«Ησυχάστε, και γνωρίστε ότι εγώ είμαι o Θεός»

Το 1833, οι Άγιοι στο Μιζούρι έγιναν στόχος έντονης καταδίωξης. Ο όχλος τούς είχε εκδιώξει από τα σπίτια τους στην κομητεία Τζάκσον και κάποια μέλη της Εκκλησίας είχαν προσπαθήσει να εγκατασταθούν σε άλλες κοντινές κομητείες. Όμως η καταδίωξη συνεχίστηκε και οι απειλές θανάτου ήταν πολλές. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ο Κύριος αποκάλυψε την ακόλουθη οδηγία στον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ στο Κέρτλαντ του Οχάιο:

«Επομένως, ας παρηγορηθεί η καρδιά σας σχετικά με τη Σιών. Γιατί κάθε σάρκα είναι στα χέρια μου. Να είστε ήρεμοι και να γνωρίζετε ότι είμαι Θεός»³.

Πιστεύω ότι η νουθεσία του Κυρίου «να είμαστε ήσυχοι» περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από το να μην μιλούμε ή να μην κινούμαστε. Ίσως η πρόθεσή Του είναι να θυμόμαστε και να βασιζόμαστε σε Εκείνον και τη δύναμή Του «σε όλες τις στιγμές και στα πάντα, και σε όλους τους τόπους που μπορεί να βρεθ[ούμε]»⁴. Επομένως το «να ησυχάζουμε» μπορεί να είναι ένας τρόπος να μας υπενθυμίζει να εστιάζουμε στον Σωτήρα αδιαλείπτως ως την υπέρτατη πηγή πνευματικής ηρεμίας της ψυχής που μας ενδυναμώνει να κάνουμε και να υπερνικούμε δύσκολα πράγματα.

Η αληθινή πίστη εστιάζεται πάντα στον Κύριο Ιησού Χριστό – σε Εκείνον ως τον Θείο και Μονογενή Υιό του Επουράνιου Πατέρα και επάνω σε Εκείνον και τη λυτρωτική αποστολή που εκπλήρωσε.

«Επειδή έχει εκπληρώσει τις απαιτήσεις του νόμου, και διεκδικεί όλους όσους έχουν πίστη προς Αυτόν. Και όσοι έχουν πίστη προς Αυτόν θα προσκολληθούν σε καθετί καλό. Επομένως Αυτός συνηγορεί για τον σκοπό των τέκνων των ανθρώπων»⁵.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λυτρωτής μας⁶, ο Μεσολαβητής μας⁷ και ο Συνήγορός μας⁸ με τον Επουράνιο Πατέρα και ο βράχος επάνω στον οποίο θα πρέπει να οικοδομήσουμε το πνευματικό θεμέλιο της ζωής μας.

Ο Ήλαμαν εξήγησε: «Να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στον βράχο του Λυτρωτή μας, ο οποίος είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, εκεί πρέπει να κτίσετε το θεμέλιό σας, ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα κοντάρια του στον ανεμοστρόβιλο, μάλιστα, όταν όλο το χαλάζι του και η ισχυρή του θύελλα κτυπά επάνω σας, δεν θα σας εξουσιάσει για να σας σύρει κάτω στο χάσμα της δυστυχίας και αιώνιων δεινών, λόγω του βράχου επάνω στον οποίο έχετε οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί του οποίου αν κτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν»⁹.

Ο συμβολισμός του Χριστού ως ο «βράχος» επάνω στον οποίο θα πρέπει να οικοδομήσουμε το θεμέλιο της ζωής μας είναι ο πιο διδακτικός. Παρακαλώ σημειώστε σε αυτό το εδάφιο ότι ο Σωτήρας δεν είναι το θεμέλιο. Αντιθέτως, έχουμε νουθετηθεί να οικοδομήσουμε το προσωπικό μας πνευματικό θεμέλιο επάνω Του¹⁰.

Το θεμέλιο είναι το τμήμα ενός κτηρίου που το συνδέει με το έδαφος. Ένα γερό θεμέλιο παρέχει προστασία από φυσικές καταστροφές και πολλές άλλες καταστρεπτικές δυνάμεις. Ένα κατάλληλο θεμέλιο διανέμει επίσης το βάρος μίας κατασκευής σε μία μεγάλη περιοχή για να αποφευχθεί η υπερφόρτωση του υποκείμενου εδάφους και παρέχει μία επίπεδη επιφάνεια για την κατασκευή.

Εικόνα

Σπίτι με γερά θεμέλια.

