Αναπτέρωσε την καρδιά σου και γέμισε χαρά

Μιλώντας στον Τόμας Μαρς, προσφάτως νεοφώτιστο, ο Κύριος είπε ενθαρρυντικά: «Αναπτέρωσε την καρδιά σου και γέμισε χαρά, διότι η ώρα της αποστολής σου έφτασε» (Διδαχή και Διαθήκες 31:3).

Πιστεύω ότι αυτή η πρόσκληση μπορεί να χρησιμεύσει ως παρότρυνση για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Εξάλλου, ο καθένας μας έχει λάβει από τον Επουράνιο Πατέρα μας την αποστολή της συνάθροισης του Ισραήλ και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος.

«Αυτή η συνάθροιση» έχει πει ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον «είναι το πιο σημαντικό πράγμα που συμβαίνει επάνω στη Γη σήμερα. Τίποτε άλλο δεν συγκρίνεται σε μέγεθος, τίποτε άλλο δεν συγκρίνεται σε σπουδαιότητα, τίποτε άλλο δεν συγκρίνεται σε μεγαλείο»¹.

Ασφαλώς, υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι σκοποί στον κόσμο. Είναι αδύνατον να τους κατονομάσουμε όλους. Όμως δεν θα θέλατε να συμμετάσχετε σε έναν μεγάλο σκοπό, εντός των δυνατοτήτων σας, όπου η συνεισφορά σας είναι ιδιαιτέρως σημαντική; Η συνάθροιση έχει αιώνια σημασία για όλους. Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτόν τον σκοπό, ασχέτως των περιστάσεών τους και του τόπου κατοικίας τους. Δεν υπάρχει άλλος σκοπός στον κόσμο που να συμπεριλαμβάνει όλους.

Απευθυνόμενος ειδικά προς τους νέους, ο Πρόεδρος Νέλσον είπε ότι «ο Επουράνιος Πατέρας μας έχει διατηρήσει πολλά από τα πιο ευγενή πνεύματά Του –ίσως… την καλύτερη ομάδα Του– για αυτήν την τελική φάση. Αυτά τα ευγενή πνεύματα –αυτοί οι καλύτεροι παίκτες, αυτοί οι ήρωες– είσθε εσείς!»²

Μάλιστα, έχετε προετοιμασθεί πριν από αυτήν τη ζωή και έχετε γεννηθεί τώρα για να συμμετάσχετε στο μεγάλο έργο της συνάθροισης του Ισραήλ και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος σε τούτες τις τελευταίες ημέρες (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 138:53-56).

Γιατί αυτός ο σκοπός είναι τόσο σημαντικός; Διότι «η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια τού Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 18:10). Και επειδή «όποιος πιστέψει [στον Ιησού Χριστό], και βαπτισθεί, αυτός θα σωθεί. Και… θα κληρονομήσ[ει] τη βασιλεία του Θεού» (Νεφί Γ΄ 11:33). Επιπροσθέτως, «όλα όσα έχει ο Πατέρας θα δοθούν» σε εκείνους που λαμβάνουν τις διατάξεις Του και τηρούν τις διαθήκες Του (Διδαχή και Διαθήκες 84:38). Επιπλέον, «οι εργάτες είναι λίγοι» (Κατά Λουκάν 10:2).

Μόνον στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών βρίσκουμε τη δύναμη, την εξουσία και τον τρόπο να προσφέρουμε μια τέτοια ευλογία σε άλλους, είτε ζώντες είτε νεκρούς.

Όπως είπε ο Πρόεδρος Νέλσον: «Οποιαδήποτε στιγμή κάνετε οτιδήποτε το οποίο βοηθά οποιονδήποτε –και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος– να κάνει ένα βήμα προς τη σύναψη διαθηκών με τον Θεό και να λάβει τις βασικές διατάξεις βαπτίσματος και ναού, βοηθάτε τη συνάθροιση του Ισραήλ. Είναι τόσο απλό»³.

Ενώ υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε στη συνάθροιση, θα ήθελα να μιλήσω για έναν συγκεκριμένα: για την υπηρέτηση ως ιεραπόστολος πλήρους απασχόλησης. Για πολλούς, αυτό σημαίνει ότι θα γίνετε ιεραπόστολοι διδασκαλίας. Για πολλούς άλλους, αυτό σημαίνει ότι θα γίνετε ιεραπόστολοι υπηρέτησης. Όμως ο κόσμος προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των νέων από αυτήν την ιερότατη ευθύνη, χρησιμοποιώντας τον φόβο και τις ανασφάλειες.

Άλλοι περισπασμοί ίσως είναι το να βιώσουν μια πανδημία, να αφήσουν μια καλή δουλειά, να αναβάλουν τη μόρφωσή τους ή να νιώθουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάποιον. Ο καθένας θα έχει τις δικές του δυσκολίες. Τέτοιοι περισπασμοί μπορεί να προκύψουν ακριβώς τη στιγμή που κάποιος είναι έτοιμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Κύριο, και επιλογές που είναι προφανείς αργότερα δεν είναι πάντα τόσο προφανείς εκείνη τη στιγμή.

