Θα καταπιωθεί στη χαρά του Χριστού

Στην Καινή Διαθήκη μαθαίνουμε για τον τυφλό Βαρτίμαιο, ο οποίος φώναξε δυνατά προς τον Ιησού ζητώντας ένα θαύμα. «Kαι ο Iησούς είπε σ’ αυτόν: Πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε. Και αμέσως ανέκτησε το φως του»¹.

Σε μία άλλη περίσταση, ένας άνδρας στη Bηθσαϊδάν λαχταρούσε να θεραπευθεί. Εν αντιθέσει, αυτό το θαύμα δεν έγινε αμέσως. Αντιθέτως, ο Ιησούς τον ευλόγησε δύο φορές προτού «αποκαταστ[αθεί]»².

Σε ένα τρίτο παράδειγμα, ο Απόστολος Παύλος «παρακάλεσ[ε] τον Κύριο τρεις φορές» στα βάσανά του³, και παρ’ όλα αυτά, απ’ όσο γνωρίζουμε, η ειλικρινής ικεσία του δεν έγινε δεκτή.

Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Τρεις μοναδικές εμπειρίες.

Έτσι, μια ερώτηση: Γιατί μερικοί λαμβάνουν τα θαύματα που επιθυμούν γρήγορα, ενώ άλλοι υπομένουν υπομονετικά, περιμένοντας τον Κύριο⁴; Μπορεί να μην γνωρίζουμε το γιατί, αλλά με ευγνωμοσύνη, γνωρίζουμε ποιος «[μας] αγαπά»⁵ και «[κάνει] τα πάντα για την ευημερία και ευτυχία [μας]»⁶.

Ο Θεός, ο οποίος βλέπει το τέλος από την αρχή⁷, καθησυχάζει: «Η αντιξοότητα και η ταλαιπωρία σου δεν θα είναι παρά μόνο μία μικρή στιγμή»⁸ και θα καθαγιαστούν «προς όφελός σου»⁹.

Βοηθώντας μας να βρούμε περαιτέρω νόημα στις δοκιμασίες μας, ο Πρεσβύτερος Όρσον Φ. Ουίτνυ δίδαξε: «Κανένας πόνος που υπομένουμε, καμία δοκιμασία που βιώνουμε, δεν πάνε χαμένα. Λειτουργεί για την εκπαίδευσή μας… Όλα… όσα [υπομονετικά] υπομένουμε… οικοδομούν τον χαρακτήρα μας, εξαγνίζουν την καρδιά μας, διευρύνουν την ψυχή μας και μας κάνουν πιο τρυφερούς και φιλάνθρωπους… Μέσα από τη θλίψη και τα δεινά, τον μόχθο και τη θλίψη, αποκτούμε την παιδεία που ήλθαμε εδώ για να αποκτήσουμε και η οποία θα μας κάνει να μοιάσουμε περισσότερο στους [ουράνιους γονείς] μας»¹⁰.

Κατανοώντας ότι «η δύναμη του Χριστού [θα] βρισκόταν επάνω [του]» στα βάσανά του, ο Απόστολος Παύλος είπε ταπεινά: «Επειδή, όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός»¹¹.

Οι δοκιμασίες της ζωής μάς αποδεικνύουν άξιους¹². Ακόμη και ο Σωτήρας «έμαθε… υπακοή από» και έγινε «τέλειον… διαμέσου των παθημάτων»¹³.

Και μια μέρα θα δηλώσει με συμπόνια: «Δες, σε καθάρισα… σε έκανα εκλεκτόν στo χωνευτήρι τής θλίψης»¹⁴.

Η εμπιστοσύνη στους θείους σκοπούς του Θεού εμφυσά ελπίδα στις αποκαμωμένες ψυχές και αναζωπυρώνει την αποφασιστικότητα σε περιόδους αγωνίας και ψυχικού άλγους¹⁵.

