Σήκω επάνω! Σε φωνάζει

Πριν από λίγο καιρό ρώτησα τη σύζυγό μου: «Μπορείς να μου πεις γιατί, απ’ όσο θυμάμαι, δεν είχαμε ποτέ σοβαρά προβλήματα στη ζωή μας;»

Με κοίταξε και είπε: «Βέβαια. Θα σου πω γιατί δεν είχαμε ποτέ σοβαρά προβλήματα. Είναι επειδή έχεις βραχυπρόθεσμη μνήμη!»

Η γρήγορη και έξυπνη απάντησή της με έκανε να συνειδητοποιήσω για άλλη μια φορά πως όταν ζούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, δεν απομακρύνονται ο πόνος και οι δοκιμασίες, τα οποία είναι απαραίτητα για την πνευματική ανάπτυξη.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι ένας τρόπος για να αποφεύγουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα, αλλά είναι η λύση για να αυξήσουμε την πίστη μας και να μάθουμε πώς να τα αντιμετωπίζουμε.

Είχα την αίσθηση αυτής της αλήθειας πριν από μερικούς μήνες, όταν περπατούσα μία ημέρα και ξαφνικά η όρασή μου έγινε θολή, σκοτεινή και με κυματισμούς. Φοβήθηκα. Τότε οι γιατροί μού είπαν: «Αν δεν ξεκινήσετε αμέσως θεραπεία, μπορεί να χάσετε την όρασή σας ακόμη και μέσα σε λίγες εβδομάδες». Φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

Κι έπειτα, είπαν: «Χρειάζεστε ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις –ενέσεις κατευθείαν στο μάτι, με ανοιχτό μάτι– κάθε τέσσερεις εβδομάδες για το υπόλοιπο της ζωής σας».

Ήταν μια δυσάρεστη και αιφνίδια αφύπνιση.

Τότε μου ήρθε ένας συλλογισμός με τη μορφή ερώτησης. Διερωτήθηκα: «Εντάξει! Η φυσική μου όραση δεν είναι καλή, αλλά τι γίνεται με την πνευματική μου όραση; Χρειάζομαι κάποια θεραπεία εκεί; Και τι σημαίνει να έχουμε ευκρινή πνευματική όραση;»

Συλλογίσθηκα την ιστορία ενός τυφλού, που ονομαζόταν Bαρτίμαιος, που περιγράφεται στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Η γραφή λέει: «Και ακούγοντας ότι είναι ο Ιησούς, ο Ναζωραίος, άρχισε να φωνάζει δυνατά και να λέει: Υιέ τού Δαβίδ, Ιησού, ελέησέ με»¹.

Κυριολεκτικά μιλώντας, στα μάτια πολλών, ο Ιησούς ήταν απλώς ο γιος του Ιωσήφ, οπότε γιατί ο Bαρτίμαιος Τον αποκάλεσε «Υι[ό] του Δαβίδ»; Απλώς επειδή αναγνώρισε ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ο Μεσσίας, για τον οποίο είχε προφητευθεί να γεννηθεί ως απόγονος του Δαβίδ².

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο τυφλός, ο οποίος δεν είχε φυσική όραση, αναγνώρισε τον Ιησού. Είδε πνευματικώς αυτό που δεν μπορούσε να δει σωματικώς, ενώ πολλοί άλλοι μπορούσαν να δουν τον Ιησού σωματικώς, αλλά ήταν απόλυτα τυφλοί πνευματικώς.

Από αυτήν την ιστορία μαθαίνουμε περισσότερα για την ευκρινή πνευματική όραση.

Διαβάζουμε: «Και πολλοί τον επέπλητταν, για να σιωπήσει· εκείνος, όμως, φώναζε πολύ δυνατότερα: Υιέ τού Δαβίδ, ελέησέ με»³.

Όλοι γύρω του τού έλεγαν να σιωπήσει, αλλά αυτός φώναξε ακόμα περισσότερο, επειδή ήξερε ποιος πραγματικά ήταν ο Ιησούς. Αγνόησε αυτές τις φωνές και φώναξε ακόμη δυνατότερα.

Ενήργησε αφ’ εαυτού του, αντί να ενεργούν άλλοι για αυτόν. Παρά τις περιορισμένες συνθήκες ζωής του, χρησιμοποίησε την πίστη του για να ξεπεράσει τους περιορισμούς του.

Επομένως, η πρώτη αρχή που μαθαίνουμε είναι πως διατηρούμε ευκρινή πνευματική όραση, όταν επικεντρωνόμαστε στον Ιησού Χριστό και παραμένουμε πιστοί σε αυτό που γνωρίζουμε ότι είναι αληθινό.