Μία δυνατή και αξιόπιστη σύνδεση μεταξύ του εδάφους και του θεμελίου είναι απαραίτητη, για να παραμείνει η κατασκευή ανθεκτική και σταθερή με την πάροδο του χρόνου. Και για συγκεκριμένους τύπους κατασκευής, οι πείροι αγκύρωσης και οι χαλύβδινες ράβδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να στερεώσουν το θεμέλιο ενός κτηρίου στο «βραχώδες υπόστρωμα», στον σκληρό, στερεό βράχο κάτω από τα επιφανειακά υλικά, όπως το χώμα και τα χαλίκια.

Εικόνα

Σπίτι αγκυροβολημένο σε βράχο.

Με παρόμοιο τρόπο, το θεμέλιο της ζωής μας πρέπει να συνδεθεί με τον βράχο του Χριστού, αν θέλουμε να παραμείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι. Οι ιερές διαθήκες και οι διατάξεις του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Σωτήρος μπορούν να συγκριθούν με τους πείρους αγκύρωσης και τις χαλύβδινες ράβδους που χρησιμοποιούνται για να συνδέσουν ένα κτήριο με το βραχώδες υπόστρωμα. Κάθε φορά που με πίστη λαμβάνουμε, επανεξετάζουμε, θυμόμαστε και ανανεώνουμε ιερές διαθήκες, οι πνευματικές μας άγκυρες στερεώνονται ακόμη πιο σταθερά και γερά στον «βράχο» του Ιησού Χριστού.

«Επομένως, όποιος πιστεύει στον Θεό θα μπορούσε με σιγουριά να ελπίζει για έναν καλύτερο κόσμο, μάλιστα, ακόμη και μία θέση στα δεξιά του Θεού, η οποία ελπίδα έρχεται από την πίστη, αγκυροβολεί στις ψυχές των ανθρώπων, πράγμα που θα τους έκανε σίγουρους και σταθερούς, πάντα πλεονάζοντες σε καλά έργα, οδηγούμενοι να δοξάζουν τον Θεό»¹¹.

Βαθμιαία και ολοένα και περισσότερο «με την πάροδο του χρόνου»¹², «η αρετή ας στολίζει αδιάκοπα τις σκέψεις [μας]», «η πεποίθησή [μας] θα ισχυροποιηθεί και [ισχυροποιείται] στην παρουσία του Θεού» και «το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο μόνιμος σύντροφός [μας]»¹³. Γινόμαστε πιο θεμελιωμένοι, ριζωμένοι, στηριγμένοι και στερεοί¹⁴. Καθώς το θεμέλιο της ζωής μας οικοδομείται επάνω στον Σωτήρα, ευλογούμαστε «να ησυχάζουμε» – να έχουμε πνευματική διαβεβαίωση ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας.

Ο Κύριος παρέχει τόσο ιερούς καιρούς όσο και αγίους τόπους για να μας βοηθήσουν να βιώσουμε και να μάθουμε για αυτήν την εσώτερη ηρεμία της ψυχής μας.

Για παράδειγμα, η Ημέρα του Κυρίου είναι η ημέρα του Θεού, ιερός χρόνος που ξεχωρίζεται για να θυμόμαστε και να λατρεύουμε τον Πατέρα στο όνομα του Υιού Του, να συμμετέχουμε σε διατάξεις της ιεροσύνης και να λαμβάνουμε και να ανανεώνουμε ιερές διαθήκες. Κάθε εβδομάδα λατρεύουμε τον Κύριο κατά τη διάρκεια της κατ’ οίκον μελέτης μας και επίσης ως «συμπολίτες των αγίων»¹⁵ κατά τη διάρκεια της μεταλήψεως και των άλλων συγκεντρώσεων. Την αγία ημέρα Του οι σκέψεις, οι πράξεις και η συμπεριφορά μας είναι σημεία που δίνουμε στον Θεό και ένδειξη της αγάπης μας προς Εκείνον. Κάθε Κυριακή, αν θέλουμε, μπορούμε να ησυχάζουμε και να γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, είμαστε τέκνα Του και ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας.

Ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της λατρείας μας της Ημέρας του Κυρίου είναι να «πηγαίν[ουμε] στον οίκο προσευχής και να προσφέρ[ουμε] τις θείες ευχαριστίες μας στην άγια ημέρα [του Κυρίου]»¹⁷. Οι «οίκοι προσευχής» στους οποίους συγκεντρωνόμαστε την Ημέρα του Κυρίου είναι ευκτήριοι οίκοι και άλλες εγκεκριμένες εγκαταστάσεις – άγιοι τόποι ευλάβειας, λατρείας και μάθησης. Κάθε ευκτήριος οίκος και εγκατάσταση αφιερώνεται με την εξουσία της ιεροσύνης ως ένα μέρος όπου μπορεί να κατοικεί το Πνεύμα του Κυρίου και όπου τα τέκνα του Θεού μπορούν «[να μάθουν για τον] Λυτρωτή τους»¹⁸. Αν θέλουμε, μπορούμε «να ησυχάζουμε» στους αγίους τόπους μας της λατρείας και να γνωρίζουμε όλο και πιο σίγουρα ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας.

Ο ναός είναι ένας άλλος άγιος τόπος που ξεχωρίζεται ειδικά για να λατρεύουμε και να υπηρετούμε τον Θεό και να μαθαίνουμε αιώνιες αλήθειες. Σκεφτόμαστε, ενεργούμε και ενδυόμαστε διαφορετικά στον οίκο του Κυρίου από οποιοδήποτε άλλο μέρος που μπορεί να συχνάζουμε. Στον άγιο οίκο Του, αν θέλουμε, μπορούμε να ησυχάζουμε και να γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας.

Οι κύριοι σκοποί του ιερού καιρού και των αγίων τόπων είναι ακριβώς οι ίδιοι: να εστιάζουμε επανειλημμένως την προσοχή μας στον Επουράνιο Πατέρα και στο σχέδιό Του, στον Κύριο Ιησού Χριστό και στην Εξιλέωσή Του, στην επιμορφωτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος και στις υποσχέσεις που συσχετίζονται με τις ιερές διατάξεις και διαθήκες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Σωτήρος.

Σήμερα επαναλαμβάνω μία αρχή που έχω τονίσει στο παρελθόν. Το σπίτι μας θα πρέπει να είναι ο απόλυτος συνδυασμός τόσο του ιερού καιρού όσο και του αγίου τόπου όπου τα άτομα και οι οικογένειες μπορούν «να ησυχάζουν» και να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας. Το να αφήνουμε το σπίτι μας για να λατρεύουμε την Ημέρα του Κυρίου και στον οίκο του Κυρίου είναι ασφαλώς ουσιώδες. Όμως μόνο καθώς επιστρέφουμε στο σπίτι μας με την πνευματική προοπτική και δύναμη που αποκτούμε σε αυτούς τους αγίους τόπους και στις δραστηριότητες, μπορούμε κατόπιν να διατηρήσουμε την εστίασή μας στους πρωταρχικούς σκοπούς της θνητής ζωής και να υπερνικήσουμε τους πειρασμούς που είναι τόσο διαδεδομένοι στον πεπτωκότα κόσμο μας.

Οι συνεχείς εμπειρίες μας της Ημέρας του Κυρίου, του ναού και του σπιτιού θα πρέπει να μας ενδυναμώνουν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, με μία συνεχή και δυνατότερη σύνδεση διαθήκης με τον Πατέρα και τον Υιό και με «μία απόλυτη λαμπρότητα ελπίδας»¹⁹ στις αιώνιες υποσχέσεις του Θεού.

Καθώς το σπίτι και η Εκκλησία συγκεντρώνονται σε ένα εν Χριστώ²⁰, μπορεί να στεναχωρηθούμε από κάθε πλευρά, αλλά δεν θα αναστατωθούμε στον νου και στην καρδιά μας. Μπορεί να είμαστε σαστισμένοι από τις συνθήκες και τις δυσκολίες μας, αλλά δεν θα απελπιζόμαστε. Μπορεί να μας καταδιώκουν, αλλά θα αναγνωρίσουμε επίσης ότι δεν είμαστε ποτέ μόνοι²¹. Μπορούμε να λάβουμε πνευματική δύναμη για να γίνουμε και να παραμείνουμε σταθεροί, ακλόνητοι και αληθινοί.

Υπόσχομαι ότι καθώς οικοδομούμε το θεμέλιο της ζωής μας στον «βράχο» του Ιησού Χριστού, μπορούμε να ευλογηθούμε από το Άγιο Πνεύμα για να λάβουμε μία ατομική και πνευματική ηρεμία της ψυχής που μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας και ότι μπορούμε να ευλογηθούμε να κάνουμε και να υπερνικήσουμε δύσκολες καταστάσεις.

Περιχαρώς καταθέτω μαρτυρία ότι ο Θεός είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας, ότι είμαστε τέκνα Του και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Λυτρωτής μας και ο «βράχος» της σωτηρίας μας. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.