Γνωρίζω εκ πείρας τον συγκεχυμένο νου ενός τέτοιου νέου. Όταν προετοιμαζόμουν να πάω στην ιεραποστολή μου, κάποιες αναπάντεχες δυνάμεις προσπάθησαν να με αποθαρρύνουν. Ο ένας ήταν ο οδοντίατρος μου. Όταν συνειδητοποίησε ότι το ραντεβού μου ήταν για να πάω ιεραπόστολος, προσπάθησε να με αποθαρρύνει από το να υπηρετήσω. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι ο οδοντίατρος μου ήταν εναντίον της Εκκλησίας.

Η αναβολή της εκπαίδευσής μου ήταν επίσης περίπλοκη. Όταν ζήτησα άδεια δύο ετών από το πρόγραμμα του πανεπιστημίου μου, πληροφορήθηκα ότι αυτό δεν ήταν δυνατόν. Θα έχανα τη θέση μου στο πανεπιστήμιο, αν δεν επέστρεφα μετά από έναν χρόνο. Στη Βραζιλία αυτό ήταν σοβαρό, δεδομένου ότι το μοναδικό κριτήριο για την εισαγωγή σε ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών ήταν οι πολύ δύσκολες και ανταγωνιστικές εξετάσεις.

Επειδή συνέχισα να επιμένω, με πληροφόρησαν διστακτικά ότι μετά το πρώτο έτος απουσίας, θα μπορούσα να κάνω αίτηση για εξαίρεση λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών. Η αίτησή μου θα μπορούσε είτε να εγκριθεί είτε όχι. Ήμουν τρομοκρατημένος με την ιδέα να ξαναπάρω μέρος στις δύσκολες εισαγωγικές εξετάσεις μετά από δύο χρόνια.

Επίσης, ενδιαφερόμουν ειδικά για μία νέα γυναίκα. Πολλοί από τους φίλους μου είχαν το ίδιο ενδιαφέρον. Σκέφθηκα: «Αν πάω ιεραποστολή, το διακινδυνεύω».

Όμως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν η μεγάλη μου έμπνευση για να μην φοβάμαι το μέλλον, εφόσον προσπαθούσα να Τον υπηρετήσω με όλη μου την καρδιά.

Εκείνος, επίσης, είχε να εκπληρώσει μία αποστολή. Με τα δικά Του λόγια, εξήγησε: «Επειδή, κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε» (Κατά Ιωάννην 6:38). Και ήταν εύκολη η αποστολή Του; Ασφαλώς όχι. Η οδύνη Του, που ήταν σημαντικό μέρος της αποστολής Του, έκανε Εκείνον «τον Θεό, τον ανώτερο των πάντων, να τρέμ[ει] από τον πόνο και να αιμορραγ[εί] από όλους τους πόρους και να υποφέρ[ει] τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα – και μακάρι να μην έπιν[ε] το πικρό ποτήρι και να το απέφευγ[ε].

»Παρ’ όλα αυτά, ας είναι δοξασμένος ο Πατέρας· και το ήπι[ε] και τελείωσ[ε] τις προετοιμασίες [Τ]ου προς τα τέκνα των ανθρώπων» (Δ&Δ 19:18-19).

Η υπηρέτηση σε ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης ίσως να μας φαίνεται δύσκολη. Ίσως απαιτεί να εγκαταλείψουμε σημαντικά πράγματα για λίγο καιρό. Ο Κύριος ασφαλώς το γνωρίζει αυτό και θα είναι πάντοτε στο πλευρό μας.

Στην πραγματικότητα, στο μήνυμά τους προς τους ιεραποστόλους στο Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου, τα μέλη της Πρώτης Προεδρίας υπόσχονται: «Ο Κύριος θα σας ανταμείψει και θα σας ευλογήσει πλουσιοπάροχα καθώς Τον υπηρετείτε ταπεινά και με προσευχή»⁴. Είναι αλήθεια ότι όλα τα τέκνα του Θεού είναι ευλογημένα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ του να είμαστε ευλογημένοι και του να είμαστε πλουσιοπάροχα ευλογημένοι στην υπηρέτησή Του.

Θυμάστε τις δυσκολίες που νόμιζα ότι αντιμετώπιζα πριν από την ιεραποστολή μου; Ο οδοντίατρος μου; Βρήκα άλλον. Το πανεπιστήμιο μου; Έκαναν εξαίρεση για μένα. Θυμάστε εκείνη τη νέα γυναίκα; Παντρεύτηκε έναν από τους καλούς μου φίλους.