Αδελφοί και αδελφές, για να διατηρήσουμε την πνευματική μας όραση ακέραιη, πρέπει να αποφασίσουμε να μην ακούσουμε τις φωνές του κόσμου γύρω μας. Σε αυτόν τον μπερδεμένο και συγκεχυμένο κόσμο, πρέπει να παραμείνουμε πιστοί σε αυτά που γνωρίζουμε, πιστοί στις διαθήκες μας, πιστοί στην τήρηση των εντολών και να επανεπιβεβαιώνουμε τις πεποιθήσεις μας, ακόμη πιο δυνατά, όπως έκανε αυτός ο άνδρας. Πρέπει να διακηρύσσουμε ακόμα πιο δυνατά τη μαρτυρία μας για τον Κύριο προς τον κόσμο. Αυτός ο άνδρας γνώριζε τον Ιησού, παρέμεινε πιστός σε αυτό που πίστευε και δεν του απέσπασαν την προσοχή οι φωνές γύρω του.

Υπάρχουν πολλές φωνές στις μέρες μας που προσπαθούν να χαμηλώσουν τις φωνές μας ως μαθητών του Ιησού Χριστού. Οι φωνές του κόσμου προσπαθούν να μας σιωπήσουν, όμως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να κηρύττουμε τη μαρτυρία μας για τον Σωτήρα πιο ηχηρά και εντονότερα. Ανάμεσα σε όλες τις φωνές του κόσμου, ο Κύριος βασίζεται σε μένα και σε εσάς για να διακηρύξουμε τις μαρτυρίες μας, να υψώσουμε τη φωνή μας και να γίνουμε η φωνή Του. Αν δεν το κάνουμε, ποιος θα καταθέσει μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό; Ποιος θα πει το όνομά Του και θα διακηρύξει τη θεία αποστολή Του;

Έχουμε την πνευματική ευθύνη που προέρχεται από τη γνώση μας για τον Ιησού Χριστό.

Όμως τι έκανε ο Bαρτίμαιος ύστερα από αυτό;

Με την εντολή του Κυρίου να σηκωθεί επάνω, ενήργησε ξανά με πίστη.

Η γραφή λέει: «Και εκείνος, πετώντας το ιμάτιό του, σηκώθηκε επάνω και ήρθε στον Ιησού»⁴.

Αυτός ο ταπεινός και πιστός άνθρωπος κατάλαβε ότι μπορούσε να ανυψωθεί προς μια καλύτερη ζωή με την προσταγή του Ιησού. Εκείνος γνώριζε ότι ήταν καλύτερος από τις συνθήκες ζωής του, και το πρώτο πράγμα που έκανε όταν άκουσε τον Ιησού να τον καλεί ήταν να πετάξει το πανωφόρι του τού ζητιάνου.

Και πάλι ενήργησε αφ’ εαυτού αντί να ενεργούν άλλοι για εκείνον.

Ενδεχομένως να είχε σκεφθεί: «Δεν το χρειάζομαι αυτό πια, τώρα που ο Ιησούς ήρθε στη ζωή μου. Αυτή είναι μία νέα ημέρα. Τελείωσα με αυτή τη ζωή της δυστυχίας. Με τον Ιησού μπορώ να ξεκινήσω μία νέα ζωή ευτυχίας και αγαλλίασης σε Εκείνον, μαζί Του και μέσω Εκείνου. Και δεν με ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο κόσμος για μένα. Ο Ιησούς με καλεί και θα με βοηθήσει να ζήσω μία νέα ζωή».

Τι αξιοσημείωτη αλλαγή!

Καθώς πέταξε το πανωφόρι του τού ζητιάνου, ξεφορτώθηκε όλες τις δικαιολογίες.

Και αυτή είναι η δεύτερη αρχή: διατηρούμε ευκρινή πνευματική όραση, όταν αφήνουμε πίσω τον φυσικό άνθρωπο, μετανοούμε και αρχίζουμε μία νέα ζωή εν Χριστώ.

Ο τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι συνάπτοντας και τηρώντας διαθήκες, ώστε να ανυψωθούμε σε μία καλύτερη ζωή μέσω του Ιησού Χριστού.

Όσο βρίσκουμε δικαιολογίες για να λυπόμαστε τον εαυτό μας, να λυπόμαστε για τις συνθήκες και τα προβλήματά μας και λυπόμαστε για όλα τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας ακόμα και για όλους τους κακούς ανθρώπους που νομίζουμε ότι μας κάνουν δυστυχείς, κρατάμε το πανωφόρι του ζητιάνου στους ώμους μας. Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές οι άλλοι, συνειδητά ή όχι, μας πληγώνουν. Αλλά πρέπει να αποφασίσουμε να ενεργήσουμε με πίστη στον Χριστό, αφαιρώντας το νοητικό και συναισθηματικό πανωφόρι που μπορεί να εξακολουθούμε να φοράμε για να κρύψουμε δικαιολογίες ή αμαρτίες και να το πετάξουμε, γνωρίζοντας ότι Εκείνος μπορεί και θα μας θεραπεύσει.

Δεν υπάρχει ποτέ μία καλή δικαιολογία για να πούμε: «Είμαι έτσι όπως είμαι εξαιτίας μερικών ατυχών και δυσάρεστων συνθηκών. Και δεν μπορώ να αλλάξω, και δικαιολογούμαι».