Πριν από χρόνια, ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον ανέφερε αυτήν την πολύτιμη εσώτερη γνώση: «Καθώς κοιτάζουμε τα πάντα με αιώνια προοπτική, αυτό θα ελαφρύνει σημαντικά το φορτίο μας»¹⁶.

Εικόνα

Η Χόλλυ και ο Τρέυ Πόρτερ.

Η σύζυγός μου, Τζιλ, κι εγώ προσφάτως σταθήκαμε μάρτυρες αυτής της αλήθειας στην πιστή ζωή της Χόλλυ και του Ρικ Πόρτερ, των οποίων ο 12χρονος γυιος, Τρέυ, απεβίωσε σε μια τραγική πυρκαϊά. Με σοβαρά καμένα χέρια και πόδια σε μια ηρωική προσπάθεια να σώσει τον αγαπημένο της γυιο, η Χόλλυ αργότερα κατέθεσε μαρτυρία σε μια συγκέντρωση μεταλήψεως τομέως για τη μεγάλη ειρήνη και χαρά που είχε εκχύσει ο Κύριος επάνω στην οικογένειά της μέσα στην αγωνία τους, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως θαυμαστή, απίστευτη και καταπληκτική.

Εικόνα

Σφίγγοντας χέρια που θεραπεύουν.

Η αβάσταχτη θλίψη αυτής της πολύτιμης μητέρας αντικαταστάθηκε από υπέρμετρη γαλήνη με αυτήν τη σκέψη: «Τα χέρια μου δεν είναι τα χέρια που σώζουν. Αυτά τα χέρια ανήκουν στον Σωτήρα! Αντί να βλέπω τις ουλές μου ως υπενθύμιση αυτού που δεν ήμουν εις θέσιν να κάνω, θυμάμαι τις ουλές που φέρει ο Σωτήρας μου».

Η μαρτυρία της Χόλλυ εκπληρώνει την υπόσχεση του προφήτη μας: «Καθώς σκέπτεστε επουράνια, θα βλέπετε τις δοκιμασίες και την αντίθεση υπό νέο πρίσμα»¹⁷.

Ο Πρεσβύτερος Ν. Τοντ Κριστόφερσον δήλωσε: «Πιστεύω ότι η δυσκολία να υπερνικούμε και να αναπτυσσόμαστε μέσα από τις αντιξοότητες μάς προσείλκυσε, όταν ο Θεός παρουσίασε το δικό Του σχέδιο της απολυτρώσεως στον προγήινο κόσμο. Θα πρέπει να προσεγγίσουμε αυτήν τη δυσκολία τώρα γνωρίζοντας ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας θα μας υποστηρίξει. Όμως είναι ζωτικής σημασίας να στραφούμε σε Εκείνον. Χωρίς τον Θεό, οι σκοτεινές εμπειρίες δεινών και αντιξοότητας οδηγούν στην απόγνωση, στην απελπισία ακόμα και στην πικρία»¹⁸.

Για να αποφύγω το σκοτάδι της δυσαρέσκειας και αντ’ αυτού να βρω μεγαλύτερη ειρήνη, ελπίδα ακόμα και χαρά κατά τη διάρκεια των δυσκολιών της ζωής, αναφέρω τρεις θείες αρχές ως προτροπές.

Πρώτον – ισχυρότερη πίστη έρχεται βάζοντας πρώτα τον Ιησού Χριστό¹⁹. «Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη» δηλώνει. «Μην αμφιβάλλετε, μη φοβάστε»²⁰. Ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον δίδαξε:

«Η αιώνια ζωή μας εξαρτάται από την πίστη μας στον Χριστό και στην Εξιλέωσή Του»²¹.

«Καθώς έχω παλέψει με τον έντονο πόνο που προκάλεσε ο πρόσφατος τραυματισμός μου, έχω αισθανθεί ακόμη βαθύτερη εκτίμηση για τον Ιησού Χριστό και το ασύλληπτο δώρο της Εξιλέωσής Του. Σκεφθείτε το! Ο Σωτήρας υπέφερε “πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους”, ώστε να μπορεί να μας παρηγορήσει, να μας θεραπεύσει, [και] να μας σώσει σε στιγμές ανάγκης»²².

