υπερυψώσεως. Η αυτοδυναμία είναι μία διδαχή του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, όχι ένα πρόγραμμα. Είναι μία διαδικασία που διαρκεί μια ζωή, όχι ένα γεγονός.

Γινόμαστε αυτοδύναμοι σε όλη τη ζωή μας, αναπτύσσοντας πνευματική δύναμη, βελτιώνοντας τη σωματική και συναισθηματική υγεία μας, επιδιώκοντας τη μόρφωση και την απασχόλησή μας και προετοιμαζόμενοι υλικώς². Τελειώνει ποτέ αυτό το έργο κατά τη διάρκεια της ζωής μας; Όχι, είναι μία διά βίου διαδικασία μάθησης, ανάπτυξης και εργασίας. Ποτέ δεν τελειώνει. Είναι μία συνεχής, καθημερινή διαδικασία.

Πώς μπορούμε να διδάξουμε τη διδαχή και τις αρχές της αυτοδυναμίας στα παιδιά και τους νέους μας; Ένας σημαντικός τρόπος είναι η καθημερινή εφαρμογή των αρχών του προγράμματος Παιδιά και Νέοι. Οι γονείς και τα παιδιά μαθαίνουν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, συμμετέχουν σε υπηρέτηση και δραστηριότητες και εργάζονται μαζί σε τέσσερεις τομείς προσωπικής ανάπτυξης που είναι μοναδικοί για κάθε παιδί. Δεν είναι πλέον το ίδιο προβλεπόμενο πρόγραμμα για όλους.

Ο Οδηγός Παιδιών λέει: «Όταν ο Ιησούς ήταν στην ηλικία σας, μάθαινε και μεγάλωνε. Κι εσείς επίσης μαθαίνετε και μεγαλώνετε. Οι γραφές λένε: “Kαι ο Ιησούς προόδευε σε σοφία, και ηλικία, και χάρη μπροστά στον Θεό και τους ανθρώπους” (Κατά Λουκάν 2:52)»³. Αυτή η γραφή αναφέρεται στην ανάπτυξη και στη μάθηση της πνευματικής πτυχής, με την εύνοια του Θεού. Της κοινωνικής πτυχής, με την εύνοια του ανθρώπου. Της φυσικής πτυχής, της ηλικίας και της διανοητικής πτυχής, της σοφίας. Αυτοί οι τομείς ανάπτυξης ισχύουν για όλους μας ανεξαρτήτως της ηλικίας μας. Πότε τους διδάσκουμε; Στο Δευτερονόμιον 6:6-7 διαβάζουμε:

«Kαι αυτά τα λόγια, που εγώ σήμερα σε προστάζω, θα είναι στην καρδιά σου·

»και θα τα διδάσκεις με επιμέλεια στα παιδιά σου, και θα μιλάς γι’ αυτά όταν κάθεσαι στο σπίτι σου, όταν περπατάς στον δρόμο, και όταν πλαγιάζεις, και όταν σηκώνεσαι».

Διδάσκουμε αυτά τα πράγματα στα παιδιά με το καλό παράδειγμά μας, εργαζόμενοι και υπηρετώντας μαζί τους, μελετώντας τις γραφές και ακολουθώντας τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού όπως διδάχθηκαν από προφήτες.

Ανέφερα ότι στο πρόγραμμα Παιδιά και Νέοι, τα παιδιά επιλέγουν διαφορετικούς στόχους σε καθέναν από τους τέσσερεις τομείς ανάπτυξης. Είναι σημαντικό να δημιουργούν τους δικούς τους στόχους σε κάθε τομέα. Οι γονείς και οι ηγέτες μπορούν να διδάσκουν, να συμβουλεύουν και να υποστηρίζουν.