Όταν σκεφτόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποφασίζουμε να ενεργούν οι άλλοι για εμάς.

Κρατάμε το πανωφόρι του ζητιάνου.

Να ενεργούμε με πίστη σημαίνει να βασιζόμαστε στον Σωτήρα μας, πιστεύοντας ότι μέσω της Εξιλέωσής Του, μπορούμε να ανυψωθούμε πάνω από τα πάντα υπό την προσταγή Του.

Η τρίτη αρχή είναι στις τελευταίες τρεις λέξεις: «Ήρθε στον Ιησού».

Πώς μπόρεσε να πάει στον Ιησού, αφού ήταν τυφλός; Ο μόνος τρόπος ήταν να βαδίσει προς τον Ιησού ακούγοντας τη φωνή Του.

Και αυτή είναι η τρίτη αρχή: διατηρούμε ευκρινή πνευματική όραση, όταν ακούμε τη φωνή του Κυρίου και Του επιτρέπουμε να μας καθοδηγεί.

Ακριβώς όπως αυτός ο άνδρας ύψωσε τη φωνή του πάνω από τις φωνές γύρω του, έτσι μπόρεσε να ακούσει τη φωνή του Κυρίου ανάμεσα σε όλες τις άλλες φωνές.

Αυτή είναι η ίδια πίστη που επέτρεψε στον Πέτρο να βαδίσει επάνω στο νερό, εφόσον διατηρούσε την πνευματική του εστίαση στον Κύριο και δεν αποσπάτο η προσοχή του από τους ανέμους γύρω του.

Κατόπιν, η ιστορία αυτού του τυφλού τελειώνει με τα λόγια: «Ανέκτησε το φως του, και ακολουθούσε στον δρόμο τον Ιησού»⁵.

Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα σε αυτήν την ιστορία είναι ότι αυτός ο άνδρας άσκησε αληθινή πίστη στον Ιησού Χριστό και έζησε το θαύμα, επειδή ζήτησε με πραγματική πρόθεση, την πραγματική πρόθεση να Τον ακολουθήσει.

Και αυτός είναι ο υπέρτατος λόγος για τις ευλογίες που λαμβάνουμε στη ζωή μας, ο οποίος είναι να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό. Έχει να κάνει με την αναγνώριση Εκείνου, τη σύναψη και τήρηση διαθηκών με τον Θεό χάρη σε Εκείνον, την αλλαγή της ίδιας μας της φύσης μέσω Εκείνου και του να υπομείνουμε μέχρι τέλους ακολουθώντας Εκείνον.

Για εμένα, η διατήρηση ευκρινούς πνευματικής όρασης έχει να κάνει με την εστίαση στον Ιησού Χριστό.

Επομένως είναι ευκρινής η πνευματική μου όραση όταν κάνω τις εγχύσεις στο μάτι; Λοιπόν, ποιος είμαι εγώ για να πω; Όμως είμαι ευγνώμων για όσα βλέπω.

Βλέπω ευκρινώς το χέρι του Κυρίου σε αυτό το ιερό έργο και στη ζωή μου.

Βλέπω την πίστη πολλών οπουδήποτε πηγαίνω, οι οποίοι ενδυναμώνουν τη δική μου πίστη.

Βλέπω αγγέλους γύρω μου.

Βλέπω την πίστη πολλών που δεν βλέπουν τον Κύριο σωματικώς, αλλά Τον αναγνωρίζουν πνευματικώς, επειδή Τον γνωρίζουν προσωπικώς.

Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτό το Ευαγγέλιο είναι η απάντηση για τα πάντα, επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι η απάντηση για όλους. Είμαι ευγνώμων για όσα μπορώ να δω καθώς ακολουθώ τον Σωτήρα μου.

Υπόσχομαι ότι καθώς ακούμε τη φωνή του Κυρίου και Του επιτρέπουμε να μας καθοδηγεί στο μονοπάτι της διαθήκης του Σωτήρος, θα ευλογηθούμε με ξεκάθαρο όραμα, πνευματική κατανόηση και ειρήνη καρδιάς και νου σε όλη τη ζωή μας.

Είθε να αναφωνούμε τη μαρτυρία μας για Εκείνον πιο δυνατά από τις φωνές γύρω μας σε έναν κόσμο που χρειάζεται να ακούει περισσότερο για τον Ιησού Χριστό και όχι λιγότερο. Είθε να αφαιρέσουμε το πανωφόρι του ζητιάνου που ίσως φοράμε ακόμη και να ανυψωθούμε πάνω από τον κόσμο σε μία καλύτερη ζωή εν Χριστώ και μέσω Αυτού. Είθε να απαλλαγούμε από όλες τις δικαιολογίες να μην ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό και να βρούμε όλους τους καλούς λόγους να Τον ακολουθούμε καθώς ακούμε τη φωνή Του. Αυτή είναι η προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.