Hij heeft mijn smarten gedragen

Ik zal de zomer en herfst van 2009 nooit meer vergeten. Op 9 juni overleed mijn vader nadat hij ruim tien jaar aan dementie had geleden. Op 25 juni stierf onze 22-jarige zoon onverwacht, en nog geen maand later een naast familielid. Op 13 augustus onderging mijn 82-jarige moeder een openhartoperatie, waarna een langdurig herstel begon. Op 18 oktober overleed mijn 41-jarige broer. Op 31 oktober had mijn man een zware hartaanval en viel zijn hartslag acht minuten lang stil. De brandweerlieden, het ambulancepersoneel en een priesterschapszegen brachten hem bij ons terug.

Ik kreeg vaak de vraag hoe we met al die gebeurtenissen wisten om te gaan. Ik antwoordde steevast dat we ons tot de Heiland keerden en dat Hij voor ons zorgde. Hij liet ons niet in de steek in onze beproevingen. Ik voelde dat de hemel mij bijstond. Echt, Hij ‘heeft [mijn] leed op Zich genomen’ (Mosiah 14:4).

Troost kwam ook in de vorm van familieleden, vrienden en leden van onze wijk en ring. Zij hebben zich op talloze manieren om ons bekommerd. Onze dertienjarige kleindochter, Krystal, schreef ons een brief na het overlijden van onze zoon Michael. Zij herinnerde ons eraan dat we niet alleen waren met de woorden: ‘God draagt je.’ Haar brief deed me denken aan de tekst in Leer en Verbonden 84:88: ‘Ik zal voor uw aangezicht uit gaan. Ik zal aan uw rechter- en aan uw linkerhand zijn, en mijn Geest zal in uw hart zijn, en mijn engelen zullen rondom u zijn om u te schragen.’

Ik heb kracht geput uit een toespraak van ouderling Richard G. Scott van het Quorum der Twaalf Apostelen met de titel: ‘Vertrouw op de Heer’. Hij zei: ‘Net als alles goed lijkt te gaan, dient tegenslag zich in verschillende porties tegelijk aan. Als die beproevingen niet het gevolg zijn van uw eigen ongehoorzaamheid, zijn ze het bewijs dat de Heer vindt dat u klaar bent om verder te groeien. Dus geeft Hij u nu ervaringen die groei, begrip en naastenliefde bevorderen en u bijschaven, zodanig dat het u tot in de eeuwigheid ten goede komt. Om u te krijgen van waar u nu bent tot waar u moet komen, moet u flink worden opgerekt, en dat is meestal vervelend en pijnlijk’ (De Ster, januari 1996, p. 15).

Hij zei dat vragen als: ‘Waarom overkomt mij dit?’ of ‘Waarom moet ik dit nu doormaken?’ ons een doodlopende straat in sturen. Ouderling Scott geeft het advies om juist te vragen: ‘Wat kan ik hieruit leren?’ ‘Wie moet ik helpen?’ en ‘Hoe kan ik aan mijn vele zegeningen denken als ik beproefd word?’

Ik heb de verleiding weerstaan om te vragen: ‘Waarom?’ In plaats daarvan heb ik mijn hemelse Vader gevraagd om mij door mijn beproevingen heen te leiden. Hij heeft me gezegend met hoop voor de toekomst, me geholpen mijn verwonde hart te genezen, mijn ogen geopend voor de goedheid om mij heen, me gelegenheden geboden om te dienen, mijn mededogen voor anderen verdiept, en de liefde voor mijn familie en vrienden vergroot.

Door dit alles weet ik dat we voor de uitdaging staan onze wil aan onze hemelse Vader over te geven, omdat we alleen dan gezuiverd en bijgeschaafd kunnen worden zoals Hij met ieder van ons voor ogen heeft.