Για παράδειγμα, η εγγονή μας η Μιράντα έχει μεγάλο κίνητρο να αναπτυχθεί πνευματικώς συμμετέχοντας σε καθημερινά μαθήματα σεμιναρίου νωρίς το πρωί. Άρχισε να ενδιαφέρεται ακούγοντας θετικά σχόλια από άλλους μαθητές σεμιναρίου στον τομέα της. Η μητέρα της δεν χρειάζεται να την ξυπνήσει για το μάθημα. Από μόνη της, σηκώνεται και συνδέεται μέσω τηλεδιάσκεψης την καθορισμένη ώρα στις 6:20 το πρωί, επειδή έχει αναπτύξει καλές συνήθειες που τη βοηθούν να το κάνει. Οι ίδιοι μου οι γονείς μου είπαν προσφάτως ότι η Μιράντα τώρα μιλά περισσότερο όταν τους επισκέπτεται, καθώς έχει αυξηθεί η αυτοπεποίθησή της. Αυτά είναι μαθήματα για τη ζωή και την ανάπτυξη με αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Γονείς, παππούδες, ηγέτες και φίλοι βοηθούν στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη των παιδιών. Πλήρως συμμετέχοντες αδελφοί και αδελφές που τελούν διακονία, μαζί με τους ηγέτες ιεροσύνης και οργάνωσης του τομέως παρέχουν υποστήριξη. Στο «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο» λέει: «Βάσει του θεϊκού σχεδίου, οι πατέρες οφείλουν να ηγούνται των οικογενειών με αγάπη και αρετή, έχουν δε την ευθύνη να παράσχουν τα αναγκαία για τη ζωή και την προστασία των οικογενειών τους. Οι μητέρες έχουν την πρωταρχική ευθύνη της ανατροφής των παιδιών. Στις ιερές αυτές υποχρεώσεις, οι δύο σύζυγοι είναι υποχρεωμένοι να βοηθούν εξίσου ο ένας τον άλλο, ως γονείς… Ο ευρύτερος οικογενειακός κύκλος έχει την υποχρέωση της προσφοράς βοηθείας όταν οι περιστάσεις απαιτούν κάτι τέτοιο»⁴. Αυτή η τελευταία γραμμή αναφέρεται στους παππούδες, μεταξύ άλλων.

Καθώς υπηρετούμε στη Δυτική Αφρική, η σύζυγός μου, Νουρία, έχει κάνει αξιοσημείωτη δουλειά στην τέλεση διακονίας και παραμένει συνδεδεμένη με την οικογένεια και τα εγγόνια μας πέρα από τον ωκεανό. Το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας την τεχνολογία. Διαβάζει βιβλία στα μικρότερα εγγόνια. Διδάσκει τις μεγαλύτερες εγγονές θέματα όπως η ιστορία της οικογένειάς μας, η επιστήμη, η ιστορία του Πουέρτο Ρίκο, τα Άρθρα της Πίστης και το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Οι αποστάσεις σήμερα δεν περιορίζουν τη σύνδεση, να ανήκουμε κάπου και την τέλεση διακονίας και τη διδασκαλία της ανερχόμενης γενεάς της οικογένειάς μας. Επίσης συμμετέχω με τη Νουρία, όταν μπορώ, ώστε να διδάξω τα πολύτιμα εγγόνια μας, να τα αγαπώ και να τα κακομαθαίνω και να τα κάνω να γελούν.

Θα πρέπει να παρατηρήσετε τις εμπνευσμένες ομοιότητες μεταξύ του προγράμματος Παιδιά και Νέοι και της οικοδόμησης αυτοδυναμίας. Οι τέσσερεις τομείς αναπτύξεως σε καθέναν είναι πολύ παρόμοιοι. Η πνευματική δύναμη στην αυτοδυναμία συσχετίζεται με τον πνευματικό στο Παιδιά και Νέοι. Η σωματική και η συναισθηματική υγεία στην αυτοδυναμία συνδέεται με τον σωματικό και τον κοινωνικό στο Παιδιά και Νέοι. Η εκπαίδευση, η απασχόληση και η υλική προετοιμασία στην αυτοδυναμία είναι παρόμοια με τον διανοητικό του προγράμματος Παιδιά και Νέοι.

Κλείνοντας, ας ακολουθήσουμε τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, και το Ευαγγέλιό Του με το να γίνουμε αυτοδύναμοι σε όλη τη ζωή μας και να το διδάσκουμε αυτό στα παιδιά και τους νέους μας. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό καλύτερα με το

1. να είμαστε καλό παράδειγμα υπηρέτησης άλλων

2. να ζούμε και να διδάσκουμε τη διδαχή και τις αρχές της αυτοδυναμίας και

3. να υπακούμε στην εντολή να οικοδομήσουμε αυτοδυναμία ως μέρος του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού

Στο Διδαχή και Διαθήκες 104:15-16 λέει:

«Σκοπός μου είναι να φροντίζω τους αγίους μου, γιατί τα πάντα είναι δικά μου.

»Αλλά πρέπει να γίνει με τον δικό μου τρόπο. Και ιδού, αυτός είναι ο τρόπος που εγώ, ο Κύριος, έχω προστάξει να γίνει για τους αγίους μου, ότι οι φτωχοί θα υπερυψωθούν, εκεί που οι πλούσιοι θα ταπεινωθούν».

Αυτή είναι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Το Ευαγγέλιό Του ευλογεί οικογένειες εδώ επάνω στη Γη και σε όλη την αιωνιότητα. Μας καθοδηγεί στη ζωή μας καθώς προσπαθούμε να γίνουμε παντοτινές οικογένειες. Γνωρίζω ότι είναι αληθινό. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.