Συνέχισε: «Ο τραυματισμός μου με έκανε να σκεφθώ ξανά και ξανά “τη μεγαλοσύνη του Αγίου του Ισραήλ”. Κατά τη διάρκεια της ιάσεώς μου, ο Κύριος έχει εκδηλώσει τη θεία δύναμή Του με ειρηνικούς και αδιαμφισβήτητους τρόπους»²³.

«Mέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, να έχετε θάρρος» ο Σωτήρας μας ενθαρρύνει «εγώ νίκησα τον κόσμο»²⁴.

Δεύτερον – λαμπρότερη ελπίδα έρχεται με το να οραματιζόμαστε τον αιώνιο προορισμό μας²⁵. Μιλώντας για τη δύναμη που απορρέει όταν διατηρούμε «ένα όραμα των απίστευτων ευλογιών που έχει υποσχεθεί ο Πατέρας μας… μπροστά στα μάτια μας κάθε μέρα», η αδελφή Λίντα Ρηβς κατέθεσε μαρτυρία: «Δεν ξέρω γιατί έχουμε τις πολλές δοκιμασίες που έχουμε, αλλά είναι προσωπική μου αίσθηση πως η ανταμοιβή είναι τόσο μεγάλη, …τόσο χαρμόσυνη και πέρα από τη δική μας κατανόηση, ώστε την ημέρα της ανταμοιβής, θα θελήσουμε να πούμε στον ελεήμονα, στοργικό Πατέρα: “Μόνον αυτό χρειαζόταν να κάνουμε;”… Τι σημασία θα έχουν αυτά… που υποφέρουμε εδώ, εάν στο τέλος, τούτες οι δοκιμασίες… μας καθιστούν άξιες για αιώνια ζωή… στο βασίλειο του Θεού;»²⁶

Ο Πρόεδρος Νέλσον ανέφερε την εξής εσώτερη γνώμη: «Σκεφθείτε την απάντηση του Κυρίου στον Τζόζεφ Σμιθ, όταν παρακάλεσε για αρωγή στη φυλακή Λίμπερτυ. Ο Κύριος δίδαξε στον Προφήτη ότι η απάνθρωπη μεταχείρισή του θα του έδινε εμπειρία και θα ήταν για το καλό του. “Αν τις υπομείνεις σωστά” υποσχέθηκε ο Κύριος “ο Θεός θα σε υπερυψώσει στα ύψη”. Ο Κύριος δίδασκε τον Τζόζεφ να σκέπτεται επουράνια και να οραματίζεται μία αιώνια ανταμοιβή αντί να επικεντρώνεται στις βασανιστικές δυσκολίες της ημέρας»²⁷.

Η αλλαγή προοπτικής του Τζόζεφ έφερε βαθύτερο καθαγιασμό, όπως αντικατοπτρίζεται σε αυτήν την επιστολή προς έναν φίλο: «Αφού έχω κλειστεί στους τοίχους μίας φυλακής για πέντε μήνες, μου φαίνεται ότι η καρδιά μου θα είναι πάντα πιο τρυφερή ύστερα από αυτό απ’ ότι ήταν ποτέ πριν… Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να αισθανθώ όπως τώρα, αν δεν είχα υποστεί τις αδικίες που υπέστην»²⁸.

Τρίτον – μεγαλύτερη δύναμη έρχεται εστιάζοντας στη χαρά²⁹. Κατά τη διάρκεια των πιο κρίσιμων, αγωνιωδών ωρών, ο Σωτήρας μας δεν οπισθοδρόμησε, αλλά ήπιε το πικρό ποτήρι³⁰. Πώς το έκανε; Μαθαίνουμε ότι «εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, [ο Χριστός] υπέφερε σταυρό»³¹, το θέλημά Του «θα καταπιωθεί στο θέλημα του Πατέρα»³².

Εικόνα

Ο Χριστός στη Γεθσημανή.