Όμως ο Θεός πράγματι με ευλόγησε πλουσιοπάροχα. Και έμαθα ότι οι ευλογίες του Κυρίου μπορούν να έλθουν με τρόπους διαφορετικούς από αυτούς που αναμένουμε. Εξάλλου, οι βουλές Του δεν είναι οι βουλές μας (βλέπε Ησαΐας 55:8-9).

Ανάμεσα στις πολλές πλουσιοπάροχες ευλογίες που μου έχει δώσει, επειδή Τον υπηρέτησα ως ιεραπόστολος πλήρους απασχόλησης, είναι μεγαλύτερη πίστη στον Ιησού Χριστό και στην Εξιλέωσή Του και δυνατότερη γνώση και μαρτυρία για τις διδασκαλίες Του, ώστε να μην επηρεάζομαι εύκολα από «κάθε άνεμο διδασκαλίας» (Προς Εφεσίους 4:14). Έπαψα να φοβάμαι να διδάσκω. Αυξήθηκε η ικανότητά μου να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με αισιοδοξία. Παρατηρώντας τα άτομα και τις οικογένειες που συνάντησα ή δίδαξα ως ιεραπόστολος, έμαθα ότι οι διδαχές του Θεού είναι αληθινές, όταν λέει ότι η αμαρτία δεν φέρνει αληθινή ευτυχία και ότι η υπακοή στις εντολές του Θεού μάς βοηθά να ευημερούμε τόσο στα εγκόσμια όσο και στα πνευματικά (βλέπε Μωσίας 2:41, Άλμα 41:10). Και έμαθα αφ’ εαυτού μου ότι ο Θεός είναι Θεός θαυμάτων (βλέπε Μόρμον 9).

Όλα αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία μου για την ενήλικη ζωή. Με προετοίμασαν, μεταξύ άλλων, για την πιθανότητα να παντρευτώ και να αποκτήσω παιδιά, να υπηρετήσω στην Εκκλησία, για την επαγγελματική μου ζωή και για τη συμμετοχή μου στην κοινότητα.

Μετά την ιεραποστολή μου, ωφελήθηκα από το αυξημένο θάρρος που είχα να παρουσιάζομαι ως πιστός οπαδός του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του σε όλες τις περιστάσεις και σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν διέδωσα το Ευαγγέλιο σε μία όμορφη γυναίκα που επρόκειτο να γίνει η ενάρετη, σοφή, διασκεδαστική και αγαπημένη αιώνια σύντροφός μου, η ηλιαχτίδα της ζωής μου.

Μάλιστα, ο Θεός με έχει ευλογήσει πλουσιοπάροχα, πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμουν, όπως ακριβώς θα κάνει και με όλους εκείνους που Τον «υπηρετούν ταπεινά και με προσευχή». Είμαι αιωνίως ευγνώμων στον Θεό για την καλοσύνη Του.

Η ιεραποστολή διαμόρφωσε ολοκληρωτικά τη ζωή μου. Έμαθα ότι αξίζει η προσπάθεια να εμπιστευόμαστε τον Θεό, να εμπιστευόμαστε τη σοφία, την ευσπλαχνία και τις υποσχέσεις Του. Εξάλλου, είναι ο Πατέρας μας και χωρίς καμία αμφιβολία, θέλει το καλύτερο για εμάς.

Αγαπητοί νέοι σε ολόκληρο τον κόσμο, απευθύνω την ίδια πρόσκληση που ο προφήτης μας, Πρόεδρος Νέλσον, έχει δώσει σε όλους εσάς «να καταταγείτε στο τάγμα νέων του Κυρίου για να βοηθήσετε στη συνάθροιση του Ισραήλ». Ο Πρόεδρος Νέλσον είπε:

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο σπουδαίο. Απολύτως τίποτε.

»Αυτή η συνάθροιση πρέπει να σημαίνει τα πάντα για εσάς. Αυτή είναι η αποστολή για την οποία έχετε σταλεί στη Γη»⁵.

Γεννηθήκαμε αυτήν την εποχή για έναν θείο σκοπό, τη συνάθροιση του Ισραήλ. Όταν υπηρετούμε ως ιεραπόστολοι πλήρους απασχόλησης, θα δυσκολευτούμε κατά καιρούς, αλλά ο ίδιος ο Κύριος είναι το μεγάλο παράδειγμα και ο οδηγός μας σε τέτοιες καταστάσεις. Καταλαβαίνει τι είναι μια δύσκολη ιεραποστολή. Με τη βοήθεια Του, μπορούμε να κάνουμε δύσκολα πράγματα. Θα είναι στο πλευρό μας (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 84:88) και θα μας ευλογεί σε μεγάλο βαθμό καθώς Τον υπηρετούμε ταπεινά.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν εκπλήσσομαι που ο Κύριος είπε στον Τόμας Μαρς και σε όλους εμάς: «Αναπτέρωσε την καρδιά σου και γέμισε χαρά, διότι η ώρα της αποστολής σου έφτασε». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.