Αυτή η φράση «καταπιωθεί» με συγκινεί βαθιά. Το ενδιαφέρον μου αυξήθηκε, όταν έμαθα ότι στα Ισπανικά, το «καταπιωθεί» μεταφράζεται ως «αναλωθεί» στα Γερμανικά ως «καταβροχθισθεί» και στα Κινεζικά, ως «κατακλυσθεί». Έτσι, όταν οι δυσκολίες της ζωής είναι πιο οδυνηρές και εξουθενωτικές, θυμάμαι την υπόσχεση του Κυρίου – ότι «να μην υποστού[με] κανενός είδους βάσανο, χωρίς να πνιγεί [αναλωθεί, καταβροχθισθεί και κατακλυσθεί] από τη χαρά του Χριστού»³³.

Βλέπω σε τόσους πολλούς από εσάς αυτή τη χαρά, η οποία «[αψηφά]… τη θνητή κατανόηση»³⁴ ακόμα κι αν τα πικρά ποτήρια σας δεν έχουν ακόμη αφαιρεθεί. Σας ευχαριστούμε που τηρείτε τις διαθήκες σας και που στέκεστε ως μάρτυρες του Θεού³⁵. Σας ευχαριστούμε που προσεγγίσατε να μας ευλογήσετε όλους, ενώ «κρύβονται μες την ψυχή [σας] βάσαν’ αφανέρωτα»³⁶. Διότι όταν φέρνετε την αρωγή του Σωτήρος σε άλλους, θα την βρείτε για τον εαυτό σας, δίδαξε η Πρόεδρος Καμίλ Ν. Τζόνσον³⁷.

Τώρα, επιστρέψτε μαζί μου στη συγκέντρωση μεταλήψεως, όπου σταθήκαμε μάρτυρες του θαύματος της οικογένειας της Χόλλυ Πόρτερ να έχει τη βοήθεια του Κυρίου³⁸. Στο βήμα καθώς καθόμουν και συλλογιζόμουν τι θα μπορούσα να πω για να προσφέρω παρηγοριά σε αυτήν την αξιοθαύμαστη οικογένεια και τους φίλους τους, αυτή η σκέψη μου ήλθε: «Χρησιμοποίησε τα λόγια του Σωτήρος»³⁹. Έτσι, κλείνω σήμερα, όπως έκανα εκείνη την Ημέρα του Κυρίου, με τα λόγια Του, «που θεραπεύ[ουν] την πληγωμένη ψυχή»⁴⁰.

«Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω»⁴¹.

«Και θα ελαφρύνω επίσης τα βάρη που έχουν τεθεί επάνω στους ώμους σας, ώστε ούτε εσείς να μην τα αισθάνεστε επάνω στην πλάτη σας, ακόμη κι όταν είστε στην υποδούλωση… για να γνωρίζετε σίγουρα ότι εγώ, ο Κύριος ο Θεός, επισκέπτομαι τον λαό μου στα βάσανά τους»⁴².

«Δεν θα σας αφήσω ορφανούς· έρχομαι προς εσάς»⁴³.

Με χαρούμενη ευλάβεια, επιμαρτυρώ ότι ο Σωτήρας μας ζει και «οι υποσχέσεις Του είναι σίγουρες»⁴⁴. Για εσάς που είστε βασανισμένοι ή «έχετε πληγεί με οποιονδήποτε τρόπο»⁴⁵, καταθέτω μαρτυρία ότι ο Επουράνιος Πατέρας μας ακούει τις ικεσίες σας με δάκρυα στα μάτια⁴⁶ και πάντα θα ανταποκρίνεται με τέλεια σοφία⁴⁷. «Ο Θεός να σας επιτρέψει» όπως έχει κάνει για την οικογένειά μας σε καιρούς μεγάλης ανάγκης, «να γίνουν τα βάρη σας ελαφριά»⁴⁸, ακόμη και να «πνιγ[ούν] από τη χαρά για τον Χριστό»⁴⁹. Στο άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.